คนพาลจ้องจับผิด
(บัณฑิต จ้องจับดี)
คนพาล จ้องจับผิด
บัณฑิต จ้องจับดี
ปุถุชน ขาดสติ
ไม่เห็นความดี ของคนอื่น แม้มาก
ความผิดของตน มากล้น ไม่เห็น
มองเขม้น เห็นแต่ของคนอื่น
แม้ไม่มาก ก็ยังฟื้น
ปากรั่ว ลื่นไหล ไฟดับ
ใจเวทนา ปรารภเหตุ
ด้วยจิตเมตตา จึงปรารภ
แล้วจึงปลง ปล่อยวาง สงบ
ปล่อยสัตว์โลก เป็นไปตามกรรม
ต่างจากตำหนิ ติเตียน
ใจเพี้ยน ไม่สงบ
ไม่มีเมตตา แล้วปรารภ
ปลงไม่ตก หาความสงบไม่ได้
คนพาล ใจ ไม่หยุดไม่นิ่ง
จึงวิ่ง ออกไป ไม่สงบ
เห็นอะไรขวางหูขวางตา ไปหมด
แล้วก็ไม่อด ที่จะตำหนิ
ตำหนิแล้ว รู้สึกสะบาย
ได้ผ่องถ่าย ระบายไปได้บ้าง
หารู้ไม่ได้บาป อย่างจัง
สติพัง บาปหลั่งไหลเข้ามา
จงได้สติ ทุกเวลานาที มีค่า
อย่าเสียเวลา กับสิ่งภายนอก
สติตั้งอยู่ในตน ไม่ให้ออก
มิฉนั้น กลายเป็นวอก หน้าเป็นคน
;;;;;;;;;;
