ทักษิณาทาน (เข้าใจได้ ไม่ธรรมดา) ยามข้าวยากหมากแพง ดินแห้ง แตกระแหงไปทั่ว ขัดสน ข้นแค้นมืดมัว ตัวสั่นกลัว ตัวใครตัวมัน

ทักษิณาทาน
(เข้าใจได้ ไม่ธรรมดา)

ยามข้าวยาก..หมากแพง

ดินแห้ง แตกระแหงไปทั่ว

ขัดสน ข้นแค้นมืดมัว

ตัวสั่นกลัว ตัวใครตัวมัน

ในยามเช่นนี้ นี่แหละสำคัญ

พระพุทธองค์ท่าน ทรงชี้ นี่คือโอกาส

เป็นกาลทาน อย่าพลาด

 นี้เป็นโอกาส..ทอง ของชีวิต

สั่งสมทานบารมี เป็นที่พึ่ง

โอกาศมาถึง เป็นหนึ่งไม่มีสอง

เปิดยุ้งฉางแจกจ่าย ประคอง

คนแซ่ซ้อง เช่น เมณฑกเศรษฐี

ยังมีที่ลำบาก ยากยิ่งกว่านี้

นั่นคือที่ ปรโลกยาวนานหลาย

หลังหมดลม ต้องก้มหน้า เดินทางไกล

แดนอันตราย ในอบายภูมิ

ถ้าไม่ใช่นักสร้าง ทางบารมี

จะเดินทางแบบนี้ ทั้งนั้น

ด้วยคนทั้งหลาย ประมาทกัน

ไม่ผายผัน มุ่งมั่นบารมี

ยกเว้นไว้ มีผู้อุทิศ

 ญาติสนิท อุทิศบุญไปให้

ทำทักษิณาทาน อันยิ่งใหญ่

แด่สงฆ์ไท้ ในพุทธศาสนา

ทักษิณาทานเท่านั้น บุญอนันต์ ส่งถึงได้

บุญอย่างอื่นไซร้ ส่งไป ไม่ถึง

ทั้งผู้ให้ และผู้รับ ต่างทราบซึ้ง

ได้บุญใหญ่เป็นที่พึ่ง อจินไตย

ทักษิณาทาน ผู้ทำได้ ไม่ธรรมดา

 มีปัญญา ศรัทธา พระรัตนตรัย

 เป็นเสบียงเลี้ยงตน เดินทางไกล

วัฏฏะร้าย คุกประหาร

 ทักษิณาทาน คือทานให้สงฆ์

ไม่เจาะจง สงฆ์รูปใด

แม้ในอนาคตนานไกล

สงฆ์ไท้..ทุศีล มีเพียงเศษชิ้นผ้าฯ

นี้ก็ใช่ ยังได้ชื่อว่า

มีอานิสงส์ไม่อาจประมาณ 

 นักบุญนอกศาสนา ไม่เทียมทัน

แม้ประพฤติพรหมจรรย์ ได้ฌาณขั้นสูง

เป็นเครื่องชี้ว่า ผ้าจีวรนั้น สำคัญยิ่ง
เป็นสิ่ง แทนพระพุทธองค์

พญาช้างฉัตรทันต์ ยอมปลง
วางชีวิตลง ปล่อยให้นายพรานตัดงา

สงฆ์ทั้งหลายในพุทธศาสนา 

จึงเป็นเนื้อนา..บุญอันยิ่ง

ด้วยอำนาจพุทธคุณ..มีจริง

ผ้าจีวรเป็นสิ่ง แทนพุทธองค์

;;;;;;;;;;

ปฏิรูปเทศ (สถานที่วิเศษของชีวิต) ชีวิตที่ดี มีที่ไหน พึงไปที่นั่น อย่าดักดาน เท่ากับการฆ่าตน อยู่ในถิ่นที่เหมาะสม เป็นมงคล ต้องดิ้นรน อย่าทนอยู่

 ปฏิรูปเทศ
(สถานที่วิเศษของชีวิต)

ชีวิตที่ดี มีที่ไหน พึงไปที่นั่น

ดักดาน เท่ากับการฆ่าตน

อยู่ในถิ่นที่เหมาะสม เป็นมงคล

 ต้องดิ้นรน อย่าทนอยู่

ควรไปอยู่ในที่ มีการสั่งสมบุญวาสนาได้
สิ่งแวดล้อมไม่เลวร้าย เป็นมงคล
มีลูกมีหลาน จะได้ไม่ซุกซน
อยู่ในที่อัปมงคล เท่ากับว่า ฆ่าลูกหลาน

