ทานจุดเริ่มต้นของความสุข (ด้วยสุขทุกข์อยู่ที่ใจ) ทาน เป็นจุดเริ่มต้นของความสุข ด้วยสุขทุกข์ อยู่ที่ใจ ใจตระหนี่ คับแคบ ไม่ผ่อนคลาย แต่ถ้าใจสะบาย ใจจะกว้าง

 

ทานจุดเริ่มต้นของความสุข
(ด้วยสุขทุกข์อยู่ที่ใจ)

ทาน จุดเริ่มต้นของความสุข
ด้วยสุขทุกข์ อยู่ที่ใจ
ใจตระหนี่ คับแคบ ไม่ผ่อนคลาย
แต่ถ้าใจสะบาย ใจจะกว้าง

ทานแล้ว ได้บุญ
มีคุณ ทำให้ใจเป็นสุข
ตรงข้ามกับบาป ให้ทุกข์
ผู้รักสนุก จึงทุกข์ถนัด

ทาน ขจัดกิเลสตัณหา ตระหนี่

อันที่ เป็นบาป หยาบช้า

ที่ให้ทุกข์ ไม่สุขสมปราถนา

ทานเป็นแนวหน้า เป็นเบื้องต้น

ตระหนี่ เป็นจุดเริ่มต้นของความทุกข์

มีทรัพย์มากก็ไม่สุข ด้วยไม่อิ่มสักที

ยิ่งมีมากยิ่งพร่อง สุขไม่มี

สุขยิ่งหนี เหมือนพยับแดด

บุญ เป็นชื่อของความสุข

เป็นธรรมธาตุ ขจัดทุกข์ กิเลส

เป็นธรรมชาติ ของบุญ ขจัดอาเพท

เป็นของวิเศษ ของบัณฑิตคนดี

ทำทานเป็นสาย ได้ทานบารมี

เป็นนิสัยดี ตามติด

การบำเพ็ญทาน จึงเป็นงานชีวิต

และเป็นบัณฑิต มีฉันทะฯ อิทธิบาทสี่

ทรัพย์สมบัติ เป็นของเฉพาะตน

ของคน ที่บำเพ็ญทาน

เรื่องเช่นนี้ น่าอัศจรรย์

นี่แหละท่าน ชีวิต

;;;;;;;;;;

ธรรม (นำความสุขความเจริญ) ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ ไม่นานเกิน อดทนไว้ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ไม่ไปไหน แน่แท้เชื่อได้ กฎแห่งกรรม

 ธรรม
(นำความสุขความเจริญ)

ผู้รู้ชั่ว รู้จักแต่เรื่องชั่วๆ

ทำตัว เป็นพาล สันดานหยาบ

เป็นผู้เสื่อม จากความดี มีแต่บาป

มีอบายภูมิรองรับ อนันตกาล

ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ

ไม่นานเกิน อดทนไว้

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ไม่ไปไหน

แน่แท้เชื่อได้ กฎแห่งกรรม

ผู้ชังธรรม เป็นผู้เสื่อม

ผู้เลื่อมใส เจริญ

ทางสายกลาง ทางบุญ ทางเดิน

ปุถุชนเมิน ทางบุญ

ผู้ทำสักการะ ย่อมได้รับสักการะ

แน่นักหนา กฎแห่งกรรม

ทำชั่วได้บาป ทำดีได้บุญค้ำ

เป็นธรรมดา ธรรมชาติ

ผู้เคารพ ย่อมมีผู้เคารพ

มีผู้น้อมนบ กราบไหว้

มีบุคคลิกลักษณะ แปลกไป

น่ากราบน่าไหว้ นี่หละบุญ

ผู้บูชา ย่อมได้รับบูชา

ได้ลักษณะสงบสง่า น่าเลื่อมใส

ด้วยบุญบันดาล ให้เป็นไป

ส่วนบาปตัวร้าย ทำลายคน

ผู้ไหว้ ย่อมได้รับไหว้ตอบ

เป็นระบอบ ระบบ ธรรมชาติ

เป็นไป โดยอัตโนมัติ

เป็นมารยาท ของมนุษย์

;;;;;;;;;;

รู้จักปล่อยวาง (เข้าสู่ทางสุขสมปราถนา) รู้จักปล่อยวาง สำคัญนัก ใจเราจึงจัก เดินทางภายในได้ เป็นทางสายกลาง ไร้อันตราย ทางภายใน ทางธรรมทางสมบัติ

 รู้จักปล่อยวาง
(เข้าสู่ทางสุขสมปราถนา)

