แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ สุดธรรม แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ สุดธรรม แสดงบทความทั้งหมด

วันพุธที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2566

โชคดีหลาย (ได้บูชาข้าวพระ) เผยแผ่ศาสนา รักษาพระศาสน์ ทุกข์โศกขจัด ให้สรรพสัตว์ทั้งผอง สรรพสัตว์ทั้งหลาย ใช่ ญาติพี่น้อง เคยเกี่ยวข้อง มีสายสัมพันธ์

โชคดีหลาย
(ได้บูชาข้าวพระ)

เผยแผ่ศาสนา รักษาพระศาสน์ 
 ทุกข์โศกขจัด ให้สรรพสัตว์ทั้งผอง
สรรพสัตว์ทั้งหลาย ใช่ ญาติพี่น้อง
เคยเกี่ยวข้อง มีสายสัมพันธ์
เผยแผ่ศาสนา สร้างบารมี
กิจกรณีย์ สะสมสะเบียง เลี้ยงชีวิต
เดินทางไกล เร็วไว สุดขีด
 ชีวิตมนุษย์น้อยนิด ได้สิทธิ์ แสวงบุญฯ
หลังตาย เวียนว่ายในวัฏฏะ
 ไม่อาจจะ กลับมาเกิดได้
 นักสร้างบารมี เลือกเกิดได้ตามใจ
ติดตามไท้ ไปสวรรค์ ชั้นดุสิต
พุทธศาสนา วิชชา พระพุทธเจ้า
ไม่ใช่ด้นเดา แต่จากการตรัสรู้
เห็นแจ้ง รู้แจ้ง ของพระบรมครู
 ทรงรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง
 พระ นักรบกองทัพธรรม
 มีศรัทธาล้ำ ทำพระนิพพานให้แจ้ง
 นำพาหมู่ญาติ บุญแสวง
 แกร่งกล้า ท้าพญามาร
 เป็นมนุษย์นั้น มันสุดยาก 
 รู้จัก รักตน อดทนอดกลั้น
ไม่หลงเหยื่อเบ็ด ของมาร
ติดตามมหาปูชนียาจารย์ สร้างบารมี 
ไม่ให้ห่าง ตามท่านให้ทัน
ปราบมาร ถึงที่สุดธรรม
บูชาข้าวพระ สำคัญ ต้องทำ
มีบุญใหญ่ค้ำ ชีวิตเลิศล้ำ สะบาย
มีแต่ทางนี้ ไม่มีทางอื่น
ชีวิตราบรื่น ชีวีปลอดภัย
ชีวิตในสังสารวัฏฏ์ ประมาทไม่ได้
ต้องใส่ใจ ประโยชน์ตน และท่าน
 สร้างบารมียากนัก มารขวาง
ขันติตั้ง ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป
ไปเป็นคณะ รักสามัคคี สู้ภัยได้
ติดตามไท้ มหาปูชนียาจารย์

;;;;;;;;;;

วันพฤหัสบดีที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566

วันมหาปูชนียาจารย์ (ขอติดตามท่าน สู่สุดธรรม) สามกุมภา วันมหาปูชนียาจารย์ ของสามท่าน.. วันละสังขาร หลวงปู่ฯ ผู้ปราบมาร กับคุณยายอาจารย์ ทองสุก สำแดงปั้น และวันสลายร่าง คุณยายจันทร์ ขนนกยูง

วันมหาปูชนียาจารย์
(ขอติดตามท่าน สู่สุดธรรม)