มีบุญมาก ถ้าหากได้เกิดในที่มงคล
อันเป็นผล ของการเข้าวัด ปฏิบัติธรรม
คบหากัลยาณมิตร จิตชื่นฉ่ำ
ศรัทธาล้ำ ทำพระนิพพานให้แจ้ง

ปฏิรูปเทศ เป็นเขต ผู้มีบุญ
เกิดมาก็คุ้น กับการทำบุญ โดยอัตโนมัติ
ไม่ต้องเคี่ยวเข็น เป็นไปเอง ธรรมชาติ
สุขสมปราถ..นา ได้มาง่ายๆ

การเข้าวัดปฏิบัติธรรม จึงสำคัญ
เป็นอุดมภ์การ งานชีวิต
แสวงบุญสร้างบารมี กรณียกิจ
มีชีวิต ทำพระนิพพานให้แจ้ง 

สร้างบารมี เป็นเสบียงเลี้ยงชีวิตในวัฏฏะ
และมนุษย์ เท่านั้นหละ ทำได้
ชีวิตมนุษย์ ปานฟองน้ำฝน ท่านเปรียบไว้
แสนสั้นหลาย เทียบไม่ได้ ในปรโลก

ทำพระนิพพานให้แจ้ง แหล่งอมตะ
ยอดปราถนา ของเทวาและมนุษย์
หนีกิเลสตัณหา หนีวัฏฏะ เป็นที่สุด
เป็นอุดมภ์การ ของมนุษย์ ทุกชีวิต

;;;;;;;;;;

ขันติคุณธรรม (สำหรับสร้างบารมี) อ่อนไปก็ถูกเขาหมิ่น แข็งไปก็มีเวรภัย ขันติเท่านั้นใช้ อยู่ได้สบาย ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป ได้บารมีใหญ่ ปราบภัยพาล

 ขันติคุณธรรม
(สำหรับสร้างบารมี)

อ่อนไปก็ถูกเขาหมิ่น แข็งไปก็มีเวรภัย

ขันติเท่านั้นใช้ อยู่ได้สบาย

ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป

ได้บารมีใหญ่ ปราบภัยพาล

ไม่สู้ เป็นผู้ ไม่ว่าร้ายทำร้าย
ไม่หนีไปไหน อดทนอดกลั้น
รักษาความดี สุดชีวัน
จะเกิดอัศจรรย์ พลิกผันชีวิต

ขันตีปรมังโตติกขา คาถาปราบมาร
พระพุทธองค์ท่าน ตรัส
ในโอวาทปาฏิโมกข์ ชัด
เผยแผ่พระศาสน์ ขจัดปัญหา

เมื่อมีปัญหา จงตั้งสติ ไม่ตื่นตกใจ
ถึงเวลาใหญ่ ได้บารมี
นึกถึงพระพุทธคุณ และขันติ
ทำความดี เรื่อยไป ไม่มีท้อ

ความดีเหมือนน้ำ ชำระล้าง
บาปคั่งค้าง อยู่ในใจ ตัวปัญหา
ทำความดี มีขันติ มีศรัทธา
ล้างบาปหนา ที่เคยทำไว้ในอดีต

บัณฑิตมีขันติ เป็นอาวุธ สุดวิเศษ
ดับเหตุ เภทภัยทั้งหลาย
ศัตรูกลายเป็นมิตร กลับตัวกลับใจ
สุขทั้งตนและคนทั้งหลาย ทั่วหล้า

ฝึกขันติ ก็คือ ทานศีลภาวนา
เดินทางสายกลางนั่นหละ ใช่
ทำใจหยุดใจนิ่ง แสนยิ่งใหญ่
บุญหลั่งไหล จากพระนิพพาน

;;;;;;;;;;

ขจัดตัณหา (หน้าที่ชีวิต) ตัณหานุสัย เยื่อใยของตัณหา อย่าเก็บไว้หนา แม้ในสันดาน ส่วนลึก แม้แต่ตัวเราเอง ยังแทบไม่รู้สึก สมาธิยังไม่ลึก อย่าวางใจ

 ขจัดตัณหา
(หน้าที่ชีวิต)

