ทาน (เป็นเครื่องหมายกตัญญู) คนดี มีสุขสมปราถนา ไม่ว่า ภพชาติไหนๆ กตัญญู กตเวที คุณธรรมใหญ่ ตกน้ำไม่ไหล ไฟไม่ไหม้ เป็นธรรมดา

 ทาน
(เป็นเครื่องหมายกตัญญู)

คนดี มีสุขสมปราถนา
ไม่ว่า ภพชาติไหนๆ
 กตัญญู กตเวที คุณธรรมใหญ่
ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ เป็นธรรมดา

กตัญญูต่อพ่อแม่ สำคัญยิ่ง
สำคัญจริงๆ กตัญญูต่อบุญ
การแสวงบุญ จึงเร่งลุ้น
พ่อแม่ต้องการบุญ แม้ท่านไม่รู้

 แม้เลี้ยงท่านร้อยปี บนบ่า 

  ก็หา ทดแทนคุณได้หมดไม่

ในสังสารวัฏฏ์ บุญเท่านั้นใช้

ส่งผลให้ เกิดในภพภูมิที่ดี

 ผู้แสวงบุญ จึงกตัญญูแท้

ได้บวขยิ่งแน่ แท้กตัญญู

เป็นอภิชาตบุตร เกิดมาค้ำชู

หมู่ญาติพี่น้องทุกผู้ วงศ์ตระกูล

ทาน จึงเป็นเคุรื่องหมาย กตัญญู

มีปัญญา เป็นผู้รู้ มีศรัทธา

เป็นมนุษย์ ไม่ใช่ปุถุชนธรรมดา

จากพรหมอาภัสรา มายังโลก

ปุถุชน รักพ่อแม่ หมู่ญาติ

แต่ไม่อาจ ให้สุขสมปราถนา

แถมยังโง่ล้ำ นำพา

สร้างบาปหนา ก่อกรรมเวร

ได้ชื่อว่า คบคนพาล

พาล พาไปหาผิด

ทางพระสอนให้ คบบัณฑิต

บัณฑิต กตัญญุตา พาไปแสวงบุญ

;;;;;;;;;;

ทานจุดเริ่มต้นของความสุข (ด้วยสุขทุกข์อยู่ที่ใจ) ทาน เป็นจุดเริ่มต้นของความสุข ด้วยสุขทุกข์ อยู่ที่ใจ ใจตระหนี่ คับแคบ ไม่ผ่อนคลาย แต่ถ้าใจสะบาย ใจจะกว้าง

 

ทานจุดเริ่มต้นของความสุข
(ด้วยสุขทุกข์อยู่ที่ใจ)

ทาน จุดเริ่มต้นของความสุข
ด้วยสุขทุกข์ อยู่ที่ใจ
ใจตระหนี่ คับแคบ ไม่ผ่อนคลาย
แต่ถ้าใจสะบาย ใจจะกว้าง

ทานแล้ว ได้บุญ
มีคุณ ทำให้ใจเป็นสุข
ตรงข้ามกับบาป ให้ทุกข์
ผู้รักสนุก จึงทุกข์ถนัด

ทาน ขจัดกิเลสตัณหา ตระหนี่

อันที่ เป็นบาป หยาบช้า

ที่ให้ทุกข์ ไม่สุขสมปราถนา

ทานเป็นแนวหน้า เป็นเบื้องต้น

ตระหนี่ เป็นจุดเริ่มต้นของความทุกข์

มีทรัพย์มากก็ไม่สุข ด้วยไม่อิ่มสักที

ยิ่งมีมากยิ่งพร่อง สุขไม่มี

สุขยิ่งหนี เหมือนพยับแดด

บุญ เป็นชื่อของความสุข

เป็นธรรมธาตุ ขจัดทุกข์ กิเลส

เป็นธรรมชาติ ของบุญ ขจัดอาเพท

เป็นของวิเศษ ของบัณฑิตคนดี

ทำทานเป็นสาย ได้ทานบารมี

เป็นนิสัยดี ตามติด

การบำเพ็ญทาน จึงเป็นงานชีวิต

และเป็นบัณฑิต มีฉันทะฯ อิทธิบาทสี่

ทรัพย์สมบัติ เป็นของเฉพาะตน

ของคน ที่บำเพ็ญทาน

เรื่องเช่นนี้ น่าอัศจรรย์

นี่แหละท่าน ชีวิต

;;;;;;;;;;

ทานเครื่องหมายสติ (ทิฏฐิเป็นสัมมา) ทาน เป็นเครื่องหมายของสติ ผู้มี ทิฏฐิ เป็นสัมมา ขจัดความตระหนี่ ตัณหา ยกตนพ้นจากโลกา มาทางธรรม

