สองคนดี
เป็นผู้ มีปัญญา ตั้งหน้าอัตตสุทธิ
คือรักษาตนให้บริสุทธิ์ มีศีล มีสติ
ตั้งตนไว้ดี มิออก นอกทางสายกลาง
จึงรู้จัก เป็นกัลยาณมิตร ในทิศทั้งหลาย
กระตือลือล้น ชวนคนเข้าวัด ไม่เบื่อหน่าย
ดังนั้น อัตตสุทธิที่ใช่ นำไปสู่ บริสุทธิ
เกิดจิตเมตตากรุณา จึงไม่อาจจะ นิ่งเฉย
สงเคราะห์ หรือสังคหะ ชาวประชาอยู่เย็น สะเบย
ไม่นิ่งเฉย ไม่ดูดาย เป็นเครื่องหมายของบัณฑิต
ยากนักหนา เลี้ยงลูกรัก ให้กตัญญู
พ่อแม่ต้องมีปัญญา ไม่สักว่าแต่เลี้ยงดู
สองคนดี มีปัญญา ที่หายาก
มนุษย์ และเทวา เคารพรัก
สละชีวัน ทิ้งชีวิต อุทิศตน
เพื่อประชา ค้นหา ทางหลุดพ้น
หลวงปู่ฯของเรา เอาชีวิต เดิมพัน
แม้เนื้อเลือด แห้งเหือด ช่างมัน
ไม่บรรลุ ธรรม์ เป็นไม่ลุก
ไม่หลงเพลิน รีบเร่งเดิน ทางสายกลาง
ตั้งปณิธาน เดินตามท่าน ไปสุดทาง
ทุกก้าวย่าง ไม่ทิ้งห่าง ถึงสุดธรรม
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น