ผู้ประมาท (ชาติคนพาล) กิจที่ควรทำ คือคุณงามความดี ประมาทเหลือที่ ความดีไม่ทำ ไปคบเพื่อนชั่ว เมามัวก่อกรรม เป็นคนระยำ ตกต่ำ ดำดิ่งสู่นรก

ผู้ประมาท
(ชาติคนพาล) 

กิจที่ควรทำ คือคุณงามความดี
ประมาทเหลือที่ ความดีไม่ทำ
ไปคบเพื่อนชั่ว เมามัวก่อกรรม
เป็นคนระยำ ตกต่ำ ดำดิ่งสู่นรก

ผู้ประมาท มีชีวาต โศกเศร้าอนันตกาล
เวียนว่าย ในคุกประหาร สังสารวัฏฏ์
คือผู้คนทั้งหลาย ที่ไม่เข้าวัด
มีธรรมปฏิบัติ ไม่สม่ำเสมอ

คนมีปัญญาทราม ย่อมประกอบแต่ความประมาท
เป็นพาลชาติ ละทิ้งโอกาศอันดี
เทวดาอารักษ์ เสียใจนัก ร้องยี้
แล้วหลีกหนี ไปที่อื่น

ความประมาท บัณฑิตชาติ ติเตียน
อยากเป็นเซียน ไม่อาจประมาท ขาดสติ
ผู้ประมาทชาติพาล พาลี
ตายจากความดี ไม่ตายก็เหมือนตาย

ความประมาท แน่ชัด เป็นทางแห่งความตาย
ไม่ตายก็เหมือนตาย ตายจากความดี
บุญกุศลไม่สร้าง ห่างวัดอย่างนี้
เป็นคน เหมือนเป็นผี คนหนีหน้า

ความประมาท มีธรรมชาติ เป็นมลทินของผู้รักษา
คนกินเหล้าเมายา ใครล่ะ จะสนใจ
ขาดความรับผิดชอบ ประกอบกิจไม่ได้
เป็นบุคคลอันตราย ไร้มนุษยธรรม

ความรู้เกิดแก่คนพาล แม่นมั่น นำความฉิบหายมาให้
ทำอาวุธมหาประลัย ใช้ล้างผลาญ
ไม่เชื่อกฏแห่งกรรม แม่นมั่น คนพาล
ก่อกรรมมหันต์ ผีห่าซาตาน มาเกิด

ผู้ประมาท อาจแม่นพุทธพจน์
น่ากำศรต ที่เขามัวเมาประมาท
ขาดการฝึกตน เป็นคนพาลชาติ
ให้โอกาศ..ผ่านพ้น เพียงเป็นคนเลี้ยงวัว

ผู้ประมาท ได้โอกาศ กลับตัวได้
ย่อมเป็นผู้สว่างไสว คล้ายพระจันทร์พ้นหมู่เมฆ
ทำความดี ไม่มีสาย เพียงกลับตัวได้ เป็นเอก
จากเล็ก กลายเป็นใหญ่ ทันใดนั่นเอง

การคบเพื่อน ขอเตือน อย่าประมาท
อย่าคบคนพาลเป็นเด็ดขาด หนีให้สุดไกล
อัปมงคลอย่างยิ่ง อย่าตามใจ
พระสุคตเจ้า ได้ตรัสไว้ ในพุทธพจน์

;;;;;;;;;;

การศึกษา (คือการพัฒนาสติสัมปชัญญะ) การศึกษา คือการพัฒนาตนเอง ให้เป็นคนเก่ง มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ เพื่อมุ่งการฝึกฝนตน เกิดเป็นคน ไม่สูญ มีนิสัยใฝ่รู้ อย่างบริบูรณ์ ในความจริง ของสิ่งต่างๆ

การศึกษา
(คือการพัฒนาสติสัมปชัญญะ)