ตัณหานุสัย เยื่อใยของตัณหา

อย่าเก็บไว้หนา แม้ในสันดาน ส่วนลึก

แม้แต่ตัวเราเอง ยังแทบไม่รู้สึก

สมาธิยังไม่ลึก อย่าวางใจ

ตัณหา งอกงามง่าย เมื่อได้กระตุ้น
ใจใส กลับขุ่นได้ง่ายๆ
ท่านไม่ให้ดูเบา อย่าโง่เขลาปล่อยใจ
ฝึกสติ ทุกวันไป กรณียกิจ

แม้เก่งแล้ว ช่ำชอง เขายังต้องฝึก
ฝึกแล้วฝึก เหมือนคนฝึกใหม่
ประมาทตัณหาไม่ได้ มีแต่ตาย
แม้เข้านิพพานได้ ยังต้องฝึก

กิเลสตัณหา ตัวกาลี
ทุกข์ทั้งหลายที่มี ตัวกาลี นี้เอง
ไม่รู้ว่าตนไม่รู้ ทำอวดเก่ง
รู้เอง เมื่อตอนจะตาย ก็สายแล้ว

เกิดใหม่ลืมหมด เหมือนสดซิงๆ
ตัณหาตัวเดิมสิง ยังทำเป็นลิงหลอกเจ้า
แลบลิ้นปลิ้นตาใส่พระ อีหอยเจ้าเก่า
เกิดแล้วๆเล่าๆ น้ำตาเจ้า สุดประมาณ

สร้างบารมี เท่านั้น ที่จะหนีมันตัณหา
ทุ่มชีวี สุดชีวา เข้าวัด
เผยแผ่ศาสนา รักษาพระศาสน์
สุดชีวาต ประพฤติธรรม

ตามติดมหาปูชนียาจารย์ สุดธรรม
ปราบไอ้ดำ ให้สิ้นซาก
ทำลายตัณหา ไม่ให้เหลือแม้กาก
สรรพสัตว์ จมปลัก น้ำตานอง

;;;;;;;;;;

สร้างบารมี (คนดีช่วยหมู่ญาติ) ลืมตัวลึมตน คือคนปล่อยใจ ให้ไหลลอยไป ตามใจอยาก ไปตามกระแส กิเลสกรรมวิบาก ถูกใจนัก สนุกสนาน

 สร้างบารมี
(คนดีช่วยหมู่ญาติ)

ลืมตัวลืมตน คือคนปล่อยใจ

ให้ไหลลอยไป ตามใจอยาก

ไปตามกระแส กิเลสกรรมวิบาก

ถูกใจนัก สนุกสนาน

ความคุ้น เป็นนิสัย ยากหลายจะกลับ
ถูกโขกถูกสับ เป็นชิ้นๆ
เมื่อตายเกิดใหม่ ลืมสิ้น
อยู่กับความเคยชิน สิ้นกาลนาน

การลืมตัวลืมตน คือคนขาดสติ
ไม่อาจที่ เดินทางพระ ละกิเลสตัณหา
เหมือนคนกินเหล้า เมาสุรา
เห็นคนอื่นเป็นบ้า ไม่ดื่มสุราเหมือนตน

คนลืมตัวลืมตน คือคนไม่ใส่ใจ
ไม่ฝักใฝ่ ในการฝึกสติ
ปล่อยใจให้ไหล ไปทางโลกโลกีย์
สังเกตได้จากที่ ใจไม่สันโดษ

คนมีสติ สุขเหลือที่ เมื่ออยู่คนเดียว
ไม่รู้สึกเปล่าเปลี่ยว ห่อเหี่ยวใจ
เรียกสุขสันโดษ สุขหลาย
สุขอย่างนี้ กินได้ ด้วยใจเมตตา

สุขทางโลกโลกีย์ มีทุกข์ตาม
หมดสุข ใจห่อเหี่ยวล้ำ เป็นทุกข์
คนติดโลก จึงคล้ายติดยา ติดสนุก
สุข..ที่เป็นบ้า หาแก่นสารไม่ได้

คนมากมาย เปรียบได้ ขนวัว
ที่ลืมตัว..ลืมตน อย่างว่า
เพียงเขาสองเขา ที่เข้าวัดเข้าวา
คนมีสติอย่ารอช้า รีบสร้างบารมี

;;;;;;;;;;