สามกุมภา วันมหาปูชนียาจารย์
 วันละสังขาร หลวงปู่ฯ ผู้ปราบมาร 
 กับคุณยายอาจารย์ ทองสุก สำแดงปั้น
และสลายร่าง คุณยายจันทร์ ขนนกยูง
จะ
วันมหัศจรรย์ ตรงกันพอดี
วันนี้ จึงมิใช่ธรรมดา
ผู้มีปณิธาน ปราบมาร มิอาจรอช้า
บูชาบุคคลที่ควรบูชา มหามงคลยิ่ง
ท่านทั้งสาม ปลูกฝังศรัทธา ให้ศิษย์
เป็นยอดกัลยาณมิตร ศิษย์บูชา
ถ้าไม่มีท่าน พวกเรานั้น เหมือนไก่กา
ท่านจึงปาน บิดามารดา กำเนิดบุตร
ใจอบอุ่น นึกถึงพระคุณ อันล้นเหลือ
ไม่เป็นกวางเนื้อ ให้หมู่มาร ไล่ต้อน
สุขสมปราถนา ไม่อนาทร
ห่างไกลความเดือดร้อน ใจเป็นสุข

  ตามท่านทุกก้าวย่าง สร้างบารมี
ทุ่มเต็มที่ ตลอดชีวี บูชาคุณ
กอบกู้ธรรมธาตุ แผ่พระศาสน์ แสวงบุญ
เร่งลุ้น เข้าถึงพระรัตนตรัย ในตัว 
วันมหาปูชนียาจารย์ นั้นเป็นโอกาส
ได้สมมาด สร้างบารมี ที่หายาก
โอกาสเปิด บุญบันเจิด ยิ่งนัก
ต้องรีบตัก รีบตวง
โชคดีใหญ่ มีเป้าหมาย สวดธัมมจักฯ
หลักชัยปัก  ๓,๑๓๓,๓๓๓,๓๓๓.จบ ปี ๒๕๖๔
 พระอัญญาโกณฑัญญะ ได้ดวงตามี
จึงเป็นบทที่ พญามาร กันไม่อยู่
 วันมหาปูชนียาจารย์ ผูกพันมั่น 
ทุ่มชีวัน ติดตามท่าน ไม่ห่าง
ท่านทำอย่างไร ทำไป ไม่เหลียวหลัง
รวมพลัง ทั้งชีวิต ตามติด ถึงสุดธรรม
;;;;;;;;;

วันพุธที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2565

ขอกราบกราน (ติดตามท่านสู่สุดธรรม) คนเรา แม้มีชาติกำเนิด เกิดต่ำ แต่เลอเลิศล้ำ ขยันหมั่นเพียร มีปัญญา อาจาระและศีล ไม่หันเหียน ย่อมเป็นเซียนได้ เหมือนไฟ ในที่มืด

 ขอกราบกราน
(ติดตามท่านสู่สุดธรรม)


คนเรา แม้มีชาติกำเนิด เกิดต่ำ
แต่เลอเลิศล้ำ ขยันหมั่นเพียร
มีปัญญา อาจาระและศีล ไม่หันเหียน 
ย่อมเป็นเซียนได้ เหมือนไฟ ในที่มืด

ขอเพียงได้ร่างกายมนุษย์ สุดประเสริฐ
มีสติอะเลิท ในทางธรรม
มีศรัทธา กตัญญุตา มีปัญญา
นำ
ด้วยบุญอุปถัมภ์ ย่อมนำความเจริญ

ผู้มีปัญญา จึงมีสัมมาทิฏฐิ
น้อยเหลือที่ ในยุคนี้ ยุคทมิฬ
ถือเงินเป็นพระเจ้า เอาแต่ทำมาหากิน
สติสิ้น ลืมตนลืมตัว

ธรรมะ ทางสายกลาง ช่างยิ่งใหญ่
อจินไตย ไกลเกินคนคิด
พระพุทธองค์ตรัสรู้ และเป็นผู้เลิศฤทธิ์
หมู่มารปกปิด ด้วยฤทธิ์ตัณหา

โง่แล้วยังอวดเก่ง เบ่งใส่คนดี
แม้ทุกข์เต็มที่ แต่มีทิฏฐิ
เหมือนเก่า
สรรพสัตว์ สุดประมาท ดูเบา
ยังแสลงดี ช่างโง่เขลา ไม่เอาพระ