บัณฑิต ปล่อยวางภายนอก

ปัญญาบอก เดินทางภายใน

ทางสายกลาง ไร้อันตราย

 ทางสว่างใส ทางธรรมทางสมบัติ

ปุถุชน ไม่ปล่อยวาง

เดินตามทางโลกีย์ ที่ไหลลงต่ำ

เป็นทางเตียน สะบายล้ำ

ไม่รู้ตัวว่าลงต่ำ ดำดิ่งสู่อบาย

ไม่รู้จักปล่อยวาง

เดินตามทางมาร อันตราย

ทางโลกีย์ เวียนว่าย

สุดอันตราย สังสารวัฏฏ์ คุกประหาร 

ปล่อยวาง หนึ่ง โภคทรัพย์สมบัติ

ขจัด ความตระหนี่ ด้วยทาน

ผู้ให้ คือผู้ได้ ทรัพย์อนันต์

บุญบันดาล จึงได้

การทำทาน เกิดใจสันโดษ

ประหยัดสุด ประโยชน์สูง

แสวงบุญ สร้างบารมี มุ่ง

ชีวิตเดินทางสูง ทางธรรม

โภคทรัพย์ มีสำหรับทาน

เปลี่ยนเป็นบุญท่านั้น ปลื้มใจ

สะสมบุญ ดีกว่าสะสมบาปไว้

มีแล้วไม่ให้ ไปอบายภูมิ

สอง ปล่อยวางกาย ด้วยศีล

 กายวาจา เป็นอาจิน สงบสะอาด

อานุภาพ สุดคาด

ภัยใดใด ไม่อาจเข้าใกล้

สาม ปล่อยวางใจ ปล่อยวางความคิด

หยุดให้สนิท ไม่คิดไปภายนอก

เป็นเหมือนพยับแดด เท่านั้นดอก

สิ่งภายนอก ล้วนหลอกๆ อย่ายึดติด

เมื่อติดใจ ลุ่มหลง

ทำใจมืด ยากปลง มัวเมา

สติปัญญาไม่มี โง่เขลา

ที่หน้าเศร้า มิจฉาทิฏฐิ

ทานศีลภาวนา จึงเป็นชีวิต

มีสติ ทำจิต ปล่อยวาง

เดินตามทางธรรม ทางสายกลาง

ทางสว่าง ทางมรรคผลนิพพาน

;;;;;;;;;;

สุขสมปราถนา (ไม่ต้องหา มาหยุดใจ) สุขสำเร็จ สมปราถนา ไม่ต้องหา ยิ่งหายิ่งห่าง มีสติ ทำใจนิ่งๆไว้ ตรงกลาง ทางสายกลาง ศูนย์กลางกาย

 สุขสมปราถนา
(ไม่ต้องหา มาหยุดใจ)

สุขสำเร็จ สมปราถนา

ไม่ต้องหา ยิ่งหายิ่งห่าง

มีสติ ทำใจนิ่งๆไว้ ตรงกลาง

ทางสายกลาง ศูนย์กลางกาย

จะได้ความสุข ปีติ

จะรู้ได้ทันที ว่าใช่

สำเร็จสมปราถนา จะถึงได้

อจินไตย อานุภาพบารมี

สุขปีติ ด้วยไม่มีกิเลสตัณหา

เดินทางพระ ทางธรรม

สุขสมปราถนา บุญอุปถัมภ์

ทางธรรม ทางสายสมบัติ

กฎแห่งกรรม ทำหน้าที่

ทำดีได้ดี มีสุขสม

ทำบาปได้ทุกข์ ระทม

เหมาะสม ตามกรรมที่ทำไว้

ผลกรรมจะไหล มาจากอดีต

เมื่อถึงขีด ถึงคราว ก็ส่งผล

หนึ่งสมองสองมือจากอดีต บันดาลดล

ไม่ใช่ของตน ในปัจจุบัน

บุญเป็นอัตตา ตัวตน

บาป สัปดน เป็นศัตรู

บุญสิทธิธาตุ นำสุขสู่

แหล่งของบุญ อยู่ ที่ศูนย์กลางกาย

โลกโลกีย์ มีแต่เหยื่อล่อ

คนน้ำลายสอ อดไม่ได้

ได้แต่สนุก ลืมทุกข์ที่กลบไว้

ยากหลาย สุดยาก จะหันมาหยุดใจ

;;;;;;;;;;

สุขสำเร็จอยู่ที่ใจ (ที่นิ่งใส ในกายตน) สุขทุกข์อยู่ที่ใจ ไม่ขึ้นกับอะไร ภายนอก สิ่งที่ได้มาหรือเสียไป ขอบอก ล้วนออกจากใจ เป็นวาสนาบารมี หรือกรรมวิบาก ก็ได้ รีบแสวงบุญเร็วไว ชิงแก้ไขกรรมวิบาก

สุขสำเร็จอยู่ที่ใจ
(ที่นิ่งใส ในกายตน) 

สุขทุกข์อยู่ที่ใจ ไม่ขึ้นกับอะไร ภายนอก
สิ่งที่ได้มาหรือเสียไป ขอบอก ล้วนออกจากใจ 
 เป็นวาสนาบารมี หรือกรรมวิบาก ก็ได้
รีบแสวงบุญเร็วไว ชิงแก้ไขกรรมวิบาก

โลกคือโรงละครใหญ่ ทุกคนใช่ นักแสดง
บุญทำกรรมแต่ง กำกับ บังคับให้เป็นไป
มีความสุขความทุกข์ สนุกหรือร้องไห้
คนทั้งหลาย ละม้าย คล้ายหุ่นยนต์

