รู้จักปล่อยวาง (เข้าสู่ทางสุขสมปราถนา) รู้จักปล่อยวาง สำคัญนัก ใจเราจึงจัก เดินทางภายในได้ เป็นทางสายกลาง ไร้อันตราย ทางภายใน ทางธรรมทางสมบัติ

 รู้จักปล่อยวาง
(เข้าสู่ทางสุขสมปราถนา)

บัณฑิต ปล่อยวางภายนอก

ปัญญาบอก เดินทางภายใน

ทางสายกลาง ไร้อันตราย

 ทางสว่างใส ทางธรรมทางสมบัติ

ปุถุชน ไม่ปล่อยวาง

เดินตามทางโลกีย์ ที่ไหลลงต่ำ

เป็นทางเตียน สะบายล้ำ

ไม่รู้ตัวว่าลงต่ำ ดำดิ่งสู่อบาย

ไม่รู้จักปล่อยวาง

เดินตามทางมาร อันตราย

ทางโลกีย์ เวียนว่าย

สุดอันตราย สังสารวัฏฏ์ คุกประหาร 

ปล่อยวาง หนึ่ง โภคทรัพย์สมบัติ

ขจัด ความตระหนี่ ด้วยทาน

ผู้ให้ คือผู้ได้ ทรัพย์อนันต์

บุญบันดาล จึงได้

การทำทาน เกิดใจสันโดษ

ประหยัดสุด ประโยชน์สูง

แสวงบุญ สร้างบารมี มุ่ง

ชีวิตเดินทางสูง ทางธรรม

โภคทรัพย์ มีสำหรับทาน

เปลี่ยนเป็นบุญท่านั้น ปลื้มใจ

สะสมบุญ ดีกว่าสะสมบาปไว้

มีแล้วไม่ให้ ไปอบายภูมิ

สอง ปล่อยวางกาย ด้วยศีล

 กายวาจา เป็นอาจิน สงบสะอาด

อานุภาพ สุดคาด

ภัยใดใด ไม่อาจเข้าใกล้

สาม ปล่อยวางใจ ปล่อยวางความคิด

หยุดให้สนิท ไม่คิดไปภายนอก

เป็นเหมือนพยับแดด เท่านั้นดอก

สิ่งภายนอก ล้วนหลอกๆ อย่ายึดติด

เมื่อติดใจ ลุ่มหลง

ทำใจมืด ยากปลง มัวเมา

สติปัญญาไม่มี โง่เขลา

ที่หน้าเศร้า มิจฉาทิฏฐิ

ทานศีลภาวนา จึงเป็นชีวิต

มีสติ ทำจิต ปล่อยวาง

เดินตามทางธรรม ทางสายกลาง

ทางสว่าง ทางมรรคผลนิพพาน

;;;;;;;;;;

พึงศึกษา (แสวงหาความสงบ) พึงศึกษา..แสวงหา ความสงบ ปุถุชน หาพบ แต่ความสนุก ความเร้าใจ ไม่ใช่ความสุข เป็นสนุกและทุกข์ สุขแท้อยู่ภายใน

 พึงศึกษา
(แสวงหาความสงบ)

พึงศึกษา..แสวงหา ความสงบ 
ปุถุชน หาพบ แต่ความสนุก
ความเร้าใจ ไม่ใช่ความสุข
เป็นสนุกและทุกข์ สุขแท้ มีแต่อยู่ในตน

ใจสันโดษ สลดในโลกีย์

ฝึกสมาธิ ฝึกใจ ให้สันโดษ

เข้าสู่กระแสธรรม นำปราโมทย์

ใจใสสด สุขไม่ลดไม่ถอย

ใจสงบสันติ จึงมีสุข

สลัดตัวทุกข์ กิเลสตัณหา

เมื่อหมดอยาก สันติจึงมา

ทานศีลภาวนา จึงต้องมี

เป็นทาง แสวงบุญสร้างบารมี

ด้วยชีวิตนี้ เดินทางไกล

ตัวตาย แต่ตนไม่ตาย

ไปใช้ชีวิตใหม่ ในปรภพ

มีบุญกับบาป ไปพร้อมกับเรา

บุญเป็นอัตตาตัวเก่า มิตรแท้

หรือเราเป็นทารก บุญคือมารดาแม่

บาปนั้นแน่แท้ คือเวรกรรม

เมื่อใจสงบ จะได้พบพระรัตนตรัย

เป็นเครื่องหมาย อจินไตยนัก

ภายนอก สนุก มีกับดัก

สรรพสัตว์ ประมาทมาก เวรกรรม

ความสงบ ต้องศึกษา

ประมาทนักหนา ถ้าปล่อยไป

จะได้สติ นั่นหละ ตอนจะตาย

ทุกชาติไป จะตายจึงได้สติ

;;;;;;;;;;

วันธรรมชัย (บูชาไท้ ประกาศคุณ) ๒๗สิงหา วันธรรมชัย วันยิ่งใหญ่ วันสำคัญ กตัญญู เราเป็นหนี้ท่านหลาย ใครๆรู้ เราได้เป็นศิษย์มีครู คือท่าน

