บุญคือมิตรแท้ (พ่อแม่มิตรในเรือน) มารดา นั่นหละ เป็นมิตรในเรือนตน โคและเกวียน เป็นมิตรคน..เดินทางไกล มิตรที่ติดตามไป ในภพเบื้องหน้า คือบุญญาที่ทำไว้ มิตร คือผู้ที่ ไม่หนีหาย ในเวลาต้องการ

 บุญคือมิตรแท้
(พ่อแม่มิตรในเรือน)

มารดา นั่นหละ เป็นมิตรในเรือนตน
โคและเกวียน เป็นมิตรคน..เดินทางไกล
มิตรที่ติดตามไป ในภพเบื้องหน้า คือบุญญาที่ทำไว้
มิตร คือผู้ที่ ไม่หนีหาย ในเวลาต้องการ

การตอบแทนคุณ มารดาบิดา พระสัมมาตรัสฯ
ยากนัก ไม่อาจ ตอบแทนท่านด้วยสิ่งของ
แม้เลี้ยงดูท่าน ไว้บนบ่าทั้งสอง
พระคุณท่าน ก็ไม่พร่อง แม้ร้อยปี

จะให้สมบัติ มากมายขนาด เต็มแผ่นดิน
ตอบแทนได้ไม่หมดสิ้น พระคุณท่าน
พระคุณพ่อแม่ ช่างมากมาย เป็นอนันต์
ลูกอกตัญญู จึงมีโทษมหันต์ อนันตริยกรรม

 จะใช้หนี้พระคุณท่านได้ เพียงให้ศรัทธา
ให้ท่านรักบุญญา นำพาแสวงบุญ
พาเข้าวัด สร้างบารมี จนคุ้น
และเร่งรุ้น ทำพระนิพพานให้แจ้ง

หลังตาย ต้องเดินทางไกล เอาไปได้แต่บุญ
ชีวิตใหม่ เริ่มต้นจากสูญ ในปรโลก
บุญจัดสรร หมดกันถ้าบุญไม่มี ลงนรก
รอแต่โชค บุญอุทิศ จากมิตรในเมืองมนุษย์

บุญ หนึ่งเดียวเป็นอัตตา  หรือว่าตัวตนเรา
เหมือเงา ที่ติดตามตัวเรา ไม่ห่าง
ที่สำคัญรู้ใจ บันดาลให้สมปราถนา ตามที่หวัง
สุขใจจัง เมื่อมีบุญ อบอุ่นใจ

ที่พึ่งหนึ่งเดียวของชีวา คือพระรัตนตรัย
บุญนั้นคือพระธรรม ผู้ยิ่งใหญ่ กว่าทุกอย่าง
แม้พระพุทองค์ ยังทรงเคารพธรรม ผู้สร้าง
พระสงฆ์ เกิดทีหลัง ด้วยพระธรรม

เราจึงเกิดมาแสวงบุญ เร่งลุ้นสร้างบารมี
เป็นเสบียง ขณะที่ เวียนว่าย ในวัฏฏะ
ด้วยยังทำพระนิพพานให้แจ้ง ไม่ได้ นั่นหละ
บุญจึงเป็นภาระ มีหน้าที่อุปถัมภ์

;;;;;;;;;;