 ทานเครื่องหมายสติ
(ทิฏฐิเป็นสัมมา)

ทาน เป็นเครื่องหมายของสติ

ผู้มี ทิฏฐิ เป็นสัมมา

ขจัดความตระหนี่ ตัณหา

ยกตนพ้นจากโลกา มาทางธรรม

ทานใจกว้าง ไม่แคบแสบคน

ต่างจากปุถุชน คนทั่วไป

มีทรัพย์สมบัติ ย่อมชื่นใจ

ด้วยบุญใส อริยะทรัพย์

ส่วนปุถุชน คนตระหนี่

ทรัพย์มี แต่ไม่ให้

แม้มีทรัพย์มาก แต่ไม่พอใจ

มีความอยากใหญ่ ไม่รู้จักพอ

ทรัพย์วิบัติ ไม่ใช่สมบัติ

ด้วยไม่อาจ เปลี่ยนเป็นบุญ

เหมือนไฟกลบด้วยเชื้อ คุกรุ่น

ไฟยังอุ่น ไม่ดับ กลับลุกโพรง

ความอยาก ไม่อาจดับด้วยมี

ทานเท่านั้นที่ ดับอยาก

ไม่อาจจะ ใช้บาปดับบาป

ไฟใช้น้ำดับ บาปใช้บุญ

ปุถุชน หาทรัพย์สมบัติ

แต่กลายเป็นวิบัติ ด้วยไม่อาจสมใจ

เป็นเหมือนเหยื่อล่อ เลวร้าย

มีมากยิ่งกระหาย ใจร้ายขาดสติ

เป็นมิจฉาทิฏฐิ ผิดศีลธรรม

ใจมืดดำ ภัยสังคม

ได้เป็นใหญ่ ชาติล่มจม

พุทธแท้ไม่ล้ม พ้นภัยมาร

;;;;;;;;;;

เกิดมาไม่ทาน (แล้วท่านจะทำอะไร) ท่านว่า ทานและการรบ เสมอกัน จุดสำคัญ การมีศัตรู ต้องสู้ด้วยขันติ ทาน ต้องอดทน ต่อความตระหนี่ ขันติ ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป

 เกิดมาไม่ทาน
(แล้วท่านจะทำอะไร)

ท่านว่า ทานและการรบ เสมอกัน

จุดสำคัญ การมีศัตรู ต้องสู้ด้วยขันติ

ทาน ต้องอดทน ต่อความตระหนี่

ขันติ ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป

เมื่อจิตเลื่อมใส ในทักขิณาทาน
บุญนั้น ชื่อว่าน้อยย่อมไม่มี
สังฆทาน หรือทักขิณาทาน นี้
จึงเป็นบุญที่ อุทิศได้ ไปให้ผู้ล่วงลับ

การเลือกให้ พระสุคตสรรเสริญ
เลือกเนื้อนาบุญใหญ่ ใดไม่เกินสงฆ์
คือให้ ไม่เฉพาะเจาะจง
แต่เป็นสงฆ์ ในพุทธศาสนา

คนพาลเท่านั้น ไม่สรรเสริญทาน
การสังเกตคนพาล ดูการให้
คนพาลได้แต่เอา คนจัญไร
มีเท่าได ก็ไม่พอยัดไส้ ใช่คนพาล

ผู้ให้ ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
ชีวิตต้องเดินทางไกล ต้องมีมิตร
หัวเดียวกระเทียมลีบ หมดสิทธิ์
ชีวิตทุกข์หลาย ในสังสารวัฏฏ์

ผู้ให้เป็นที่รัก คนหมู่มากย่อมคบเขา
ส่วนคนเขลา ตระหนี่ มีแต่ศัตรู
ขี่หลังเสือ ลงไม่ได้ และไม่อาจอยู่
กว่าจะรู้..สึกตัว ก็สายแล้ว

ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก เป็นธรรมดา
จิตเมตตา..นี้ มีอานุภาพ
กลับจิตกลับใจ คนสันดานหยาบ
เหมือนตื่นจากหลับ ชีวิตกลับ เป็นคนละคน

;;;;;;;;;;

เกิดมาทาน (หมดกันถ้าไม่รู้จักให้) ผู้ให้ได้มาก ไม่อยากจะเชื่อ ให้แล้ว ไม่น่าเหลือ น่าจะหมด แต่ทางพระ ท่านว่า ถ้าไม่ให้จะอด เพราะกินบุญเก่าหมด บุญใหม่ไม่ทำ

 เกิดมาทาน
(หมดกันถ้าไม่รู้จักให้)