ปฏิสันถาร (งานสร้างบารมี) เคารพปฎิสันถาร สำคัญมาก เป็นหลักเป็นประธาน ของการสร้างบารมี เป็นกัลยาณมิตร ให้คนทั่วทิศ สุขี เจริญสติ เข้าวัด ปฏิบัติธรรม

ปฏิสันถาร
(งานสร้างบารมี)

ความคุ้นเคย เป็นญาติอย่างยิ่ง

คนจริง เคารพปฏิสันถาร

รู้จักพูดคุย สนใจกัน

มีอะไรก็แบ่งปัน ฉันพี่น้อง

เคารพปฏิสันถารได้ นั้นไม่ธรรมดา
แน่ละ จะต้อง ไม่ประมาท
ไม่ดูเบา เอาแต่ใจตนไม่ได้เด็ดขาด
มารยาท สุดสำคัญ พูดหวานเป็น

ผู้ไม่ประมาท คือไม่ขาดสติ
ใจจะมีปีติ อยู่เสมอ
ด้วยมีความรักเคารพ เมื่อเจอ
จึงไม่เผลอ พูดร้าย ใส่ไฟคน

เคารพปฎิสันถาร สำคัญมาก
เป็นหลักเป็นประธาน การสร้างบารมี
เป็นกัลยาณมิตร ให้คนทั่วทิศ สุขี
เจริญสติ เข้าวัด ปฏิบัติธรรม

เคารพ คือตระหนักในความดี ของคน
ใจไม่หนีจากตน คือคนดี
จึงต้องมีกรณียกิจ ฝึกสติ
ฝึกสมาธิ ฝึกตน ฝึกใจ

เคารพ งามจบ ด้วยวาจาสุภาษิต
พูดด้วยจิต..เมตตา รักใคร่
มีบุคคลิกลักษณะ เป็นผู้ใหญ่
ทำให้คนมีกำลังใจ ฝักใฝ่ทำความดี

ฝึกตนเกิดปัญญา มีศรัทธาเกิด
ใจประเสริฐ จับแต่ดี มีเมตตา
เห็นทุกคนเป็นญาติ เสมอหน้า
นี่หละคารวะ เหมาะจะปฏิสันถาร

;;;;;;;;;;

ช่วยญาติ (ไม่ขาด สร้างบารมี) จริงหรือเท็จ โทษก็สำเร็จ ด้วยตนเองรู้ บาปวิ่งกรู เข้าสู่ใจ ได้ชัยชนะ ควบคุมบังคับ ดับสุข ใส่ทุกขา กิเลสตัณหา ฟูฟ่อง ร้องไชโย

 ช่วยญาติ
(ไม่ขาด สร้างบารมี)

จริงหรือเท็จ โทษก็สำเร็จ ด้วยตนเองรู้

บาปวิ่งกรู เข้าสู่ใจ ได้ชัยชนะ

ควบคุมบังคับ ดับสุข ใส่ทุกขา

กิเลสตัณหา ฟูฟ่อง ร้องไชโย

กิเลสตัณหา ได้ท่า พาเพลินโลกีย์
ลืมวันลืมคืน ลืมชีวี ลืมตาย
สิ้นสติ กระหายอยาก อดไม่ได้
กลายเป็นมารร้าย ทำลายสังคม

ตัณหาสุดร้าย ทำลายชีวิต
ประมาทสุดจิต ไม่กลัวอบาย
ไม่เชื่อคำพระ ช่างเป็นไปได้
กลับไปเชื่อ พาลจัญไร โอ้หนอ

ในโลกนี้ คนติดตัณหา อย่างกะว่าเล่น
ส่วนคนไม่ติด เป็น..คล้าย แปลกปลอม
คนเข้าวัด ดูประหลาด หน่อมๆ
คนดี ถูกคนพาลล้อม แปลกดี

โลกโลกีย์ มีพลังอย่างยิ่ง
กิเลสตัณหา เข้าสิง เป็นลิงหลอกจ้าว
หน้าตาเหมือนคน แต่ไม่รู้เรื่องราว
กินปลา กินข้าว แต่ไม่เอาความดี

พระพุทธองค์ตรัส ล้วนเป็นญาติของเรา
น่าเศร้า ต้องโทษตัวเรา ที่ด้อยบารมี
ไม่สามารถช่วยญาติ ให้สุขี
ต้องรีบเร่งสร้างบารมี สุดชีวีต่อไป

;;;;;;;;;;