มนุษย์เท่านั้น (บำเพ็ญทานได้) มีโภคทรัพย์สมบัติ ด้วยใจกว้าง ศรัทธาตั้ง บำเพ็ญทาน ประหยัดสุด ประโยชน์สูง ทุ่มชีวัน ด้วยเชื่อมั่น ในบุญ

 มนุษย์เท่านั้น
(บำเพ็ญทานได้)

มีโภคทรัพย์สมบัติ ด้วยใจกว้าง

ศรัทธาตั้ง บำเพ็ญทาน

ประหยัดสุด ประโยชน์สูง ทุ่มชีวัน

ด้วยเชื่อมั่น ในบุญ

จะบำเพ็ญทานได้ ไม่ง่าย
ไม่ใช่ เพียงเป็นคน
ต้องเป็นมนุษย์ใจสูง ไม่ใช่ปุถุชน
ศรัทธาล้น คนใจสูง

ปุถุชน เพียงเป็นคน ไม่ใช่มนุษย์

ใจไม่บริสุทธิ์ ไม่สูง

มีมิจฉาทิฏฐิ จูง

ชีวิตมุ่ง ลงต่ำ ถลำลึก

จะมีรูปสมบัติ ได้เพศบริสุทธิ์

มหาบุรุษ พระพุทธองค์

ต้องมีศีล มีมารยาท สูงส่ง

เอกองค์ น่ากราบน่าไหว้

ภัยพาลแพ้ใจ กลายเป็นมิตร

ร่วมคิด ร่วมสร้าง

ธรรมชาติสดใส สว่าง

โลกและสวรรค์ ไม่ต่างกัน

ศีลห้าพื้นฐาน การเป็นมนุษย์

ยอดสุด คือข้อห้า

เป็นมนุษย์ไม่ได้ ดื่มสุรา

ดับปัญญา ยอดคุณธรรม

สุรา ทำลายสติ

คุณธรรมสุดดี ของมนุษย์มนา

กายเป็นคน แต่ใจพาลา

เหมือนสรรพสัตว์ธรรมดา ทั่วไป

;;;;;;;;;;

โภคทรัพย์ (สำหรับโลกนี้เท่านั้น) โภคทรัพย์ สำหรับโลกนี้เท่านั้น ตั้งสติให้มั่น เราอยู่โลกนี้ไม่นาน ไม่เกินร้อยปี แล้วก็กลับบ้าน แต่ปุถุชน ไม่คิดอ่าน เตรียมตัวตาย

 โภคทรัพย์
(สำหรับโลกนี้เท่านั้น)

โภคทรัพย์ สำหรับโลกนี้เท่านั้น

ตั้งสติให้มั่น เราอยู่โลกนี้ไม่นาน

ไม่เกินร้อยปี แล้วก็กลับบ้าน

แต่ปุถุชน ไม่คิดอ่าน เตรียมตัวตาย

บ้านที่จะกลับ โภคทรัพย์ไม่ใช้

สำคัญหลาย ใช้แต่ อริยทรัพย์

อริยทรัพย์ คือบุญ จงทราบ

กับบาป ตัวร้าย ตามไปล้างผลาญ

เวลา ที่อยู่ในโลกนี้

เปรียบกับเวลาที่ จะอยู่ในโลกหน้า

เปรียบปาน ฟองน้ำฝน เท่านั้นหละ

น้อยนักหนา เวลาในโลกนี้

ผู้ไม่แสวงบุญ จึงประมาท

เป็นธรรมชาติ ของปุถุชน

ขาดปัญญา ไม่รู้สา เพียงเป็นคน

น่าเสียดายล้น กายมนุษย์

ทุกสิ่งอย่าง หายวับ

เหมือนกับ พยับแดด กลางถนน

ไม่มีตัว ไม่มีตน

แต่ปุถุชน ก็หลงไหล คล้ายดูละคร

พระท่าน จึงว่า

โลกนี้หนา คือโรงละคร

เป็นกฎแห่งกรรม สะท้อน

พระท่านสอน ให้แสวงบุญสร้างบารมี

ทำพระนิพพานให้แจ้ง ฝึกตน

ฝึกฝน ทานศีลภาวนา

เดินทางธรรม เท่านั้นหนา

แล้วจะ สุขสมปราถนา ทุกภพชาติ

;;;;;;;;;;

