รักษาสติเจริญเมตตา (อุปสรรคปัญหาเบาบาง) ผู้ใด รักษาสติ ได้ตลอดเวลา เจริญเมตตา ไม่ มีประมาณ เห็นความสิ้น แห่งอุปธินั้น สังโยชน์ แม่นมั่น เบาบาง

 รักษาสติเจริญเมตตา
(อุปสรรคปัญหาเบาบาง)

ผู้ใด รักษาสติ ได้ตลอดเวลา

 เจริญเมตตา ไม่ มีประมาณ

เห็นความสิ้น แห่งอุปธินั้น

สังโยชน์ แม่นมั่น เบาบาง

ผู้ใดรีบร้อน ในกาลที่ควรช้า

 และเสียเวลาในกาลที่ควรรีบร้อน

 เป็นคนเขลา ถึงทุกข์แน่นอน

พระท่านสอน ให้รู้จักกาล

ผู้ใดช้า ในกาลที่ควรช้า

 และรีบในเวลา ที่ควรรีบร้อน

ผู้นั้นเป็นผู้ฉลาด ถึงสุขแน่นอน

 ทำตามพระสอน ฉลาดในกาล

ผู้ใดไม่ฆ่าเอง และไม่ให้ผู้อื่นฆ่า

ยอมเลิกลา ทั้งตนและคนอื่น

ชื่อว่ามีเมตตา น่าเต็มตื้น

ไม่ดาดดื่น ไม่สร้างเวร

ผู้ใดเลี้ยงมารดาบิดา โดยธรรม

บัณฑิต แน่ล้ำ ย่อมสรรเสริญผู้นั้น

เมื่อละโลกไปแล้ว สุขสันติ์

ไปสู่สวรรค์ แน่แท้

ผู้ปรีชา กตัญญูกตเวที

มีกัลยาณมิตร สนิทสนม

ช่วยมิตรที่ตกยาก พ้นระทม

คนนิยม เรียกสัตบุรุษ

ผู้ใด กู้หนี้เขามากินมาใช้

คนเลวร้าย หลบหนี

ปฏิเสธว่า ไม่เป็นหนี้

 พึงรู้ คนอย่างนี้ เป็นคนเลว

;;;;;;;;;;

เข้าวัดในกาย (ได้สงเคราะห์ญาติ) กิจวัตร งานที่แท้จริง มีผลอย่างยิ่ง ต่อชีวิต แมลงภู่ กับแมลงวัน คนละชนิด ชีวิต ไปตามจิตที่คุ้นเคย

เข้าวัดในกาย
(ได้สงเคราะห์ญาติ) 

กิจวัตร งานที่แท้จริง

มีผลอย่างยิ่ง ต่อชีวิต

แมลงภู่ กับแมลงวัน คนละชนิด

ชีวิต ไปตามจิตที่คุ้นเคย

กิจวัตร เสพคุ้น คิดพูดทำ

พอกพูนซ้ำๆ เป็นนิสัย

ปลาอยู่ในน้ำ เป็นไปได้

สรรพสัตว์ทั้งหลาย ไม่เหมือนกัน

มนุษย์บุญมาก รู้จักปฏิวัติสันดาน

ปุถุชนนั้น บุญน้อย

ไม่สนใจชีวิต ปล่อย

 ให้ลอย ไปตามกรรม

กิจวัตรที่สำคัญ การเป็นมนุษย์

รีบรุด แสวงบุญสร้างบารมี

เข้าวัดปฏิบัติธรรม เต็มที่

ด้วยชีวิตมนุษย์นี้ น้อยมากๆ

วัดเป็น เช่นพระนิพพาน

มีพระประธาน องค์พระพุทธฯ 

เป็นแหล่งบุญ บริสุทธิ์

พระนิพพานในเมืองมนุษย์ คือวัด

ในกายของเรา เหล่าสรรพสัตว์

เหมือนกันชัด มีองค์พระธรรมกาย

เป็นพระประธานในตัว พระแก้วใส

กายของเราไซร้ ก็ใช่ วัดนั่นเอง

เพียงมีสติ ระลึกไว้ ในกาย

เราเป็นวัดได้ เช่นกัน

ได้รับความปีติ บุญอนันต์

จงรู้กัน เป็นวัด ยิ่งกว่าวัด 

นั่งสมาธิ เจริญสติ อยู่ที่ใด

ที่นั่นใช่ เป็นวัด

เป็นสถานที่มงคล โอภาส

ทำหมู่ญาติ มีความสุขความเจริญ

;;;;;;;;;;

ผู้ไม่ประมาท (ทุกภพชาติสุขสมปราถนา) ความไม่ประมาท ธรรมชาติไม่ตาย บุญไหลมาเป็นสาย ให้ความคุ้มครอง รู้จักอดทนอดกลั้น ภัยทั้งผอง บารมีคุ้มครอง ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป

 ผู้ไม่ประมาท
(ทุกภพชาติสุขสมปราถนา)

ความไม่ประมาท ธรรมชาติไม่ตาย

บุญไหลมาเป็นสาย ให้ความคุ้มครอง

รู้จักอดทนอดกลั้น ภัยทั้งผอง

บารมีคุ้มครอง ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป

ปราชญ์ จะรักษาความไม่ประมาทไว้
คล้าย ทรัพย์ประเสริฐสุด
คือรักษาสติ ไม่ให้หลุด
ทำใจนิ่งใจหยุด อยู่ในตน

บัณฑิต ย่อมมีจิต สรรเสริญ
ดีเหลือเกิน ความไม่ประมาท
 มีปัญญา มีศรัทธา พระศาสน์
สมารถ..รักษาตน พ้นอบาย

