เกลียดธรรมนำทุกข์ (รักธรรมนำสุขสม) ผู้เกลียดธรรม คือผู้เสื่อม ด้วยจิตไม่เลื่อม ไม่ใส มีความขุ่นข้อง หมองใจ ทุรนทุราย กินไม่ได้ นอนไม่หลับ

 เกลียดธรรมนำทุกข์
(รักธรรมนำสุขสม)

ผู้เกลียดธรรม คือผู้เสื่อม

ด้วยจิตไม่เลื่อม ไม่ใส

มีความขุ่นข้อง หมองใจ

ทุรนทุราย กินไม่ได้ นอนไม่หลับ

ธรรม คือความดีงาม ความบริสุทธิ์
ใจผ่องผุด ประดุจตะวัน
กินได้นอนหลับ ใจเบิกบาน
ทุกสิ่งอัน สำเร็จสมปราถนา

คนเกลียดธรรม ใจฉ่ำด้วยบาป
เหมือนกับ คนติดสุรา เรียกหาแต่เพื่อนชั่ว
พากันเฮฮา เมามัว
ลืมตนลืมตัว ลืมครอบครัวญาติมิตร

คนเกลียดธรรม ดื่มสุรา เป็นอาจิน
สติสิ้น เห็นดอกบัวเป็นกงจักร
เดินทางผิด น่าเวทนานัก
จมปลัก ตัณหากามคุณ

คนเกลียดธรรม ปล่อยยามเวลา
ที่มีค่า เวลาของมนุษย์
ไม่รู้จักแสวงบุญ สร้างบารมี สุด
เป็นมนุษย์ สุดประเสริฐแสวงบุญ

คนเกลียดธรรม เพลินล้ำ การละเล่น
ไม่ว่าจะเป็นหนัง เป็นละคร
การร้องการรำ การฟ้อน
ตะลอนๆ ตามดู เหมือนหมู่แมลง

คนเกลียดธรรม ชอบล้ำ การพนัน
สนุกสนาน ลุ้นกัน มันสุด
ลืมอนาคต หมดสิ้น ความเป็นมนุษย์
ประมาทสุดสุด ประดุจปลา

คนเกลียดธรรม แน่ล้ำ คบเพื่อนชั่ว
เมามัวตัณหา พาฉิบหาย
ความทุกข์ยาก ปัญหา ความเจ็บไข้
คบคนพาลจัญไร เป็นเหตุ

คนเกลียดธรรม แน่ล้ำ เกลียดคร้าน
การงาน ย่อมมีปัญหา
ไม่อาจดูแลครอบครัว และญาติกา
เมื่อได้เป็นหัวหน้า ย่อมพาฉิบหาย

;;;;;;;;;;