พาลที่น่ากลัว (คือตัวเราเอง) อยู่ร่วมกับคนพาล ปานอยู่ร่วมกับศัตรู นำแต่ทุกข์มาสู่ อยู่เสมอ ตรงข้าม อยู่กับบัณฑิต ทุกข์ไม่เจอ สุขเสมอ พาพ้นทุกข์

 พาลที่น่ากลัว
(คือตัวเราเอง)

อยู่ร่วมกับคนพาล ปานอยู่ร่วมกับศัตรู
นำแต่ทุกข์มาสู่ อยู่เสมอ

ตรงข้าม อยู่กับบัณฑิต ทุกข์ไม่เจอ

สุขเสมอ พาพ้นทุกข์

คนพาลฉลาด แต่ขาดเฉลียว
เป็นคนเขี้ยว ตระหนี่ มิมีเมตตา
เอาตัวรอด แต่หัวไม่รอด ด้วยเป็นมิจฉาฯ
มีกิเลสตัณหา บ้าโลกีย์

คนพาลมีกิเลสตัณหา ปัญญาสิ้น
มีชีวิน ฝักใฝ่ ในลาพยศสรรเสริญสุข
ขาดปัญญา ใจมืดหนา จึงรักสนุก
ใจไม่สุข ไม่นิ่ง วิ่งอยู่ข้างนอก

คนพาล ชอบระราน คนดี
เป็นคนที่ แสลงดี ไม่ชอบคนไปวัด
เป็นมิจฉา เห็นพระ แล้วอึดอัด
เหมือนอีหอยหน้าวัด แลบลิ้นปลิ้นตา

คนพาลยุคนี้ มีลาภยศ ปรากฎนาม
ยุคอธรรม คนดีต้อง อดทนอดกลั้น
ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป ปราบมาร
ได้บารมีบาน ยุคทอง ของคนเข้าวัด

ไม่อยู่ร่วมกับคนพาล ด้วยการเจริญสติ
ทำใจเรานี้ อยู่ภายในตน
ทำใจหยุดใจนิ่ง นั่นแหละพ้น
ชนะมารชนะตน พ้นกิเลสตัณหา

คนพาลที่น่ากลัว คือตัวเราเอง
คนทั้งหลาย ชอบเล็ง คนอื่น
ขจัดพาลในตน.. นั้น ขยันนั่งสมาธิทุกวันคืน
จงมีสติตื่น ลุกขึ้นนั่งสมาธิ

;;;;;;;;;;

คนพาลที่น่ากลัว (ตัวเราเอง) ความเป็นสหาย ไม่มีในคนพาล เหมือนกัน กับหนวดเต่านั้น ไม่มี ไม่คบคนพาล เป็นมงคล ของชีวี ให้หนีสุดฟ้า อย่าคบคนพาล

 คนพาลที่น่ากลัว
(ตัวเราเอง)

ความเป็นสหาย ไม่มีในคนพาล

เหมือนกัน กับหนวดเต่านั้น ไม่มี

ไม่คบคนพาล เป็นมงคล ของชีวี

ให้หนี..สุดฟ้า อย่าคบคนพาล

คนพาลอำมหิต ด้วยจิตมืดมน
ตัณหาเข้มข้น หมดความเป็นคนแล้ว
ไม่ต่างจากสัตว์ร้าย อย่าใกล้ รีบแจว
ผู้ประมาท มีเป็นแถว ไม่เชื่อ

คนพาลอาจมีอำนาจ มีสมบัติใหญ่
เหมือนเสือร้าย เสือหิว
ตาขุ่นขวาง ดุจัง เหมือนแสดงงิ้ว
บ้าตัณหา บ้าหิว อิ่มไม่เป็น

ท่านว่า คนพาลที่น่ากลัว คือตัวเราเอง
เป็นคนอวดรู้อวดเก่ง ขาดความเคารพ
อาจเข้าวัดมานาน แต่ใจไม่สงบ
ทำตัวไม่น่าเคารพ ขาดเมตตา

ทุกท่าน มีเชื้อพาล อยู่ในตน
เราทุกคน ยังมีกิเลสตัณหา
จึงต้องฝึกตน อดทน สันโดษสมถะ
ไม่เลิกลา ทำพระนิพพานให้แจ้ง

แสวงบุญสร้างบารมี มิขาด
เดินตามบาท พระพุทธองค์
ประคองสติ ประคองใจ ไม่ลุ่มหลง
ปลดปลง โลกโลกีย์

เป็นบัณฑิต เป็นสหาย ให้กับทุกคน
มีความอดทน เปียมล้นความดี
ฝึกตนเตือนตน ให้คิดแต่ดี
ทำอย่างนี้ ดีสุด หลุดจากคนพาล

;;;;;;;;;;