บุญหมดได้
(อย่าใช้แต่บุญเก่า)
อาศัยดิน แล้วจึงค่อย..โตใหญ่
ทรัพย์แม้เพียงเล็กน้อย ก็ดูเบาไม่ได้
จะนับไม่ไหว เมื่อฝังไว้..ในพระศาสนา
ทรัพย์เปลี่ยนเป็นบุญได้ เมื่อใช้ทำทาน
เมื่อมีศรัทธามั่น เมื่อทำทาน ใจจะปีติ
ผู้รับ ยิ่งบริสุทธิ์ ได้ยิ่งดี
และทรัพย์ที่ทำทานนี้ มีมาโดยชอบ
เรื่องบุญเป็นเรื่องอจินไตย เกินใครๆคิด
บุญเป็นธาตุกายสิทธิ์ มีฤทธิ์อานุภาพ
บุญคือพลังบริสุทธิ์ ขจัดบาป
คนไม่ทราบ บุญเกิดขึ้นง่าย เพียงได้คิดถึง
ความคิด เป็นกรรมหนัก มากยิ่งกว่าพูดและทำ
คิดชั่วหรือดีซ้ำๆ กรรมทับทวีง่ายๆ
ความคิดไม่มีใครรู้ใครเห็น แต่ช่างเป็น มันร้าย
น่าเวทนาคนทั่วไป ปล่อยใจล่องลอย
สติจึงสำคัญนัก รักษาใจ
สติเกิดขึ้นเองไม่ได้ ต้องฝึกใจเอง
เหมือนกำลังกาย จะมีได้ ต้องฝึกกาย คนเก่ง
จะทั้งเก่งทั้งเฮง ต้องฝึกทั้งกายและใจ
เกิดเป็นมนุษย์สุดสำคัญ คือการฝึกฝน
ฝึกใจตน เป็นคนมีสติ เจริญภาวนา
ให้ใจนิ่งใจใสใจสว่าง นั่นหละ
แล้วสุขสมปราถนา ก็จะมีมาเอง
ใจสว่างด้วยบุญไหลมา ขจัดบาป
ใจจึงมีอานุภาพ เหมือนกับ มีแก้วสารพัดนึก
สมปราถนา เพียงได้ตรองตรึก
เป็นเรื่องที่ลึก ที่คนทั่วไปนึกไม่ถึง
หน้าที่ศาสนา สอนให้คนมีศรัทธา ในบุญ
จะได้เร่งลุ้น แสวงบุญสร้างบารมี
ด้วยชีวิตเป็นของน้อย เวลาไม่คอย นะคนดี
อบายภูมิมี อย่าอวดดี ใช้แต่บุญเก่า
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น