สร้างบารมี
(คนดีช่วยหมู่ญาติ)
ลืมตัวลืมตน คือคนปล่อยใจ
ให้ไหลลอยไป ตามใจอยาก
ไปตามกระแส กิเลสกรรมวิบาก
ถูกใจนัก สนุกสนาน
ความคุ้น เป็นนิสัย ยากหลายจะกลับ
ถูกโขกถูกสับ เป็นชิ้นๆ
เมื่อตายเกิดใหม่ ลืมสิ้น
อยู่กับความเคยชิน สิ้นกาลนาน
การลืมตัวลืมตน คือคนขาดสติ
ไม่อาจที่ เดินทางพระ ละกิเลสตัณหา
เหมือนคนกินเหล้า เมาสุรา
เห็นคนอื่นเป็นบ้า ไม่ดื่มสุราเหมือนตน
คนลืมตัวลืมตน คือคนไม่ใส่ใจ
ไม่ฝักใฝ่ ในการฝึกสติ
ปล่อยใจให้ไหล ไปทางโลกโลกีย์
สังเกตได้จากที่ ใจไม่สันโดษ
คนมีสติ สุขเหลือที่ เมื่ออยู่คนเดียว
ไม่รู้สึกเปล่าเปลี่ยว ห่อเหี่ยวใจ
เรียกสุขสันโดษ สุขหลาย
สุขอย่างนี้ กินได้ ด้วยใจเมตตา
สุขทางโลกโลกีย์ มีทุกข์ตาม
หมดสุข ใจห่อเหี่ยวล้ำ เป็นทุกข์
คนติดโลก จึงคล้ายติดยา ติดสนุก
สุข..ที่เป็นบ้า หาแก่นสารไม่ได้
คนมากมาย เปรียบได้ ขนวัว
ที่ลืมตัว..ลืมตน อย่างว่า
เพียงเขาสองเขา ที่เข้าวัดเข้าวา
คนมีสติอย่ารอช้า รีบสร้างบารมี
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น