สุขแท้ (ได้แก่เมตตา) ความสุข เป็นประตู ไปสู่ สำเร็จ สมปราถนา ด้วยความสุขนั้น ไม่ธรรมดา กำลังใจจะมา ขยันขันติจะมี

สุขแท้
(ได้แก่เมตตา)

 ความสุข เป็นประตู

ไปสู่ สำเร็จ สมปราถนา

ด้วยความสุขนั้น ไม่ธรรมดา

กำลังใจจะมา ขยันขันติจะมี

 อุปสรรคปัญหา ชนะด้วยความเพียร

อยากเป็นเซียน ต้องขยันขันติ

มดปลวก เป็นตัวอย่าง อย่างดี

ก่อจอมปลวก ดุจคีรี ภูเขา

ปลวกก่อจอมปลวก ไม่มีหยุด

สามัคคีสุดๆ พร้อมหน้า

ทั้งวันทั้งคืน ตลอดเวลา

เป็นจอมปลวกมหึมา น่าอัศจรรย์

 มีความสุขได้ ไม่ธรรมดา

ต้องเป็นผู้เสียสละ บำเพ็ญทาน

มีปัญญา มีศรัทธา กตัญญูท่าน

ความสุขแท้นั้น คู่กับเมตตา

โภคทรัพย์ มากับความตระหนี่

มีมากก็อยากได้มาก นี้ คือคน

ทรัพย์ เหยื่อของตัณหา ปุถุชน

เป็นคน..ขาดขันติ มิมีเมตตา

มีโภคทรัพย์สมบัติ มันสนุก

ไม่ใช่ความสุข ที่มีเมตตา

ความสนุก เหยื่อล่อของมารา

ล่อปุถุชนกิเลสหนา ไปอบาย

มีบุญ จึงสุขได้

บันดาลให้ สำเร็จสมปราถนา

ด้วยบุญนั้น เป็นอัตตา

บันดาลด้วย วาสนาบารมี

;;;;;;;;;;

ทรัพย์สมบัติ (สุดคาดมีเพื่อแสวงบุญ) ชีวิต มีกายกับใจ อยากสะบาย ต้องบำรุงไม่ขาด บำรุงกายด้วยโภคทรัพย์ สมบัติ และไม่ขาด อริยทรัพย์ บำรุงใจ

 ทรัพย์สมบัติ
(สุดคาดมีเพื่อแสวงบุญ)

