สันโดษสมถะ
(ตัณหาดับ)
คนไม่ดี มีตัณหา เป็นเพื่อน
สติยากที่จะเตือน ให้กลับบ้าน
ลืมสิ้นทางบุญ ทางสวรรค์
ไม่หวาดหวั่น ไม่พลั่นต่อความตาย
คนพาลว่า ตายนั้น มันธรรมดา
ก่อนตาย อย่ารอช้า หากำไร
คนพาลปัญญาสั้น ประมาทหลาย
จึงท่องเที่ยวไป ในอบายภูมิ
ทุกข์กระหน่ำ กรรมสนอง
น้ำตานอง มากกว่าน้ำมหาสมุทร
เกิดใหม่ ก็ทำอย่างเดิม น่าสลด
ลืมไปหมด เหมือนสดๆซิงๆ
เหมือนหนอน ในส้วมหลุม
กลุ้มรุม กินอุจจาระ เอร็ดอร่อย
ตื่นเช้าขึ้นมา ก็มีอยู่ เรียบร้อย
ไม่ต้องหา ไม่ต้องคอย สะบาย
ยากสุดยาก จักออกจากตัณหา
ผู้มีบารมีเท่านั้นหละ จะช่วยได้
ดังนั้น ถ้ารักหมู่ญาติ ต้องเร่งลัดเร็วไว
แสวงบุญสร้างบารมี เรื่อยไป ไม่หยุด
สันโดษสมถะ ฝึกตน ทนตัณหา
ทำใจหยุดใจนิ่ง นั่นหละ ชนะแน่
หยุดที่ศูนย์กลางกาย นั่นแหละ
มิฉนั้น ถึงแม้เหาะได้ ก็แพ้ตัณหา
ทุกอิริยาบถ กำหนดจิต
หยุดคิด มีสติระลึกไว้ ที่ในตัว
จะรู้สึกอิ่มเอม และมีปัญญารู้ทั่ว
ไม่มีความกลัว มีแต่กล้า สละตน
;;;;;;;;;;
