สิ่งเที่ยงแท้ (มีแต่บุญ) ในทางทั้งหลาย ที่ใช่มีองค์แปด ไม่มีแฝด เป็นทางเกษม ถึงอมตะธรรม ไม่กันดาร สุขสมปราถนาล้ำ เป็นทางธรรม ทางบุญ ทางสายกลาง

สิ่งเที่ยงแท้
(มีแต่บุญ)

ในทางทั้งหลาย ที่ใช่มีองค์แปด

 ไม่มีแฝด เป็นทางเกษม ถึงอมตะธรรม

ไม่กันดาร สุขสมปราถนาล้ำ

เป็นทางธรรม ทางบุญ ทางสายกลาง

สิ่งใดใด เมื่อเกิดขึ้นได้ เป็นธรรมดา
สิ่งเหล่านั้น แน่นักหนา ย่อมดับไป
เมื่อรู้เช่นเห็นชาติ สติจะตั้งได้
ไม่หลงไหล ไปยึดมั่น

ความไม่มีโรค เป็นลาภอย่างยิ่ง
จึงอย่าทิ้ง..มนุษยธรรม หรือศีล
โรคภัยทั้งหลาย เกิดขึ้นได้เมื่อสติสิ้น
ไม่รักษาศีล..เป็นอาจิน ด้วยประมาท

ความหิว เป็นโรคอย่างยิ่ง
ทุกคนต้องวิ่ง..หาทรัพย์ ดับความหิว
เลี้ยงลูกหลาน ต้องทำงาน ตัวปลิว
ความจน หน้านิ่ว หิวไม่ได้

 ความหิวนี้ รักษาสติไม่ได้
จะทำอะไรร้ายๆ ได้ทุกอย่าง
 การทำทาน จึงสำคัญจัง
เพื่อจะมีทุกอย่าง ที่ต้องการ

สังขารที่ยั่งยืน ไม่มี
ล้วนเป็นสิ่งที่ ไม่อาจหนีธรรมชาติ
อยู่ในกฎไตรลักษณ์ อย่าประมาท
สิ่งที่เหนือธรรมชาติ มีแต่บุญ

สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ
แต่สรรพสัตว์ ก็ยังน้ำลายสอ สังขาร
ไม่รู้จักบุญบาป ทำตัวประมาทกัน
รู้ไม่เท่าทัน ตัณหาอุปาทาน

;;;;;;;;;;