วันธรรมชัย
(บูชาไท้  ประกาศคุณ)

๒๗สิงหา วันธรรมชัย

วันยิ่งใหญ่ วันสำคัญ กตัญญู

เราเป็นหนี้ท่านหลาย ใครๆรู้

เราได้เป็นศิษย์มีครู คือท่าน

 ทำให้เรามีศรัทธา ในคุณพระรัตนตรัย
เป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ เปรียบได้ ดังพ่อแม่
พระรัตนตรัย คือแก้วสารพัดนึกแท้ๆ
แม้แต่พ่อแม่ ยังให้ไม่ได้

คุณธรรมยิ่งใหญ่ ในตัวท่าน

ที่ผลักดัน ให้ท่านยิ่งใหญ่

ด้วยคุณธรรมนี้ จึงได้พบยายฯ

คุณธรรมนั้น ใช่ ความเคารพ นั่นเอง

ความเคารพ ทำให้อยากพบครู

ไม่อวดรู้ แต่อยากเรียนรู้ เป็นกำลัง
จึงออกติดตาม เหมือนโดนยาสั่ง
จนกระทั่ง สมใจตั้ง ได้พบยายฯ

มีคุณธรรม ความเคารพ น้อมนบได้
ใจต้องใส ผิดไปจากธรรมดานัก
จะต้องฝึกสติ เจริญภาวนา มาอย่างหนัก 
เหล้ายาปลาปิ้ง มักมาก ทิ้งหมด

อันคุณธรรม ความเคารพนี้ 
 มองข้าม ความไม่ดี ของเขา
แม้มากมาย ไม่ใส่ใจเอา
ยกความดีของเขา แม้น้อย

ความดี แม้เรามี มากมาย

ไม่พูดโม้ นิวาโต โอ่อวดอ้าง
แกล้งทำเป็นโง่ ตั้งใจฟัง
จิตเมตตา ตั้ง ไม่ขัดคอ

 
เป็นดังนาคา แม้พิษมาก อักโข

เลื้อยบ่อทำเดโช แช่มช้า
แมงป่องพิษน้อยยะโส แต่ดูท่า
 ชูแต่หางเอ็งอ้า อวดอ้างฤทธี

หลวงพ่อมีคุณธรรม ความเคารพ
จึงงามจบ บริสุทธิ สะอาด
เพื่อนฝูงทั้งรัก ทั้งขยาด
น่าประหลาด อย่างนี้ก็มี

ท่านเป็นเหมือนไข่ ในฝูงกา
พากันรักษา ปกป้อง
แม้มีคนพาล ใจดำ ระห่ำผยอง
ต้องข้ามพวกพ้อง เข้ามาแตะต้อง ไม่ได้เลย

นิวาโต ไม่คุยโวอวดอ้าง
มีทุกอย่าง แต่มีสักแต่มี
สันโดษสมถะ เต็มที่
พอใจในสิ่งที่ตนมี ตนควร

จึงฝักใฝ่ ใส่ใจ ความสะอาดระเบียบ
อย่างเนียบ เฉียบ อย่างยายฯสอน
ความสะอาดฯ เป็นพื้นฐานแน่นอน
ใจไม่มีร้อน เกิดสุขสันโดษ

เกิดปัญญาสว่างจ้า รู้เห็น
นี้ช่างเป็น รู้เห็นคุณค่า
ของคุณยายฯ จึงได้ กตัญญุตา
แม้ว่าคุณยายนั่นหนา ซ่อนดีเอาไว้

แปลกนัก ใครๆไม่ยักเห็น

นี้ช่างเป็น มีแต่หลวงพ่อ
ด้วยคุณธรรมเคารพ นี่ละหนอ
หลวงพ่อฯจึงขอ เป็นศิษย์ยายฯ

คุณธรรม ความเคารพ

จะพบในบุคคล ทนนั่งสมาธิ
ทุ่มชิวิต เอาเป็นกิจกรณีย์
ไม่ปล่อยใจ ให้หนี..ไกล ไปจากตน

ในโอกาศสำคัญ วันธรรมชัย

เราควรได้ น้อมรำลึกถึง

คุณอันประเสริฐ คนตลึง

ของบุคคลเป็นที่พึ่ง ของมวลชน

หลวงพ่อครูไม่ใหญ่ ใช่ หลวงพ่อธัมมชโย

๒๗ สิงหาคมปีนี้ วัดพระธรรมกายเติบโต เป็นอัศจรรย์

คุณธรรมยิ่งใหญ่ ที่อยู่ในใจ ของท่าน

มีมานาน ตั้งแต่ท่าน เป็นนักเรียนนักศึกษา

ผลักดันให้ท่าน แสวงหา ครูบาอาจารย์

ท่านด้นดั้น วิ่งพล่าน ค้นหา ทั่วทุกจังหวัด

วัดทุกวัด ทุกสำนัก ท่านรู้จัก 

สมใจยิ่งนัก เมื่อได้มารู้จักยายฯ

กตัญญู บูชาหลวงพ่อ

ที่ให้เราหนอ ศรัทธา ในวิชชาธรรมกาย

พระคุณล้นฟ้า สุดหาได้
ขอบูชาไท้ ด้วยการประกาศคุณ

;;;;;;;;;;