สุขทางโลก ชุ่มโชกด้วยตัณหา
ยิ่งกว่าติดยา ยากนักหนา จะเลิกได้
กัลยาณมิตร จึงสุดจะยิ่งใหญ่
ชีวิตพลิกผันได้ เหมือนตายแล้วฟื้น

มหาปูชนียาจารย์ มีท่าน วันนี้จึงมี
เป็นเราที่ ชีวีพลิกผัน
แสวงบุญสร้างบารมี สุดชีวัน
ขอกราบกราน ติดตามท่าน สู่สุดธรรม

;;;;;;;;;;

วันจันทร์ที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

ขจัดตัณหา (หน้าที่ชีวิต) ตัณหานุสัย เยื่อใยของตัณหา อย่าเก็บไว้หนา แม้ในสันดาน ส่วนลึก แม้แต่ตัวเราเอง ยังแทบไม่รู้สึก สมาธิยังไม่ลึก อย่าวางใจ

 ขจัดตัณหา
(หน้าที่ชีวิต)


ตัณหานุสัย เยื่อใยของตัณหา
อย่าเก็บไว้หนา แม้ในสันดาน ส่วนลึก
แม้แต่ตัวเราเอง ยังแทบไม่รู้สึก
สมาธิยังไม่ลึก อย่าวางใจ

ตัณหา งอกงามง่าย เมื่อได้กระตุ้น
ใจใส กลับขุ่นได้ง่ายๆ
ท่านไม่ให้ดูเบา อย่าโง่เขลาปล่อยใจ
ฝึกสติ ทุกวันไป กรณียกิจ

แม้เก่งแล้ว ช่ำชอง เขายังต้องฝึก
ฝึกแล้วฝึก เหมือนคนฝึกใหม่
ประมาทตัณหาไม่ได้ มีแต่ตาย
แม้เข้านิพพานได้ ยังต้องฝึก

กิเลสตัณหา ตัวกาลี
ทุกข์ทั้งหลายที่มี ตัวกาลี นี้เอง
ไม่รู้ว่าตนไม่รู้ ทำอวดเก่ง
รู้เอง เมื่อตอนจะตาย ก็สายแล้ว

เกิดใหม่ลืมหมด เหมือนสดซิงๆ
ตัณหาตัวเดิมสิง ยังทำเป็นลิงหลอกเจ้า
แลบลิ้นปลิ้นตาใส่พระ อีหอยเจ้าเก่า
เกิดแล้วๆเล่าๆ น้ำตาเจ้า สุดประมาณ

สร้างบารมี เท่านั้น ที่จะหนีมันตัณหา
ทุ่มชีวี สุดชีวา เข้าวัด
เผยแผ่ศาสนา รักษาพระศาสน์
สุดชีวาต ประพฤติธรรม

ตามติดมหาปูชนียาจารย์ สุดธรรม
ปราบไอ้ดำ ให้สิ้นซาก
ทำลายตัณหา ไม่ให้เหลือแม้กาก
สรรพสัตว์ จมปลัก น้ำตานอง

;;;;;;;;;;

วันอังคารที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2563

บุพเปตพลี (เป็นผลดีต่อลูกหลาน):: เมื่อทำดี จะมี ท่อธาร บุญ ใจอบอุ่น ท่อธารบุญ จรด ที่ใจ

