วันอาทิตย์ที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

ที่สุดของวาจา (พาพ้นทุกข์) สูงสุดของวาจา พาพ้นทุกข์ พาพ้นสนุก..สนาน ของตัณหา พาเข้าสู่ทางสายกลาง พ้นภัยมารา พาสันโดดสมถะ อมตะ พระนิพพาน

ที่สุดของวาจา
(พาพ้นทุกข์) 

ที่สุดของวาจา พาพ้นทุกข์
พาพ้นสนุก..สนาน ของตัณหา
พาเข้าสู่ทางสายกลาง พ้นภัยมารา
พาสันโดดสมถะ อมตะ พระนิพพาน

ปากกับใจ ไวเท่าๆกัน
รักษาวาจาให้ดีนั้น ไม่ง่าย
ความคิดร้าย ท่านบอกไว้ บาปหลาย
แล้วปากก็เอาไปขยาย กระจายทั่ว

การเป็นคนดีจึงไม่ง่าย ถ้าไม่ฝึกตน
ฝึก
ใจให้มีสติ สุขล้น จึงทนนิ่ง
พูดด้วยวาจาสุภาษิต จากใจจริง
มีสุขยิ่ง ทั้งตนและคนอื่น

ความตระหนี่มหาภัย ทำให้ไร้สติ
ทำให้ยึดติด โลกีย์ หนีไม่ได้
ไม่เป็นอิสระ เหมือนผูกไว้
จะแก้ได้ ต้องใช้ บำเพ็ญทาน

ความตระหนี่ นี้ไม่ธรรมดา
คือกิเลสตัณหา อุปาทาน
ทำให้คนโง่ จมปลัก ดักดาน
ไม่เห็นเดือนตะวัน ที่เฉิดฉัน อยู่บนฟ้า

ปัญญาดับ ถึงกับไม่เห็นคุณศาสนา
มีชีวา ดุจไก่กา หากิน
เกิดมาสูญเปล่า ปัญญาสิ้น
ลืมถิ่น ลืมสวรรค์ ลืมนิพพาน

ตระหนี่หาย ใจนุ่มนวล ควรแก่งาน
อดทนอดกลั้น สำคัญ ต่อวาจา
ให้กำลังใจ ฝักใฝ่ แสวงบุญญา
นี่หละคือวาจา ของกัลยาณมิตร

;;;;;;;;;;

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น