การคิดดีนั้นก็ดี (แต่ที่สุดดีคือหยุดคิด) ชาวโลกใช้ความคิด โง่สนิท แก้ปัญหา แต่ทางธรรมา ใช้สติ คือหยุดความคิด เกิดปัญญารู้แจ้ง แทงตลอด ในกิจ ชนะมาร ชนะทุกทิศ ชนะปัญหา

การคิดดีนั้นก็ดี
(แต่ที่สุดดีคือหยุดคิด)

ชาวโลกใช้ความคิด โง่สนิท แก้ปัญหา

แต่ทางธรรมา ใช้สติ คือหยุดความคิด 

เกิดปัญญารู้แจ้ง แทงตลอด ในกิจ

ชนะมาร ชนะทุกทิศ ชนะปัญหา

เมื่อมีปัญหา คนธรรมดา จะอยู่ไม่ติด

ใจมืดมิด หมกมุ่น ความอบอุ่นคลาย

กินไม่ได้ นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย

จะทำยังไงๆ คิดแก้ไข หาทางออก

ยิ่งคิดใจยิ่งกลุ้ม เหมือนมีไฟสุ่มทรวง

ปัญหาน้อย กลายเป็นใหญ่หลวง ยากแก้

ผีซ้ำกรรมซัด ช่างอ่อนหัดแท้

ชีวิตมีทางแก้ แต่ไม่รู้ ด้วยเป็นผู้ถือดี

ปัญหาไม่เป็นปัญหา ถ้าใช้ปัญญาแก้

ของง่ายๆแท้ๆ แต่มองผ่านไป

เหมือนหญ้าปากคอก วัวควายไม่สนใจ

เล็งแลไป ไกลๆ ในทุ่ง

ชาวโลกคิดมาก ด้วยความอยากได้

ความสมปราถนา ยิ่งห่างไกล ใจยิ่งมืดมิด

ความสมปราถนา อยู่ใกล้ๆ ทำง่ายๆ เพียงหยุดคิด

ทำใจให้นิ่งสนิท ที่จุดสำเร็จ ใจสว่าง

เมื่อใจนิ่ง ใจจะใสสุข และเย็น

ความยากเข็ญ ยากไร้ มลายสิ้น

ปัญหาไม่เป็นปัญหา นี้ช่างเป็น

อานุภาพของบุญญา ตาไม่เห็น เป็นอจินไตย

ดังนั้น การฝึกสติ จึงมีประโชน์ใหญ่

คือฝึกตน หยุดใจ ให้สม่ำเสมอ

เป็นความไม่ประมาท ไม่พลาดพลั้งเผลอ

รักษาใจ ให้สุขใสเสมอ ปัญหาไม่มาใกล้

มีชีวิตอยู่บนทางสายกลาง อย่างบัณฑิต

สุขสมจิต สมปราถนา ปัญหาไม่มี

มีปัญหา แต่ไม่เป็นปัญหา ได้บารมี

ปัญหากลายเป็นของดี บารมีบาน ผ่านขันติ 

;;;;;;;;;;