การศึกษา คือการพัฒนาตนเอง

ให้เป็นคนเก่ง มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์

เพื่อมุ่งการฝึกฝนตน เกิดเป็นคน ไม่สูญ

มีนิสัยใฝ่รู้ อย่างบริบูรณ์ ในความจริง ของสิ่งต่างๆ

แล้วนำความรู้ทั่ว ทุกสิ่งอัน นั้นมาใช้

ขัดเกลา กายวาจาใจ ให้เว้นชั่วทุกชนิด

รักทำแต่ความดี สุดชีวิต

และรักสุดจิต การกลั่นใจให้ผ่องใส เพื่อไปสุดธรรม

สติ เป็นธรรมกำกับใจ ไม่ให้เที่ยวไปนอกตัว

ให้คิดแต่ดีดี ไม่มีชั่ว ไม่เมามัวลืมตน

เป็นเหมือนหางเสือเรือ คัดท้ายเรือ ไม่ให้ชน

ฝ่าคลื่นลมฝน จนไปถึงที่หมาย

สัมปชัญญะ เป็นธรรมะ ให้ช่างสังเกต

เห็นเหตุ รู้ความจริง ในสิ่งที่กำลังทำ

ทั้งด้านร้ายและดี แล้วเว้นสิ่งร้าย จดจำ

เลือกทำ แต่สิ่งที่ดีงาม ตามความเหมาะสม

ผู้คนทั้งหลาย ไม่ว่าใคร อยากเป็นคนดี

แต่มีเพียงไม่กี่คน ที่ เป็นคนดีได้

เพราะการเป็นคนดี อยู่ที่ความตั้งใจ

อดทนได้ จนกลายเป็นนิสัยติดตัว

ท่านผู้รู้จำกัดความ คำว่ากรรมดี

คือกรรมที่ เมื่อทำแล้วให้ผล ไม่เดือดร้อน

มีความอิ่มเอมใจ ในภายหลัง อย่างแน่นอน

ไม่นำความเดือดร้อน..มาให้ ในภายหลัง

แสดงว่าความดี นี้เป็นผล ของกรรมดี

ความชั่ว ชี้ นี้เป็นผล ของกรรมชั่ว

ความดีหรือไม่ดี เป็นกรรมของตัว

ความดีความชั่ว ตัวเราทำเอง

การทำความดี มีอาการดังนี้

หนึ่ง นั้นมี ความตั้งใจ

สอง มีความพยายาม กระทั่งทำสำเร็จจนได้

สาม มีใจผ่องใส..เบิกบาน ไม่จำกัดกาลเวลา

และสี่ ไม่ก่อความเดือดร้อนใดๆ ให้กับตนและคนอื่นอย่าเด็ดขาด

แต่ก็อาจ ต้องเหนื่อยกับอุปสรรค เป็นธรรมดา

ต้องอดทน อดกลั้น แล้วก็จะชนะ

มันเป็นธรรมดา ไม่ถือว่า..เป็นความเดือดร้อน

ชาวไร่ชาวนา ปวดหัว ตัวร้อน เป็นธรรมดา

ไม่ถือว่า เดือดร้อน

หรือแม้กระทั่ง ในการบริจาคทาน ย่อมแน่นอน

ไม่ถือว่ามีความเดือดร้อน แม้มีอุปสรรค

;;;;;;;;;;

 

การคิดดีนั้นก็ดี (แต่ที่สุดดีคือหยุดคิด) ชาวโลกใช้ความคิด โง่สนิท แก้ปัญหา แต่ทางธรรมา ใช้สติ คือหยุดความคิด เกิดปัญญารู้แจ้ง แทงตลอด ในกิจ ชนะมาร ชนะทุกทิศ ชนะปัญหา

การคิดดีนั้นก็ดี
(แต่ที่สุดดีคือหยุดคิด)

