ไม่คบคนพาล (ด้วยการฝึกตน) เพราะความไว้ใจ ภัยจึงตามมา ในโลกตัณหา ไว้ใจไม่ได้ คนทั้งหลายประมาท ขาดการฝึกใจ อะไรก็เกิดชึ้นได้ ถ้าไม่ระวัง

ไม่คบคนพาล
(ด้วยการฝึกตน)

เพราะความไว้ใจ ภัยจึงตามมา

ในโลกตัณหา ไว้ใจไม่ได้

คนทั้งหลายประมาท ขาดการฝึกใจ

อะไรก็เกิดชึ้นได้ ถ้าไม่ระวัง

เพราะอยู่ด้วยกัน นานเกินไป
ความแหนงหน่าย หนีไม่พ้น
ได้ใหม่ลืมเก่า นี้คือคน
เป็นผู้ไม่สน ธรรมปฏิบัติ เข้าวัดเข้าวา

อยู่กับอมิตรคืนเดียว ก็หน้าเหี่ยวแล้ว
มิตรจึงเป็นแก้ว ให้ชื่นใจ
เปลี่ยนศัตรูเป็นมิตร ด้วยเมตตาได้
คิดดีเข้าไว้ มองความดีของเขา

อยู่กับคนพาล เหมือนกัน อยู่กับศัตรู
นำทุกข์มาสู่ มาให้เสมอ
ผู้ประมาท จัดเป็นคนพาล มีเยอะ
คนไม่ฝึกตน นั่นแหละเธอ ผู้ประมาท

อยู่ร่วมกับปราชญ์ ไม่ขาดสุข
เหมือนหมู่ญาติ ขจัดทุกข์ นำสุขมาให้
นักปราชญ์ทางธรรม สร้างวัดใหญ่
คนศรัทธาหลาย หลั่งไหลมา

คบกับสัตบุรุษ คนดี มีแต่นำสุขมาให้
ความทุกข์สลาย ด้วยใจศรัทธา
มีแต่ความสุข ยินดีปรีดา
สุขสมปราถนา ด้วยว่า มีธรรม

ผู้คบคนเลว ย่อมเลวลง
คนพาลเป็นเสนียด อย่าหลง..คบ
ห่างให้ไกลสุดหล้า อย่าประสบ
การไม่คบ..ดีสุด คือการฝึกตน

;;;;;;;;;;