ฝึกจิตไม่ยากไม่ง่าย (อยู่ที่ใจศรัทธา) จิต ที่อบรมบริบูรณ์ดีแล้ว เป็นดังแก้ว ประมาณค่ามิได้ กรรมพอประมาณ ที่ก่อไว้ จักจืดจางไป ไม่มีผล

 ฝึกจิตไม่ยากไม่ง่าย
(อยู่ที่ใจศรัทธา)

 

จิต ที่อบรมบริบูรณ์ดีแล้ว

เป็นดังแก้ว ประมาณค่ามิได้

กรรมพอประมาณ ที่ก่อไว้

 จักจืดจางไป ไม่มีผล

 มีสติใน ลมหายใจเข้าออก

ยังเป็นวอก ถ้าไม่บริบูรณ์

บาปกรรม ยังอุ่น

ใจยังวุ่น หวั่นไหว ให้ทุกข์

  มีสติใน ลมหายใจ

อันผู้ใด อบรมบริบูรณ์ดีแล้ว

ผู้นั้น เหมือนดังมีแก้ว

พ้นแล้วทุกข์ ใจสุข ไม่หวั่นไหว

 โจรกับโจร ไพรีกับไพรี

จะทำความพินาศ ให้แก่กัน

 จิตตั้งไว้ผิดที่ เสียหายยิ่งกว่านั้น

ปุถุชนแม่นมั่น ไม่ระวังจิต

  ใจมีกายเหมือนถ้ำ เป็นที่อาศัย

 ผู้ทำได้ พ้นภัย เครื่องผูกของมาร

 เหมือนช่างศรทำลูกศร ให้ตรง ฉะนั้น

คนดีมีสัจจะ ตั้งใจมั่น ฝึกฝน

 
มารดาบิดา หรือญาติทั้งหลาย
พึ่งไม่ได้ พ้นภัยมาร
ส่วนจิต ที่ตั้งไว้ดีแล้วนั้น
ชีวิตพลิกผัน ปานเนรมิตร

  คนมีปัญญา ทำจิตที่ดิ้นรน
ฝึกฝน ให้นิ่งให้ใส
เหมือนช่างดัดลูกศร ให้ตรงได้
ไม่ยากไม่ง่าย อยู่ที่ใจศรัทธา

 ;;;;;;;;;;

มีความสามารถ (ไม่ขาดฝึกจิต) อินทรีย์๕ คือ ความสามารถ พละ๕นั้น ชัด คือความมั่นคง เป็นธรรมชาติของจิต ดำรงค์ อยากสูงส่ง ต้องฝึกจิต

มีความสามารถ
(ไม่ขาดฝึกจิต)

อินทรีย์๕ คือ ความสามารถ

พละ๕นั้น ชัด คือความมั่นคง

เป็นธรรมชาติของจิต ดำรงค์

อยากสูงส่ง ต้องฝึกจิต

ศรัทธา เชื่อมั่นในบุญ ที่หนึ่ง

จึงถึง วิริยะ ความเพียร 

 แล้ว สติ ฝึก ไม่หันเหียน

อยากเป็นเซียน ต้อง สมาธิ

ปัญญา มาสุดท้าย เป็นชัยชนะ

สุขสำเร็จ สมปราถนา มาแน่

อินทรีย์ห้า เปรียบ เป็นแม่

สำคัญแท้ ของชีวิต

ศรัทธา มาที่หนึ่ง

กัลยาณมิตรจึง สำคัญนัก

มีพระผู้รู้ ผู้มีบารมี สำคัญมาก

พลิกผันชีวิต จาก ร้ายเป็นดี

ศรัทธามี สัมมาทิฏฐิ มา

มีบุญนักหนา ได้มาวัด

กอบโกยบุญ ทุกวัน ไม่ขาด

รู้เช่นเห็นชาติ ของตัณหา

พละ๕ มั่นคง พยายาม

ประพฤติธรรม ตามติดหลวงปู่ฯ

อิทธิบาท๔ นำความสำเร็จ มาสู่

มีความเป็นอยู่ เหนือผู้คน

จิตนี้ ฝึกได้ ให้ความสามารถ

อินทรีย์๕ อย่าขาด ฝึกจิต

จิตที่ฝึกดีแล้ว คือยอดกัลยาณมิตร

มุ่งสู่ทิศ พระรัตนไตร ในตัว

;;;;;;;;;;

การฝึกจิต (ชีวิตเจริญ) จิตเศร้าหมองได้ ไปสู่ทุคติ ทุกชีวี ไม่อาจหนีกฎแห่งกรรม ทำชั่วได้บาป มืดดำ ไหลลงต่ำ คราคร่ำ ความเพลิน

 การฝึกจิต
(ชีวิตเจริญ)

จิตเศร้าหมองได้ ไปสู่ทุคติ

ทุกชีวี ไม่อาจหนีกฎแห่งกรรม

ทำชั่วได้บาป มืดดำ

ไหลลงต่ำ คราคร่ำ ความเพลิน

จิตผ่องใส ไปสุคติ
ซึ่งยากเหลือที่ จะไปได้
สรรพสัตว์ จมปลักตัณหา จัญไร
จักออกได้ ยากยิ่งกว่ายาก 

โลกชีวิต อันจิตนำไป
ใช่.. โอกาศโลก สังขารโลก สัตวโลก
เป็นระบบระเบียบ น่ารู้ ดูตลก
คนโมเม ยก..ให้พระเจ้า

การฝึกจิต ให้ปราณีต
กรณียกิจ ของชีวิต สรรพสัตว์
สุขสม พ้นภัย สังสารวัฏฏ์
เป็นมนุษย์จึงอาจ สามารถฝึกจิต

จิตฝึกดีแล้ว เป็นแก้ว นำสุขมาให้
ฝึกใจ ให้หยุดให้นิ่ง ในตน
ตามทางสายกลาง ทางกุศล
ทางธรรม ทางหลุดพ้น กฏแห่งกรรม

จิตที่คุ้มครองแล้ว นำสุขมาให้
นิ่งสนิทสดใส อยู่ในตน
อยู่ที่ศูนย์กลางกายได้ เลิศล้น
กุศลใหญ่ เข้าถึงพระธรรมกายในตัว

ประพฤติตามใจตน ย่อมลำบาก
ด้วยจิตนั้น จมปลัก..ตัณหา
เป็นคน ไม่ต่างจากไก่กา
เราเกิดมา เพื่อแสวงบุญสร้างบารมี

;;;;;;;;;;