การศึกษา (คือการพัฒนาสติสัมปชัญญะ) การศึกษา คือการพัฒนาตนเอง ให้เป็นคนเก่ง มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ เพื่อมุ่งการฝึกฝนตน เกิดเป็นคน ไม่สูญ มีนิสัยใฝ่รู้ อย่างบริบูรณ์ ในความจริง ของสิ่งต่างๆ

การศึกษา
(คือการพัฒนาสติสัมปชัญญะ)

การศึกษา คือการพัฒนาตนเอง

ให้เป็นคนเก่ง มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์

เพื่อมุ่งการฝึกฝนตน เกิดเป็นคน ไม่สูญ

มีนิสัยใฝ่รู้ อย่างบริบูรณ์ ในความจริง ของสิ่งต่างๆ

แล้วนำความรู้ทั่ว ทุกสิ่งอัน นั้นมาใช้

ขัดเกลา กายวาจาใจ ให้เว้นชั่วทุกชนิด

รักทำแต่ความดี สุดชีวิต

และรักสุดจิต การกลั่นใจให้ผ่องใส เพื่อไปสุดธรรม

สติ เป็นธรรมกำกับใจ ไม่ให้เที่ยวไปนอกตัว

ให้คิดแต่ดีดี ไม่มีชั่ว ไม่เมามัวลืมตน

เป็นเหมือนหางเสือเรือ คัดท้ายเรือ ไม่ให้ชน

ฝ่าคลื่นลมฝน จนไปถึงที่หมาย

สัมปชัญญะ เป็นธรรมะ ให้ช่างสังเกต

เห็นเหตุ รู้ความจริง ในสิ่งที่กำลังทำ

ทั้งด้านร้ายและดี แล้วเว้นสิ่งร้าย จดจำ

เลือกทำ แต่สิ่งที่ดีงาม ตามความเหมาะสม

ผู้คนทั้งหลาย ไม่ว่าใคร อยากเป็นคนดี

แต่มีเพียงไม่กี่คน ที่ เป็นคนดีได้

เพราะการเป็นคนดี อยู่ที่ความตั้งใจ

อดทนได้ จนกลายเป็นนิสัยติดตัว

ท่านผู้รู้จำกัดความ คำว่ากรรมดี

คือกรรมที่ เมื่อทำแล้วให้ผล ไม่เดือดร้อน

มีความอิ่มเอมใจ ในภายหลัง อย่างแน่นอน

ไม่นำความเดือดร้อน..มาให้ ในภายหลัง

แสดงว่าความดี นี้เป็นผล ของกรรมดี

ความชั่ว ชี้ นี้เป็นผล ของกรรมชั่ว

ความดีหรือไม่ดี เป็นกรรมของตัว

ความดีความชั่ว ตัวเราทำเอง

การทำความดี มีอาการดังนี้

หนึ่ง นั้นมี ความตั้งใจ

สอง มีความพยายาม กระทั่งทำสำเร็จจนได้

สาม มีใจผ่องใส..เบิกบาน ไม่จำกัดกาลเวลา

และสี่ ไม่ก่อความเดือดร้อนใดๆ ให้กับตนและคนอื่นอย่าเด็ดขาด

แต่ก็อาจ ต้องเหนื่อยกับอุปสรรค เป็นธรรมดา

ต้องอดทน อดกลั้น แล้วก็จะชนะ

มันเป็นธรรมดา ไม่ถือว่า..เป็นความเดือดร้อน

ชาวไร่ชาวนา ปวดหัว ตัวร้อน เป็นธรรมดา

ไม่ถือว่า เดือดร้อน

หรือแม้กระทั่ง ในการบริจาคทาน ย่อมแน่นอน

ไม่ถือว่ามีความเดือดร้อน แม้มีอุปสรรค

;;;;;;;;;;