ชาวโลกใช้ความคิด โง่สนิท แก้ปัญหา

แต่ทางธรรมา ใช้สติ คือหยุดความคิด 

เกิดปัญญารู้แจ้ง แทงตลอด ในกิจ

ชนะมาร ชนะทุกทิศ ชนะปัญหา

เมื่อมีปัญหา คนธรรมดา จะอยู่ไม่ติด

ใจมืดมิด หมกมุ่น ความอบอุ่นคลาย

กินไม่ได้ นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย

จะทำยังไงๆ คิดแก้ไข หาทางออก

ยิ่งคิดใจยิ่งกลุ้ม เหมือนมีไฟสุ่มทรวง

ปัญหาน้อย กลายเป็นใหญ่หลวง ยากแก้

ผีซ้ำกรรมซัด ช่างอ่อนหัดแท้

ชีวิตมีทางแก้ แต่ไม่รู้ ด้วยเป็นผู้ถือดี

ปัญหาไม่เป็นปัญหา ถ้าใช้ปัญญาแก้

ของง่ายๆแท้ๆ แต่มองผ่านไป

เหมือนหญ้าปากคอก วัวควายไม่สนใจ

เล็งแลไป ไกลๆ ในทุ่ง

ชาวโลกคิดมาก ด้วยความอยากได้

ความสมปราถนา ยิ่งห่างไกล ใจยิ่งมืดมิด

ความสมปราถนา อยู่ใกล้ๆ ทำง่ายๆ เพียงหยุดคิด

ทำใจให้นิ่งสนิท ที่จุดสำเร็จ ใจสว่าง

เมื่อใจนิ่ง ใจจะใสสุข และเย็น

ความยากเข็ญ ยากไร้ มลายสิ้น

ปัญหาไม่เป็นปัญหา นี้ช่างเป็น

อานุภาพของบุญญา ตาไม่เห็น เป็นอจินไตย

ดังนั้น การฝึกสติ จึงมีประโชน์ใหญ่

คือฝึกตน หยุดใจ ให้สม่ำเสมอ

เป็นความไม่ประมาท ไม่พลาดพลั้งเผลอ

รักษาใจ ให้สุขใสเสมอ ปัญหาไม่มาใกล้

มีชีวิตอยู่บนทางสายกลาง อย่างบัณฑิต

สุขสมจิต สมปราถนา ปัญหาไม่มี

มีปัญหา แต่ไม่เป็นปัญหา ได้บารมี

ปัญหากลายเป็นของดี บารมีบาน ผ่านขันติ 

;;;;;;;;;; 

เมตตาตน (เป็นคนมีสติ) จงเมตตาตน อย่าปล่อยให้ตนใจตก ไม่ตลก เราจะใจตก..ไม่ได้ นรกจะถามหา อกุศลนาๆ จะมากันใหญ่ ชีวิตอยู่ในช่วงอันตราย รู้ไว้ด้วย

 เมตตาตน
(เป็นคนมีสติ)

จงเมตตาตน อย่าปล่อยให้ตนใจตก

ไม่ตลก เราจะใจตก..ไม่ได้

นรกจะถามหา อกุศลนาๆ จะมากันใหญ่

ชีวิตอยู่ในช่วงอันตราย รู้ไว้ด้วย

จงรักตน ดูแลตน ให้ดี

คำว่าตนนี้ ก็คือใจ สำคัญหลาย

ขาดสติสัมปชัญญะ นั่นหละ ใจตกง่ายๆ

ดังนั้น จงตั้งสติให้ได้ เอาใจไว้ในตัว

หลับตาลงเบาๆ เฝ้าดูใจตน

  แม้สับสน ทนดูไปเรื่อยๆ สบายๆ

ลมหายใจจะนิ่งนาน ใจบาน เอิบอิ่มใจ

เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ รู้ได้ ว่าใช่เลย

ความท้อแท้ท้อถอย ลอยหนีหายสิ้น

ใจถวิลแต่ดี มีกำลังใจ

มีความสุข มีเมตตา มาพร้อมกันได้

เกิดปัญญาแก้ไข ปัญหาอุปสรรค

คนทั้งหลายไม่รู้ วิ่งไปสู่อบายมุข

ใช้ความสนุก ที่ถูกใจ หวังคลายเครียด

ขาดปัญญา ไม่รู้ว่า เป็นเสนียด

ความเครียด เหมือนมอดไหม้ แต่ไม่ทันไร ใหญ่กว่าเดิม

นั่นหละ กิเลสตัณหา พาเพลิน

ยากเหลือเกิน จะรู้สึกรู้สา ด้วยปัญญาหยาบ

เมื่อได้พบกัลยาณมิตร จึงจะมีสิทธิ์ กลับ

เหมือนตื่นจากหลับ นอนฝันร้าย

;;;;;;;;;;

ทานเป็นกรณียกิจ (ลิขิตชีวิตลูกหลาน) ทาน คือเครื่องหมาย ว่าใช่คนดี ทำให้เป็นผู้ที่ มีใจนุ่มนวล ควรแก่การงาน มีสุขภายใน จึงไม่เกียจคร้าน แล้วยังมีความคิดอ่าน สอนตน หนีพ้นอบายมุข

 ทานเป็นกรณียกิจ
(ลิขิตชีวิตลูกหลาน)