กินกันตาย (เหลือไว้ สร้างบารมี) จงมักน้อย ใช้สอยประหยัดสุด ประโยชน์สูง ชีวิตเจริญรุ่ง พุ่ง เร็วแรง เหมือนรถใหม่ กำลังหลาย วิ่งแซง เช่นรถแข่ง เร็วจัด ประหยัด น้ำมัน

กินกันตาย
(เหลือไว้ สร้างบารมี)

จงมักน้อย ใช้สอยประหยัดสุด ประโยชน์สูง

ชีวิตเจริญรุ่ง พุ่ง เร็วแรง

เหมือนรถใหม่ กำลังหลาย วิ่งแซง

เช่นรถแข่ง เร็วจัด ประหยัดน้ำมัน

มักน้อย เทียบเคียงได้ คล้ายเศรษฐกิจพอเพียง

ใช้ทรัพย์ที่มี เลี้ยง..ชีวี พอดีพอสม

ไม่หน้าใหญ่ อวดใหญ่ ไม่รู้จักจม
ใช้พอเหมาะพอสม เพียงพอดี ชีวีเจริญ

มักน้อย เพียงกินกันตาย เหลือไว้ สร้างบารมี

สร้างนิสัยที่ดี เป็นที่รัก ของมนุษย์และเทวา

ใจบุญ ค้ำจุนสังคม และมีศรัทธา
มหาเศรษฐีใจบุญ ค้ำจุนศาสนา นำพามหาชน

มักน้อย ใช้น้อย แต่คอยช่วยเหลือคน

 โอบอ้อมอารีเหลือล้น เป็นคน มีเมตตากรุณา
รักสุขสันโดษ เรียบง่าย สมถะ

ไม่คลุกคลีหมู่คณะ บำเพ็ญตะบะ ละโลกีย์

ใช้ชีวิตคล้ายพระ ละ ความอยากใหญ่

  ไม่มักมาก ไม่..มักใหญ่ใฝ่สูง

ฝึกสติ มีชีวี หมายมุ่ง  

 บรรลุธรรม สุดสูง มุ่งเข้าถึงพระธรรมกาย

มักน้อย ไม่ได้ถอย จากหมู่ 

แต่ทว่าอยู่ ใกล้ชิด สนิทสนม

 พาบำเพ็ญบุญ สุขสมบูรณ์ คนนิยม
เกลียวกลม สุขสำราญ ปานสวรรค์

มักมาก ไม่พ้นกับดัก พญามาร

ผู้มีสันดาน ล้างผลาญ สรรพสัตว์

ปิดบัง ทางสายกลาง ทางสุขสมมาด

ยั่วยวนใจ ให้สติขาด ประมาทในชีวิต

ด้วยมักมาก อยากมาก พอไม่เป็น

เห็น..แก่ตนเป็นที่ตั้ง ใครเดือดร้อนก็ช่าง ข้าไม่สน

ใครจะทุกข์ยาก แสนลำบากลำบน

ดูดายไม่กังวล นี้คืออดีตของคนจน ในชาตินี้

 ;;;;;;;;;;

จนก็ดี (มีโชค) :: คิดให้ดี เป็นคนจนนี้ มีโชค คิดให้ตก มีโชค ได้สร้างบารมี

จนก็ดี
(มีโชค)

คิดให้ดี

เป็นคนจนนี้ มีโชค

คิดให้ตก

มีโชค ได้สร้างบารมี

เพียงมีศรัทธา

สร้างบารมี ได้ง่ายๆ

มีทรัพย์น้อย อย่าอาย

ที่ยิ่งใหญ่ คือศรัทธา

ใครมีศรัทธา

ถือว่า ไม่จน

มีสุขท่วมท้น

คนสันโดษ

ศรัทธา

ได้ชื่อว่า อริยทรัพย์

มีสมบัติจักรพรรดิ์ ไม่อาจนับ

อจินไตย

คนจน ทนจนได้
ตั้งใจไม่ไป ขโมยใครเขา
แม้อดมื้อกินมื้อ ก็ทนเอา
รู้ไว้เถิดเจ้า เราได้บารมี

แถมรู้จักทาน
บารมีบานเลย ขอบอก
อดทน จนชาติเดียวดอก
สำรอกกิเลสตระหนี่ออก ให้หมด

คนจน คือคนที่เคยรวย
แต่เพราะด้วย ประมาท
ไม่ใช้โอกาส
สร้างบารมี

มีทรัพย์แต่ไม่ให้
เก็บไว้ กินใช้อย่างเดียว
เหมือนชาวนาเก็บเกี่ยว
ไม่แลเหลียว ทำพันธุ์

จนแค่ไหน ก็ต้องให้
บุญใครบุญมัน
นี้โอกาสสำคัญ
มนุษย์เท่านั้น ทำได้

ไปศึกษาเรื่องมหาทุคตะ
จะได้เข้าใจ
ชีวิตเป็นของง่ายๆ
เพียงเข้าใจ ชีวิต

;;;;;;;;;;