ผู้ให้ ได้มาก ไม่อยากจะเชื่อ

ให้แล้ว ไม่น่าเหลือ น่าจะหมด

แต่ทางพระ ท่านว่า ถ้าไม่ให้จะอด

เพราะกินบุญเก่าหมด บุญใหม่ไม่ทำ

คนดี มีปัญญา ชอบให้ทาน
เหมือนกับการ..บำรุง สวนผลไม้
หลังเก็บผลแล้ว ต้องบำรุงใหญ่
 สวนผลไม้ ก็จะให้ผล ไม่หมดไม่สิ้น

มีทรัพย์สิน เพียงกินใช้ แล้วเก็บกัก
จงรู้จัก ท่านกินใช้ บุญเก่า
บุญใหม่ไม่สร้าง ระวังเถอะเจ้า
เมื่อบุญเก่า..ของเจ้าหมด ก็จะอดจงรู้ไว้

การแสวงบุญสร้างบารมี กรณียกิจ
ชีวิต มีบุญวาสนา ไหลมาไม่ขาดสาย
อดเปลี้ยวไว้กินหวาน ท่านบอกไว้
ปัญหาใหญ่ ในปรภพ ต้องมีเสบียง

ผู้ให้ได้นัก ถ้ารู้จักบุญบารมี
อจินไตยเหลือที่ บุญนี้มีคุณใหญ่
ให้เพียงนิด แต่ให้ผลประมาณไม่ได้
บุญอจินไตย ผู้ให้จึงได้นัก

ข้าวหนึ่งเมล็ด เผล็ดข้าวกอใหญ่
ได้เมล็ดหลาย แต่เปรียบไม่ได้ กับบุญ
ขอให้มีศรัทธา บริสุทธิ์บริบูรณ์
จะเกิดบุญ..นัก มากสุดประมาณ

เกิดมาแสวงบุญ สร้างบารมี
เป็นกิจกรณีย์ ของชีวิต
ต้องเร่งรีบ เร็วไวสุดขีด
ด้วยชีวิต เป็นของน้อย

;;;;;;;;;;

ทานขาดไม่ได้ (ถ้าใครอยากมีเสน่ห์) คนมีเสน่ห์ เป็นที่สนใจ ใครๆก็รัก จงรู้จัก..ทำตน เป็นคนมีเสน่ห์ หรือมีสังคหวัตถุ นั่นแหละ เก๋ ทำให้เราเท่ มีเสน่ห์ผูกใจคน

 ทานขาดไม่ได้
(ถ้าใครอยากมีเสน่ห์)

คนมีเสน่ห์ เป็นที่สนใจ ใครๆก็รัก 

จงรู้จัก..ทำตน เป็นคนมีเสน่ห์

หรือมีสังคหวัตถุ นั่นแหละ เก๋

ทำให้เราเท่ มีเสน่ห์ผูกใจคน

หนึ่ง ทาน การให้ด้วยใจเมตตา
ใจนุ่มนวล สุขอุรา นี่หละสำคัญ
หมดตระหนี่ มีใจเสียสละ แบ่งปัน
ดุจดวงตะวัน เฉิดฉันฉายแสง อบอุ่น

สอง ปิยะวาจา พูดหวาน
ใจนุ่มนวลสำคัญ จึงพูดหวานได้
การพูดนั้นง่าย แต่พูดหวานไม่ง่าย
การพูดมันรื่นไหล จึงต้องใช้สติตรอง

สาม อัตถจริยา ขวนขวาย ช่วยเหลือกัน
ด้วยความผูกพัน รักใคร่ ในหมู่คณะ
ถือทุกคนเสมอญาติ ร่วมชาติศาสนา
ไม่อาจจะ เห็นใครมีทุกข์

สี่ สมานัตตตา มีมนุษย์สัมพันธ์
วางตัวดีตลอดกาล ไม่ผันแปร
วางตัวกลมกลืน ยื่นรักแท้
เหมือนมารดาแม่ มอบรักแท้แก่บุตร

สำคัญสุด คือทาน ปานประตูเปิด
จึงอเลิท แสวงบุญสร้างบารมี
เข้าวัดปฎิบัติธรรม กิจกรณีย์
เจริญสติ ทำพระนิพพานให้แจ้ง

ได้ติดตามมหา..ปูชนียาจารย์
ชีวิตสุขสันติ์ ปานบนเรือใหญ่ กลางสมุทร
ชีวิตปลอดภัย สบายสุดสุด
เป็นมนุษย์ เหนือมนุษย์ ประดุจเทวดา

;;;;;;;;;;

ความตระหนี่ (นี้คือมหาภัย) ทานเท่านั้น ขจัดมัน ความตระหนี่ ด้วยใจเรานี้ มีกิเลสตัณหา เหมือนลิงติดตัง ยากจังจะหลุดออกมา เว้นแต่ว่า ทานเท่านั้น มันจึงหลุด