ทาน คือเครื่องหมาย ว่าใช่คนดี

ทำให้เป็นผู้ที่ มีใจนุ่มนวล ควรแก่การงาน

มีสุขภายใน จึงไม่เกียจคร้าน

แล้วยังมีความคิดอ่าน สอนตน หนีพ้นอบายมุข

รักลูกหลาน ขยันพาเข้าวัด ดัดนิสัย

อย่าปล่อยเอาไว้ ถ้าอยากได้บุตรกตัญญู

พาอาบกระแสธรรม เดินตามทางพระผู้รู้

ชิงช่วงกิเลส ไม่หมู จงรู้ทัน

ศรัทธา เกิดยากนัก หากไม่มีกัลยาณมิตร

พ่อแม่ควรได้คิด เป็นกัลยาณมิตร ของบุตรหลาน

พาเข้าวัดให้คุ้น เติมบุญทุกวันๆ

รีบคิดอ่าน ก่อนลูกหลานจะดื้อ

เมื่อคุ้นกับการให้ทาน ใจจะบาน กว้าง

เป็นตัวอย่าง..เด็กดี มีใจอารีโอบอ้อม

เอาการเอางาน เล่าเรียนเขียนอ่าน พร้อม

ใจน้อมเข้าในตัว เกลียดกลัวอบายมุข

เด็กดีมีคุณธรรม เป็นความงามของครอบครัว

อย่าเลี้ยงบุตรหลานแต่ตัว ให้เลี้ยงใจด้วย

เป็นมหามงคลชีวิต มีบุญศักดิ์สิทธิ์ช่วย

ครอบครัวไปได้สวย ด้วยอานุภาพ พระรัตนตรัย

พระรัตนตรัยในตัว เป็นที่พึ่ง หนึ่งเดียว

บุญจะเหนี่ยว นำใจ เข้าไปถึง

ได้สิ่งประเสริฐ ล้ำเลิศ เป็นที่พึ่ง

การเข้าถึง..พระรัตนตรัย เป็นหัวใจของชีวิต

การทำทาน จึงเป็นงานของชีวิต

เป็นกรณียกิจ ทุกชีวิตต้องทำ

บุตรหลานกตัญญู ต้องเลี้ยงดู ขอย้ำ

อย่าทำ..แต่เลี้ยงกาย เลี้ยงใจสำคัญที่สุด

;;;;;;;;;;

THE MIDDLE PATH ( THE PATH OF TREASURES) The middle path is the path of Dharma. It is a good and pure path. There are very few people to come to study.

THE MIDDLE PATH
( THE PATH OF TREASURES)

The middle path is the path of Dharma.
It is a good and pure path.
There are very few people
to come to study.

Almost all people are only 
interested in mundane ways,
seeking full worldly happiness,
take money as God.
Even if it's dirty money, without believing that 
there is an abyss.

The middle path is between tense and slack.
The tense is sure, torments itself.
Do every action with perseverance and practice.
Make the body burn and burn,
so that desire will be relieve.

The slack line is the line of self indulgence,
 full of worldly enjoyment,
full of sensuality,
all being are enslaved to their lust,
the merit they do not know.

The slack line, determined to take,
is all foolish, equal to not taking
 that are the tight line,
Karmatanha, Bhavatanha, Vibhavatanha, 
both tense and slack,
surely is lust.

Both tense line and slack line,
of course the same problem is that a problem of
not knowing merit.
Aside of Buddhism, believing no karma results,
it's empty, good deeds are not good.

The middle way is the way of wealth .
It's a way of nature created,
so mysterious.
It's a way of sacrifice, not a way of taking,
but a way of giving.
When you give you'll get.
Therefore faith is necessary.

Donation, precepts, meditation, are all giving.
Donation is giving things of outside the body,
precepts is giving forgiveness,
meditation is excellent giving mercy.

You get what you give,
it's hard for anyone to believe.
Only when you get close to good friends,
listen to Dharma,
your mind would be contented,
then could think accordingly,
virtue is so seen.

The key of giving, it's up to sacrificing
and getting merit.
Joyful and warm mind 
like a mother who has only love kind-hearted,
and very happy when given,
and seen beloved child happy.

Merit is the magic property.
Giving prestige could attract treasures as you wish.
All the realms will fulfill every wish,
have life supplies,
and to have provisions easily.

;;;;;;;;;;