ดังนั้น การแสวงบุญสร้างบารมี เป็นชีวิต
กฏแห่งกรรมลิขิต..ชีวิต ให้เป็นไป
ผู้ไม่ประมาท มีโอกาศ ไปสู่สุคติ หลังตาย
คนส่วนใหญ่ ประมาทหลาย ไปทุคติ

ไม่เชื่อตอนเป็น จะไปเห็นตอนตาย
ก็แก้ไขอะไรไม่ได้ เมื่อเกิดใหม่ ก็ลืมหมด
จึงเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะ ไม่ละลด
น่าเวทนา น่าสลด ไม่มีวันจบสิ้น

หลวงปู่ฯท่านรู้ท่านเห็น จึงขอเป็นผู้ปราบมาร
ตั้งเป็นขบวนการ ปราบมารโดยเฉพาะ
จะไปให้ถึงสุดธรรม ปราบไอ้ดำผู้ก่อ
นักสร้างบารมีก็ไม่ย่อท้อ ขอติดตามท่าน

ใจเป็นธาตุสำเร็จ ทุกอย่างเสร็จที่ใจ
คิดดีได้ดี คิดร้ายได้ร้าย สมใจนึก
คิดร้ายนั้นง่าย ด้วยใจขุ่นอยู่แล้ว ไม่ต้องฝึก
แต่คิดดีต้องตรึกแล้วตรึก ตรองแล้วตรอง ประคองใจ

วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา ท่านเรียกว่า องค์ฌาณ
เป็นการฝึกใจ ให้อยู่ให้หยุดให้ใส กระทั่งได้ดวงสว่าง
ได้ดวงแล้วอย่าปัดทิ้ง เสียดายจัง
ดวงธรรมนี้เปรียบดัง..ประตู สู่พระนิพพาน

ฝึกสติเจริญภาวนา ฝึกใจ ให้อยู่ในกาย
นิ่งแน่นไม่ไปไหน สว่างไสวอยู่อย่างนั้น
ชีวิตสุขสมปราถนา ทุกสิ่งอัน
ชีวิตเหมือนฝัน สุขสันติ์ตลอดกาล

;;;;;;;;;;

พ่อพระแม่พระ (ของมหาชน):: ใครๆก็อยากได้อยากมี ความสุขสำเร็จ โง่แล้วขยันเป็นเสร็จ ทำผิดหลักการ มันสำเร็จไม่ได้ ดันทุรัง ทู่ซี้ มีแต่จะตาย ขยันเปล่าดาย ตายเปล่า

พ่อพระแม่พระ
(ของมหาชน)

ใครๆก็อยากได้อยากมี ความสุขสำเร็จ
โง่แล้วขยันเป็นเสร็จ มันสำเร็จไปไม่ได้
ดันทุรัง ทู่ซี้ มีแต่จะตาย
ขยันเปล่าดาย ตายเปล่า

ความสุขสำเร็จ อยู่ที่ใจ ไม่ใช่ที่อื่น
ทำใจให้ แช่มชื่น ใสสว่าง
ใจมีอายตนะ มีพละ มีกำลัง
ทั้งผลัก ทั้งรั้ง คล้ายดั่ง แม่เหล็ก

ใจแช่มชื่นใสสว่าง ในทาง แห่งความดี
เจริญสติ ตลอดเวลา ระวังอารมณ์
อย่าคิดร้ายพูดร้าย ระวังไว้ ได้บาปจม
เกิดอารมณ์ได้ง่ายๆ ใจหม่นหมอง 

สมบัติ เป็นของสะอาด และละเอียด
ใจต้องละเมียด ละเอียดพอๆกัน
เป็นใจที่แช่มชื่นใสสว่าง เท่านั้น
จึงมีศรัทธามั่น ในทานศีลภาวนา

แหล่งแห่งความสุข และความสำเร็จ

ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด นั่นเอง

เวลาทำความดี จรดใจไว้ตรงนี้ ถูกเผง

บุญบานเบ่ง ซึมเซ็งหายหมด

การจรดใจ ไว้ที่อื่น อาจได้ทรัพย์ แต่ไม่พบกับสุข
ได้แต่ความสนุกสนาน เมามันโลกีย์
ทรัพยที่ได้เป็นวิบัติ ไม่ใช่สมบัติ นะคนดี
จะทำให้ชีวิตเรานี้ เหินห่าง ทางกุศล

ทางสนุกสนาน นั้น อันตราย
เป็นกับดักมารร้าย ล่อให้เราตาม
เหมือนไก่ โง่หลาย ไม่รู้ความ
หรือเหมือนปลา โง่ล้ำ ติดเบ็ด

ทางความดี มีปัญญา รู้ว่าต้องอดทน
ลำบากลำบนเพียงใด ก็ไม่ทำความชั่ว
ใจกว้าง ใจดี มีเมตตา ไม่เมามัว
ไม่ลืมตัวหลงตน คนกตัญญู

ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน คนซื่อ
บริสุทธิ์ผุดผ่อง มหาชนแซ่ซร้อง ล่ำลือ
คนซื่อ ถือสัจจะ พ่อพระแม่พระ ของมหาชน

;;;;;;;;;;