ความตระหนี่
(นี้คือมหาภัย) 

ทานเท่านั้น ขจัดมัน ความตระหนี่
ด้วยใจเรานี้ มีกิเลสตัณหา
เหมือนลิงติดตัง ยากจังจะหลุดออกมา
เว้นแต่ว่า ทานเท่านั้น มันจึงหลุด

ความตระหนี่ ไม่ธรรมดา มหาภัย
ทรัพย์มีไว้ให้ ไม่เพียงกินใช้ แล้วเก็บกัก
ประหยัดสุด ประโยชน์สูง จงรู้จัก
ทรัพย์หายาก คุ้มค่านัก ขจัดตระหนี่

คนตระหนี่ มีใจกระด้าง ไม่นุ่มนวล
จึงมีอารมณ์ไม่ม่วน เบื่อหน่ายซึมเซ็ง
ต้องพึ่งอบายมุข ของสนุก คบนักเลง
เป็นคนเก่ง เอ็งอ้า ข้านี้ใหญ่

กิเลสตัณหา อันตรายมาก
จงประจัก ภัยพิบัติ และภัยสงคราม
อุปสรรคต่างๆนาๆ ในชีวิตเราก็ตาม
ล้วนกิเลสตัณหา นำ..มาทั้งนั้น

ความกลัดกลุ้ม สุมทรวง กลายเป็นบ้า
นำภัยมหา มาให้ อย่างใครคิดไม่ถึง
อย่าง กราดยิงเด็กอนุบาล คนตลึง
คนทั้งหลายน่าจะซึ้ง ถึงตัณหา

แต่คนทั้งหลาย เป็นบ้า หารู้ไม่
ล้วนคิดแก้ไข ที่ปลายเหตุ
ขจัดอาวุธ ขจัดยาบ้า ยาเม็ด
ยาวิเศษ คนไม่รู้ คือบุญ

ทานนั่นหละ ยาวิเศษ
ทุกคามเขต ต้องรณรงค์ ส่งเสริม
พิธีกรรมตักบาตร ต้องเริ่ม
นักเรียนนักศึกษา มาเสริม มาซึมซับ

;;;;;;;;;;

มีทาน (การงานจึงสำเร็จ) ทานนั้นรู้ไว้ เป็นเครื่องหมาย ของปัญญา มีศรัทธา จึงจะทานได้ ความตระหนี่ แม้รวยหลาย ไม่ใช่ ตัณหาตัวร้าย ลวงคนได้ ไปอบายภูมิ

 มีทาน
(การงานจึงสำเร็จ)

ทานนั้นรู้ไว้ เป็นเครื่องหมาย ของปัญญา

มีศรัทธา จึงจะทานได้

ความตระหนี่ แม้รวยหลาย ไม่ใช่

ตัณหาตัวร้าย ลวงคนได้ ไปอบายภูมิ

ทานนั้นสำคัญ ต่อการงานทางโลก
ใจไม่ตก จะนุ่มนวล ควรแก่การงาน
มี ฉันทะวิริยะจิตตะวิมังสา บันดาล
งานสำเร็จ เป็นอัศจรรย์ สุดคาด

คุณธรรมอิทธิบาท๔ นี้ยอดเยี่ยม
ใครๆไม่เทียม ยอดเยี่ยม ด้วยเข้าใจทำ
เมื่อใจใสสว่าง รู้กระจ่าง ช่างลึกล้ำ
นี้หละคุณธรรม อิทธิบาท๔

ชาวโลกคิดค้น จนคิดได้
ได้ปัญญาใส แต่ไม่อยู่ในตน
ขาดเมตตา ไม่กรุณาผู้คน
อยากแต่รวยล้น ไม่สนผลที่ตามมา

สัมมาสติ มีในพุทธศาสนา
ผ่านศูนย์กลางกายา เท่านั้น
พระรัตนตรัย จึงจะพบพาน
และพระนิพพานนั้น มีจริงแท้

สัมมาสติ นี้ เป็นทางบุญ
มีอานุภาพ เกื้อหนุน อุปถัมภ์
การงานราบรื่น ง่ายๆ ไม่ต้องตรากตรำ
การสั่งสมบุญ จึงต้องย้ำ ค้ำชีวิต

บุญถึงเท่านั้น ทุกสิ่งพลันสำเร็จ
อันเป็นเหตุ ของความสุข ความเจริญ
ทำชั่วได้ทรัพย์ ติดกับ หลงเพลิน
หลงเดิน เพลิน ตามเหยื่อล่อ

;;;;;;;;;;