ชีวิต มีกายกับใจ

อยากสะบาย ต้องบำรุงไม่ขาด

บำรุงกายด้วยโภคทรัพย์ สมบัติ

และไม่ขาด อริยทรัพย์ บำรุงใจ

โภคทรัพย์ ทรัพย์ภายนอก

เป็นทรัพย์ หลอกๆ ให้หลง

ใครติดใจ ไม่สละ ปลดปลง

ก็จะหลง ตระหนี่ มิแบ่งปัน

กิเลสตัณหา จะเข้ามาสวมซ้อน

คราวนี้ ก็จะน่าสะออน หลาย

หลงสมบัติ บังอาจ ทำชั่วร้าย

ตอนจะตาย จึงตั้งสติได้ ก็สายแล้ว

คนไม่รู้ว่า อริยทรัพย์ ทรัพย์ภายใน

เป็นอจินไตย ให้ ทรัพย์ภายนอก

เหมือนแม่น้ำใหญ่ ยิ่งไหลออก

ดูเหมือนหลอก น้ำยังเต็ม

ห้วงน้ำ ถ้าถูกกัก ไม่ให้ไหล

นานไป ก็แห้ง

ตระหนี่ทรัพย์สมบัติ ไม่แบ่ง

สมบัติก็จะแห้ง แล้งน้ำใจ

คนจน คือคนตระหนี่ในอดีต

มีจิตที่แห้ง มีแล้วไม่แบ่งให้

ขาดบุญ อริยทรัพย์ ทรัพย์ภายใน

หน้าที่ใหญ่ ทรัพย์ภายนอก คือทาน

ทรัพย์ภายนอก ตกอยู่ในกฎหลัก

กฎเหล็ก กฎไตรลักษณ์ ของมาร

เป็นเหยื่อล่อ ที่หอมหวาน

หมู่สัตว์ โจนทะยาน กินเหยื่อ

;;;;;;;;;;

โภคทรัพย์ (ย่อมฆ่าคนโง่) โภคทรัพย์ ย่อมฆ่า คนโง่ ปุถุชน ปัญญาไม่โต ทั้งนั้น ผู้มีปัญญา มีทรัพย์ บำเพ็ญทาน ประหยัดสุด ประโยน์สูงเท่านั้น ใช้ทรัพย์

 โภคทรัพย์
(ย่อมฆ่าคนโง่)

โภคทรัพย์ ย่อมฆ่า คนโง่

ปุถุชน ปัญญาไม่โต ทั้งนั้น

ผู้มีปัญญา มีทรัพย์ บำเพ็ญทาน

ประหยัดสุดประโยน์สูงเท่านั้น ใช้ทรัพย์

ถ้าไม่ทาน ท่านก็ตระหนี่

กิเลสตัวดี ทำลายชีวี ของท่าน

ตกนรกหมกไหม้ โลกันต์

ความตระหนี่ เป็นมัน ปัญหาชีวิต

กิเลสตัณหา อุปาทาน

วัฏจักรมาร กิเลสกรรมวิบาก

เป็นกิเลส วัฏจักร

ปุถุชนคุ้นนัก เหมือนจมปลักโคลนดูด

ทำโลก ให้เป็น เช่นโรงละคร

วิบากสอน ให้คิดพูดทำ

ทุกสิ่ง ที่มีที่เป็นที่ได้ คืออดีตกรรม

ติดตามส่งผล เหมือนต้นผลไม้

กฎไตรลักษณ์ แน่นักของมาร

ทุกสิ่งอัน อนัตตา

เหมือนพยับแดด จับต้องไม่ได้ นั่นหละ

เมื่อตอนจะตาย จึงจะ เข้าใจดี

ทุกขัง ยังเป็นทุกข์

ได้แต่เพลินสนุก สุขไม่รู้จัก

ได้ใหม่ลืมเก่า ไม่มีอิ่ม มักมาก

ใฝ่สมอยาก ร้ายนัก อารมณ์

อนิจจัง เสื่อมได้ ไม่เที่ยงแท้

ใครยึดก็แย่ ของไม่แท้ ของเก๊

ดังนั้น อยู่ในโลก โลเก

ของเก๊ทั้งนั้น อย่ายึดมั่น โลกีย์

;;;;;;;;;;

โภคทรัพย์สมบัติ (แน่นขนัดอยู่ทางบุญ) ศรีเป็นที่อาศัย แห่งโภคทรัพย์ ความดีงาม คือทรัพย์ ประเสริฐ บารมี ความดีงาม ที่เลิศ เป็นที่เกิด โภคทรัพย์สมบัติ

 โภคทรัพย์สมบัติ
(แน่นขนัดอยู่ทางบุญ)

