บัณฑิตผู้รักษาตน
(คนแสวงบุญสร้างบารมี)
คนทำบาป ใจเศร้าหมอง
สติพร่อง คนพาล สันดานหยาบ
เมื่อบาปยังไม่ส่งผล คนพาลไม่ทราบ
เมื่อใกล้ดับ จึงซับซาบ สุดเสียใจ
คนไม่ทำบาป ย่อมแจ่มใส
สว่างไสว ไม่มีหมอง
เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญ เรืองรอง
มหาชนแซ่ซร้อง สรรเสริญ
ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน ไม่สะอาด
ไม่สามารถ ละความตระหนี่
ตัณหาอุปาทาน ยังมากมี
ความเมตตาปราณี ไม่มา
บัณฑิตมีปัญญา ไม่ละการฝึกตน
หมั่นฝึกฝน ฝึกตน ฝึกสติ
เป็นกรณียกิจ อุทิศชีวี
ด้วยรู้ดี ชีวิตมี กฎแห่งกรรม
ผู้ประพฤติดี มีการฝึกตน
เป็นคน..เข้าวัด ปฏิบัติธรรม
แสวงบุญสร้างบารมี เป็นประจำ
ปณิธานล้ำ ทำพระนิพพานให้แจ้ง
ผู้ฝึกตนดีแล้ว ได้ที่พึ่งดี ที่หายาก
ไม่มีความลำบาก อุปสรรคปัญหา
มีขันติคุณธรรม ค้ำชีวา
ชนะคนพาลพาลา ด้วยบารมี
ผู้รักษาตนได้ อันตรายย่อมไม่มี
เป็นคนดี ที่เทวดารักษา
ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ธรรมดา
สุขสมปราถนา ย่อมมีมาทุกประการ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น