บุพเปตพลี
(เป็นผลดีต่อลูกหลาน)
เมื่อทำดี จะมี ท่อธารบุญ
ใจอบอุ่น ท่อธารบุญ จรด ที่ใจ
เจ็ดวัน ติดต่อกัน ไม่ไปไหน
ไหลไม่ขาดสาย สุขใจ นี่หละบุญ
บุญให้สุข ขจัดทุกข์ และโรคภัย
มีกำลังใจ เดินไป ในทางดี
ทานศีลภาวนา ศึกษา เต็มที่
ตั้งปณิธานไว้ดี ถึงที่ สุดธรรม
เสวยชาติโพธิสัตว์ เร่งรัด สร้างบารมี
สรรพสัตว์สุขี ได้บารมี โพธิสัตว์
นี้เป็นทางเอก สายเดียว ไม่คดเคี้ยว เร็วลัด
ทางอื่น ดูให้ชัด อย่าอ่อนหัด ตายใจ
บุพเปตพลี บุญนี้ อุทิศได้
ไหลไปไกล ไปถึงได้ ปรโลก
ช่วยบรรพบุรุษ พ้นทุกข์ โศก
แล้วยังป้องปก ลูกหลาน สำคัญนัก
บุพเปตพลี มีผลดี ต่อลูกหลาน
กตัญญูบันดาล พลันเคารพ พ่อแม่
นี่เป็นเคล็ดวิชา ทำลูกยา ไม่มีแต่
ทำดีไม่มีข้อแม้ สุขใจแท้ ลูกกตัญญู
ทำสังฆทาน และการกรวดน้ำ กระดิกจิตอุทิศ
สมดังจิต ได้บุญใหญ่ อุทิศให้ บรรพบุรุษ
บุพเปตพลี มีแต่ใน ศาสนาพุทธ
ของดีสุด ทำได้ง่าย ณ ที่ใด มีสงฆ์

;;;;;;;;;;

วันอังคารที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2562

ทางแห่งชัยชนะ (ขนะแน่ เพียงแต่กล้าหาญ) :: มีความอดทน จึงทน ทำดี ทนกิเลสตัวดี ยวนยี ยับเยิน คนส่วนใหญ่ ชอบใจ ความเพลิน หลงเดิน ตามใจตน คนมีกิเลส

ทางแห่งชัยชนะ
(ขนะแน่ เพียงแต่กล้าหาญ)
มีความอดทน จึงทน ทำดี
ทนกิเลสตัวดี ยวนยี ยับเยิน
 คนส่วนใหญ่ ชอบใจ ความเพลิน 
หลงเดิน ตามใจตน คนมีกิเลส
ฝืนใจ ทำในสิ่ง ถูกต้อง
 ประคอง กิจวัตร ฝึกหัดตน
นั่งสมาธิ ฝึกสติ จึงพ้น
 ยากเหลือล้น ทนได้ ใจศรัทธา
อดทนเป็นไฟ เผาไหม้ กิเลส
คนพิเศษ เท่านั้น สู้มันได้
มีมโนปณิธาน อาจหาญ ยิ่งใหญ่
ติดตามไท้ หลวงปู่ฯ สู่สุดธรรม
อดทน ได้บารมี นิสียดี 
 เป็นที่ พึ่งแท้ ให้แก่ตน
ถึงเสียเลือดเนื้อ ก็ดีเหลือล้น
คนเหนือคน ทนสร้าง อุปบารมี
ยังมีคนเหนือฟ้า จะต้อง ปรมัตถบารมี
พระชินสีห์ สละศีษะ มากกว่า ผลมะพร้าว
เสียน้ำตา มากกว่าน้ำสมุทร  สุดที่เราฯ
เนื้อหนังนั้นเล่า สละมากกว่า ผืนแผ่นดิน
พระพุทธองค์ ทรงทำ ขนาดนั้น
 จึงพิชิตมารในวัน ตรัสรู้ 
 กองทัพมารพ่ายแพ้ แก่ พระบรมครู
 ผู้รู้ชูขันติ อนุสาวรีย์ ชัยชนะ
อดทน คือไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป
ไม่สู้ คือเป็นผู้รักษา ศีล
ไม่อาจทำร้ายใคร ใดใดทั้งสิ้น
แต่ถ้าหนี ก็พังพิน แพ้พ่าย
ถ้าไม่สู้และไม่หนี นี้อาจชนะหรือแพ้
แล้วแต่ว่า เรากล้าหาญแค่ไหน
ถ้ากล้า กระทั่งไม่กลัวตาย
จะได้บารมีใหญ่ ชนะมาร
 ไม่สู้ไม่หนี ยอมแพ้พาลีก็ได้
ไม่ใช่คนแท้ แต่เป็นอย่างลิง
กลับกลอก หลอกคน แพ้ทุกสิ่ง
คนจริงเท่านั้น ชนะภัยพาล ปัญหา
ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป
จะเป็นจะตาย ก็ไม่ยอมแพ้
เกิดเป็นบารมี นี้ชนะแน่
นี่แหละ ชีวิตพลิกผัน หมู่มารพ่าย