ศรีเป็นที่อาศัย แห่งโภคทรัพย์

ความดีงาม คือทรัพย์ ประเสริฐ

บารมี ความดีงาม ที่เลิศ

เป็นที่เกิด โภคทรัพย์สมบัติ

ศรีคือบุญ หรือคุณความดี

เป็นเสบียง เลี้ยงชีวี ในสังสารวัฏฏ์

ติดตามไป ดังมีมารดา ผู้สามารถ

มีสุขสมปราถนา ทุกประการ

บุญ เป็นสิทธิธาตุ

มีอานุภาพ ทำให้สมปราถ..นา

เพียงแต่คิด ก็สำเร็จกิจ ด้วยบุญญา

บุญเป็นอัตตา นั่นเอง

บุญเป็นศรี ของชีวิต

ขาดบุญ ชีวิต..อยู่ไม่ได้

เหมือนต้นไม้ขาดน้ำ มีแต่ตาย

หาบุญได้ มีแต่มนุษย์

เพียงเป็นคน ยังหาบุญไม่ได้

คนใจร้าย เป็นสัตว์ประเภทหนึ่ง

มีความตระหนี่ ไร้ศรัทธา จึง

ขาดที่พึ่ง ทุกหลายในวัฏฏะ

มนุษย์ คือผู้มีใจสูง

ด้วยเมตตาจูง จึงมีจิตอาสา

 เห็นสรรพสัตว์เสมอญาติ ญาติกา

ห่างกิเลสตัณหา เดินทางบุญ

แสวงบุญสร้างบารมี สุดชีวิต
สุดขีด ทำพระนิพพานให้แจ้ง
ทางธรรม ทางสมบัติ ไม่แห้งแล้ง
ส่วนทางโลกแล้ง แหล่ง ของมาร

;;;;;;;;;;

สร้างบารมี (หนีภัยตัณหา) โภคทรัพย์ ย่อมฆ่า คนปัญญาทราม หรือ ใครก็ตาม ที่ฝักใฝ่ ในกามคุณ หลงระเริงโลกโลกีย์ มิรู้จักบุญ ไม่กตัญญูรู้คุณ ฝักใฝ่อบายมุข

 สร้างบารมี 
(หนีภัยตัณหา)

โภคทรัพย์ ย่อมฆ่า คนปัญญาทราม

หรือ ใครก็ตาม ที่ฝักใฝ่ ในกามคุณ

หลงระเริงโลกโลกีย์ มิรู้จักบุญ

ไม่กตัญญูรู้คุณ ฝักใฝ่อบายมุข

สมบัติเป็นวิบัติ กัดเจ้าของ
กรรมวิบาก เนืองนอง ไหลหลั่ง
ตัณหา พาเพลิน สุดกำลัง
ลืมการสร้าง..บารมี กรณียกิจ

ลาภสักการะ นั่นหละ ฆ่าคนชั่ว
อย่าหลงลืมตัว หัวเราะร่า
เป็นวิบัติ สุดคาด ทำลายชีวา
เหมือนปลา ที่ระเริงร่า หลงเหยื่อ

คอรัปชั่น ในวงงานราชการ
โกงกินกัน สบั้นหั่นแหลก
ทุกข์ยากทุกหย่อมหญ้า จึงไม่แปลก
ที่น่าแปลก ผู้มีบุญ ยังอบอุ่นอยู่ดี

ผู้สร้างบารมี เหมือนอยู่ที่ บนเรือใหญ่
ภัยใดๆ ไม่อาจกลายกล้ำ
หรืออยู่บนเกาะ พ้นภัย พายุระห่ำ
บนเส้นทางบุญนำ พ้นได้ ภัยวัฏฏะ

กิเลสตัณหา พาหลงโลกียะ ลาภยศ
คนเกือบทั้งหมด ประมาท ในชีวิต
ทำพระนิพพานให้แจ้ง ไม่เคยคิด
โง่สนิท สร้างบารมี มิเคยรู้

ยุคนี้ เป็นยุคทอง ของนักสร้างบารมี 
จากดุสิตบุรี มาสร้างบารมี กับหลวงปู่ฯ
ไปสุดธรรม ปราบไอ้ดำ ศัตรู
วัดพระธรรมกาย กอบกู้ ธรรมธาตุ

;;;;;;;;;;