เดินทางไกล เร็วไว สุดขีด
ชีวิตมนุษย์น้อยนิด ได้สิทธิ์ แสวงบุญฯ
แกร่งกล้า ท้าพญามาร
รู้จัก รักตน อดทนอดกลั้น
ไม่หลงเหยื่อเบ็ด ของมาร
ติดตามมหาปูชนียาจารย์ สร้างบารมี

ขอกราบกราน
(ติดตามท่านสู่สุดธรรม)
ขอเพียงได้ร่างกายมนุษย์ สุดประเสริฐ
มีสติอะเลิท ในทางธรรม
มีศรัทธา กตัญญุตา มีปัญญานำ
ด้วยบุญอุปถัมภ์ ย่อมนำความเจริญ
ผู้มีปัญญา จึงมีสัมมาทิฏฐิ
น้อยเหลือที่ ในยุคนี้ ยุคทมิฬ
ถือเงินเป็นพระเจ้า เอาแต่ทำมาหากิน
สติสิ้น ลืมตนลืมตัว
ธรรมะ ทางสายกลาง ช่างยิ่งใหญ่
อจินไตย ไกลเกินคนคิด
พระพุทธองค์ตรัสรู้ และเป็นผู้เลิศฤทธิ์
หมู่มารปกปิด ด้วยฤทธิ์ตัณหา
โง่แล้วยังอวดเก่ง เบ่งใส่คนดี
แม้ทุกข์เต็มที่ แต่มีทิฏฐิเหมือนเก่า
สรรพสัตว์ สุดประมาท ดูเบา
ยังแสลงดี ช่างโง่เขลา ไม่เอาพระ
สุขทางโลก ชุ่มโชกด้วยตัณหา
ยิ่งกว่าติดยา ยากนักหนา จะเลิกได้
กัลยาณมิตร จึงสุดจะยิ่งใหญ่
ชีวิตพลิกผันได้ เหมือนตายแล้วฟื้น
มหาปูชนียาจารย์ มีท่าน วันนี้จึงมี
เป็นเราที่ ชีวีพลิกผัน
แสวงบุญสร้างบารมี สุดชีวัน
ขอกราบกราน ติดตามท่าน สู่สุดธรรม
;;;;;;;;;;
ขจัดตัณหา
(หน้าที่ชีวิต)
ตัณหา งอกงามง่าย เมื่อได้กระตุ้น
ใจใส กลับขุ่นได้ง่ายๆ
ท่านไม่ให้ดูเบา อย่าโง่เขลาปล่อยใจ
ฝึกสติ ทุกวันไป กรณียกิจ
แม้เก่งแล้ว ช่ำชอง เขายังต้องฝึก
ฝึกแล้วฝึก เหมือนคนฝึกใหม่
ประมาทตัณหาไม่ได้ มีแต่ตาย
แม้เข้านิพพานได้ ยังต้องฝึก
กิเลสตัณหา ตัวกาลี
ทุกข์ทั้งหลายที่มี ตัวกาลี นี้เอง
ไม่รู้ว่าตนไม่รู้ ทำอวดเก่ง
รู้เอง เมื่อตอนจะตาย ก็สายแล้ว
เกิดใหม่ลืมหมด เหมือนสดซิงๆ
ตัณหาตัวเดิมสิง ยังทำเป็นลิงหลอกเจ้า
แลบลิ้นปลิ้นตาใส่พระ อีหอยเจ้าเก่า
เกิดแล้วๆเล่าๆ น้ำตาเจ้า สุดประมาณ
สร้างบารมี เท่านั้น ที่จะหนีมันตัณหา
ทุ่มชีวี สุดชีวา เข้าวัด
เผยแผ่ศาสนา รักษาพระศาสน์
สุดชีวาต ประพฤติธรรม
ตามติดมหาปูชนียาจารย์ สุดธรรม
ปราบไอ้ดำ ให้สิ้นซาก
ทำลายตัณหา ไม่ให้เหลือแม้กาก
สรรพสัตว์ จมปลัก น้ำตานอง
;;;;;;;;;;