คนทั้งหลาย
(ดูคล้ายหุ่นกระบอก)
โลกนี้คือโรงละคร
ทุกตอน ทุกคนเล่น
มีบทสคริ๊ปต์อย่างดี นี้ช่างเป็น
ไม่เล่นไม่ได้ ใจพาไปเอง
เล่นตลอดชีวี
หนีไม่ได้
เล่นไปๆ
หลงคิดว่าใช่ ของจริง
ดูๆไป คนทั้งหลาย
ดูคล้ายหุ่นกระบอก
บุญบาปชักรอก
ใครดูออก เป็นบัณฑิต
บุญบาปในอดีต
ตามติดเรา เหมือนเงาตามตัว
เป็นโปรแกรมสำเร็จ ดีชั่ว
ไม่มีมั่วสั่งใจ ให้ทำตาม
นั่นก็คือนิสัย
ดีหรือร้าย ของเราเอง
บารมี หรือกิเลสเสงเคร็ง
เรากระเตง หอบเอามา
เป็นบุญวาสนา
ชตาชีวิต เราลิขิตไว้
อยากได้หรือไม่
ต้องรับไว้อย่างเดียว
สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม
ที่ได้กระทำ นำเหนี่ยว
บุญบาปพาลดเลี้ยว
รั้งเหนี่ยวไว้ ไม่ได้
กิเลสกรรมวิบากเวียนวน
ทุกคนทุกชีวี หนีไม่ได้
วัฏฏะสงสาร ไม่มีต้นปลาย
วนเวียนไป สรรพสัตว์
การกระทำทุกสิ่งอัน
ใจกระสัน ส่งไป ในอนาคต
เกิดใหม่ ลืมหมด
อนาคตคอยอยู่ เราผู้เก็บเกี่ยว
ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
ไม่มีมั่ว กฎแห่งกรรม
ดอกผลมากเหลือล้ำ
มากเกินคำบรรยาย
กฎแห่งกรรมไม่เชื่อ
ด้วยไม่เห็น ไม่เป็นไร
กฎโน้มเหนี่ยวของโลก เห็นได้
เอามาอธิบายกฎแห่งกรรม
หยาบดูดดึงหยาบ
ละเอียดดูดดึงละเอียด ปกติ
พาลคบพาล สนุกดี
คนดีคบคนดี ถูกใจ
ใจละเอียดหยาบใสหมอง
รองรับวิบากต่างกัน
อยากสุขสมปราถนา นั้น
จงยึดมั่น สร้างบารมี
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น