กายเป็นบ้าน
(บุญนั้นคือมารดา)
เรา คือใจ กายเป็นบ้าน
บุญนั้น คือมารดา
ใจคล้ายทารก ซนนักหนา
มารดา รับภาระหนัก
กาย ไม่นานเท่าได ก็ต้องจาก
ต้องพราก เหมือนบ้านเช่า
ไม่นาน ก็ต้องไปแต่ตัวเรา
ทรัพย์สิน และบ้านเช่า เอาไปไม่ได้
มารดา อุ้มกระเตง พาเรา
ออกจากบ้านเช่า เดินทางไกล
ทุกข์ยากนัก สุดจักบรรยาย
ยกเว้นไว้ เราใช่ เป็นคนดี
สร้างบุญไว้ดี มีบ้าน
อีกทั้งบริวาร พร้อมหน้า ใช้สอย
ของกินของใช้ เตรียมไว้คอย
สวนและสระใหญ่น้อย ก็มี
กฎแห่งกรรม ทำหน้าที่
ทำดีได้ดี มีจริงๆ
จึงต้องอดทน อดกลั้น ต่อทุกสิ่ง
ตัดอารมณ์ทิ้ง รักษาใจนิ่งอย่างเดียว
แสวงบุญสร้างบารมี กรณียกิจ
ทุ่มชีวิต ทำพระนิพพานให้แจ้ง
บำรุงศาสนา มาวัด จัดแจง
วัด เป็นแหล่ง เนื้อนาบุญ
คนส่วนใหญ่ ไม่มาวัด
น่าอนาถ ด้วยขาดศรัทธา
มีชีวิต ไม่ต่างกับไก่กา
ไม่รู้สึก ไม่รู้สา หลงตัณหาใจมืดมล
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น