พระภิกษุ (เป็นผู้อยู่ง่ายกินง่าย ไม่ใช่มักง่าย) :: พระภิกษุสมณะ ทหารกล้ากองทัพธรรม ออกรบ ปราบไอ้ดำ หมู่มาร เผากิเลส ปราบอธรรม ไม่เว้นวัน สะเบียงอาหาร ของท่าน คือบารมี

พระภิกษุ
(เป็นผู้อยู่ง่ายกินง่าย ไม่ใช่มักง่าย)

พระภิกษุสมณะ ทหารกล้ากองทัพธรรม
ออกรบ ปราบไอ้ดำ หมู่มาร
เผากิเลส ปราบอธรรม ไม่เว้นวัน
สะเบียงอาหาร ของท่าน คือบารมี

เมื่อมีบารมี อยู่ที่ใดก็หนีไม่พ้น
จะมีหมู่ชน ผู้มีศรัทธา พากันไปถวาย
ปัจจัยสี่ มีกินมีใช้ สะบาย
น่าอัศจรรย์ใจ ในอานุภาพบารมี 

ท่านกอบกู้สรรพสัตว์ ให้พ้นหัตถ์มาร
น่าสงสาร ถูกพันธนาการ ด้วยกิเลส
เดินตามกันเป็นสาย ไม่ระแวงภัยเภท
เหมือนฝูงเป็ด เดินตามไป หากินไป ไม่คิด

พระไม่ใช่โฮมเลส สังเกต ให้ดี

พระมีบ้าน แต่ก็พากัน มาอยู่วัด

รวมกันเราอยู่ สู้กิเลสมาร ธรรมปฏิบัติ

 บ้านเมืองเจิดจรัส ด้วยศีลสัตย์ ศาสนา 

ชีวิตพระ เปรียบได้ คล้ายตะวัน

ส่องแสงเฉิดฉัน ให้ความสุขสันต์ แก่สรรพสัตว์

แต่หมู่มนุษย์ดูดาย ไม่ใส่ใจ ธรรมปฏิบัติ

ไม่รู้ จึงทำลายธรรมชาติ และดวงตะวัน 

ชีวิตพระภิกษุ ดูดูคล้ายนก

โผผก บินไปไหนๆ ได้ง่ายๆ
ไม่มีบ่วง ห่วงหา อาลัย 
 มีบาตรใบ คล้ายกะลา คนจึงว่าคล้ายโฮมเลส

พระมีวินัยอริยะ จึงประเสริฐ

ผิวพรรณวรรณะบันเจิด ล้ำเลิศบุคคลิกภาพ

ใครได้เห็นระย่อ ยอมือ กราบ

มีปีติซึมซาบ บุญประทับ รับโชคชัย

คนพาลมองพลาด เห็น เป็นโฮมเลส 

น่าสมเพช ไม่เห็นเพชรในตม
หรือเหมือนไก่เห็นพลอย โง่บรม
กิเลสมันทับถม จมอยู่ในอวิชชา

 พระมีวินัย ใส่ใจ ใฝ่ฝึกฝน

ใช้เวลา ฝึกตน พ้นกิเลส

ครูทางธรรม นำมหาชน พ้นภัยเภท
  เป็นโฮมเลส ไม่มีบ้าน เพราะท่านได้สละ

ขาดพระ ไม่อาจจะ เดินทาง

เป็นประทีป ส่องสว่าง ทางชีวิต

เปิดเผยทางพ้นทุกข์ กรณียกิจ

เข้าสู่ชีวิต ประเสริฐ บันเจิดจ้า

กินง่ายอยู่ง่าย นั้นดี แต่ต้องมีวินัย

 บริสุทธิใส นี่แลใช่ มนุสโส 
  ต่ำกว่าวินัย มักง่าย และโง่
มีตัวโต  นั่นหละเป็น เช่นโฮมเลส
  

;;;;;;;;;;