บัณฑิต ย่อมบันเทิง ร่าเริงใจ
ได้ปีติหลาย ในความไม่ประมาท
รักษาสติไว้ในตน คนไม่คาด
ได้สุขสมมาด มาง่ายๆ

ผู้ไม่ประมาท ธรรมชาติ ไม่ตาย
คือไม่หน่าย ในบุญ คุณความดี
ผู้ประมาท เหมือนตาย จากโลกนี้
เป็นโลกที่ แสวงบุญสร้างบารมีได้

ผู้ไม่ประมาทพินิจ กิจวัตรของตน
ย่อมปีติล้น เข้าถึงสุขอันไพบูลย์
เป็นสุขที่ยิ่งใหญ่ แสนอบอุ่น
บุญเกื้อหนุน ชีวิตปลอดภัย

บัณฑิตผู้ไม่ประมาท เป็นธรรมดา
มีบุญตามรักษา ทุกชาติภพ
 เหมือนอยู่บนเรือใหญ่ ภัยใดๆไม่ประสพ
สุขสมปราถนา ทุกภพ ทุกชาติ

;;;;;;;;;;  

ให้รักษาสติ (ถ้าอยากมีความเจริญ) ประมาท ไม่อาจพ้น ความเสื่อม จิตไม่เลื่อม ไม่ใส ใจเร่าร้อน บาปได้โอกาศ เข้ามาสวมซ้อน เข้ามาสอน มาสั่ง ให้คิดพูดทำผิด

 ให้รักษาสติ
(ถ้าอยากมีความเจริญ)

ประมาท ไม่อาจพ้น ความเสื่อม

จิตไม่เลื่อม ไม่ใส ใจเร่าร้อน

บาปได้โอกาศ เข้ามาสวมซ้อน

เข้ามาสอน มาสั่ง ให้คิดพูดทำผิด

ความประมาท คือไม่ระมัดระวังสติ
ปล่อยให้ใจเรานี้ หนีห่าง จากกาย
หายปีติ เกิดมีความร้อนใจ
กระวนกระวาย อยู่ไม่เป็นสุข

เรียกว่าใจตก โศกเศร้าซึมเซ็ง
เป็นเช่นนี้เอง คนทั้งหลาย
หนีไม่พ้น พาตนไปสู่อบาย
เหมือนน้ำไหล ตามกันไป ทางต่ำ

ส่วนบัณฑิตมีปัญญา รู้รักษาตน
คือเป็นคน เจริญสติ เป็นประจำ
ใส่ใจในสติ มิให้ตกต่ำ
จึงมีใจดีงาม ตามด้วยมารยาท

คนทั้งหลายประมาท ด้วยขาดศรัทธา
ไม่รู้ว่า..ชีวิต ลิขิตด้วยบาปกับบุญ
ธัมมัญญุตา บุญบาปนั้นหนา เข้ามาวุ่น
จึงเร่งลุ้น แสวงบุญ สร้างบารมี

ทำพระนิพพานให้แจ้งเต็มที่ หนีวัฏฏะ
หนีกิเลสตัณหา กฎแห่งกรรม
หนีคุกประหาร สุดอันตรายล้ำ
หนีทุกข์ซ้ำๆ..ซากๆ ในอบายภูมิ

ผู้ไม่ประมาท มีสติ มีความอดทน
รักษาตน ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป
ไม่ว่าร้าย เป็นคนยอมคน ทนเขาได้
ทำอย่างยายฯ ยอมคน ทนสู้

;;;;;;;;;;

ชีวิตมีปัญหา (ถ้าไม่รักษาสติ) ควรระแวงในศัตรู แม้กระทั่งหมู่มิตร รักษาสติ เป็นเนืองนิจ ไม่ประมาท ปัญญาดับ เท่ากับ ดับชีวาต ได้ชื่อว่าประมาท ขาดบุญคุ้มครอง

 ชีวิตมีปัญหา
(ถ้าไม่รักษาสติ)

ควรระแวงในศัตรู แม้กระทั่งหมู่มิตร

รักษาสติ เป็นเนืองนิจ ไม่ประมาท

ปัญญาดับ เท่ากับ ดับชีวาต

ได้ชื่อว่าประมาท ขาดบุญคุ้มครอง

เมื่อสติดับ บุญขาด วิบัติจะมา
ความคิดและวาจา ไม่น่าฟัง
ควรไม่ควร ไม่รู้ กูไม่ยั้ง
คนฟังไม่อยากฟัง เสนียดหู

ศัตรูและหมู่มิตร ก็ยังเป็นผู้ประมาท
จงตั้งสติ มิขาด มีขันติ
ไม่สู้ คือ รักษาความเคารพ ไว้ให้ดี
ไม่หนี คือ ทำดีเรื่อยไป

มีความเคารพ งามจบด้วยมารยาท
สุดคาด ศัตรูกลับกลายเป็นมิตร
ฟ้าสีทอง สามัคคี ร่วมจิต
ความเป็นมิตร งอกงาม ด้วยความเคารพ

ผู้ไม่ประมาท ไม่ขาดสมาธิ
มุ่งชีวี ทำพระนิพพานให้แจ้ง
หยุดที่ศูนย์กลายกาย เท่านั้นตำแหน่ง
ณ แห่ง พระรัตนตรัยในตัว

ผู้มีสติดี คิดดี พูดดี มีเมตตา
มีบุคคลิกสงบสง่า เป็นผู้ใหญ่
พูดน้อย ค่อยๆพูด จากใจใส
สะกดคนได้ ให้รักใคร่ สามัคคี

ผู้มีสติดี มีศรัทธาในบุญ
เร่งลุ้น แสวงบุญสร้างบารมี
เข้าวัดไม่ขาด ศรัทธาเต็มที่
รู้ดี ว่าชีวิตนี้ เป็นของน้อย

;;;;;;;;;;