;;;;;;;;;;

วันจันทร์ที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2562

ชาติมนุษย์ (ยอดสุดในภพสาม):: สร้างบารมีไม่ได้ ถ้าไม่ใช่มนุษย์ คณะหลวงปู่ฯ ยอดสุด ลงมาจากดุสิตบุรี มาในกาล เปลี่ยนผ่านพอดี หมู่พาลี ยิ้มเก้อ เมื่อเจอตอ

ชาติมนุษย์
(ยอดสุดในภพสาม)
สร้างบารมีไม่ได้ ถ้าไม่ใช่มนุษย์
 คณะหลวงปู่ฯ ยอดสุด ลงมาจากดุสิตบุรี
มาในกาล เปลี่ยนผ่านพอดี
หมู่พาลี ยิ้มเก้อ เมื่อเจอตอ
หมาเจอเต่า ได้แต่เห่า ทำอะไรไม่ได้
ทำดีเรื่อยไป ไม่สู้ไม่หนี
เต่ามีกระดอง เป็นของดี
พระมี บารมี อุเบกขา
สละชีวา รักษาพระศาสตร์
ได้บารมีปรมัตถ์ อุเบกขา
อานุภาพสุดสุด อาวุธปราบมารา
ทำดีสุดชีวา ชนะโลก
สวรรค์ชั้นดุสิต ที่สถิตย์ของพระโพธิสัตว์
แต่ไม่อาจ ลงได้ตามใจ
ยกเว้นพระโพธิสัตว์ผู้เที่ยงแท้ไว้
กับวงบุญพิเศษ ของไท้ หลวงปู่ฯ 
สร้างบารมีหนีวัฏฏะ เข้าพระนิพพาน
หรือ ติดตามท่าน หลวงปู่ฯ ไปสู่สุดธรรม
กินอยู่พอประทัง ยับยั้งตัณหา พาต่ำ
เลิศล้ำ คือชีวิตพระ สมถะสันโดษ
 สร้างบารมี ไม่ได้ ถ้าไม่มีศรัทธา
ตระหนัก แสวงบุญญา คือชีวิต
ทุ่มชีวา เสียสละ สุดขีด
ตามติด หมู่คณะ สร้างบารมี
บารมี เป็นที่พึ่ง ประหนึ่งมารดา
ติดตามรักษา ลูกยา ไม่ห่าง
ภัยใดๆ เข้ามาไม่ได้ อย่าหวัง
เหมือนดัง แม่ไก่ ไม่กลัวตาย ไล่เหยี่ยว
วัฏฏสงสาร ยาวนานหลาย
แทบเป็นไปไม่ได้ ที่จะได้ เป็นมนุษย์
โอกาสน้อยกว่า เต่าตาบอด สอดหัว ยากสุด
มุดเข้าบ่วงน้อย ลอยอยู่กลางทะเล
ทุกร้อยปี เต่าตัวนี้ โผล่ขึ้นมาหายใจ
เกิดเป็นมนุษย์นั้นไซร้ ยากกว่านั้น
การสร้างบารมี จึงสุดที่จะสำคัญ
สร้างบารมีเท่านั้น มีสิทธิ์ฝัน เป็นมนุษย์
สร้างบารมี ยอมพลี ชีวิต
อุทิศทุกอย่าง กระทั่ง ศีรษะและดวงตา
และอธิษฐาน ตั้งมั่น สัจจะ
จักปราบมารา ให้ลือชา ถึงสุดธรรม 

;;;;;;;;;;