กาลเวลาผ่านไป
(ภัยใหญ่ ภัยมรณะ)
กาลเวลา ย่อมผ่านไป
ชั้นแห่งวัย ย่อมละไป ทุกขณะ
ภัยใหญ่ ภัยมรณะ
อย่ารอช้า ทำบุญ อันนำสุขมาให้
ภัยของสัตว์ ผู้เกิดมาแล้ว
ไม่แคล้ว ต้องตายแน่แท้
เหมือนผลไม้ สุกแก่
ย่อมแน่แท้ ต้องหล่น
ผู้กำหนดรู้ กายในกาย
ไปถึง จิตในจิต
ธรรมในธรรม ย่อมมีสิทธิ์
เสร็จกิจ ละมัจจุราช ได้
ผู้มีปัญญาย่อม ไม่ขอเลย
ทานจนเคย เหมือนน้ำไหล
เหมือนแม่น้ำ สายใหญ่
น้ำไหล ไม่หยุด แต่ไม่เคยแห้ง
ผู้ขอ ย่อมไม่เป็นที่รัก
ผู้ให้ จึงจักเป็นที่รักได้
ผู้ให้ ย่อมมีกำลังใจ
บุญ อจินไตย บันดาลให้สำเร็จ
ผู้ถูกขอ เมื่อไม่ให้
ย่อมไม่ เป็นที่รัก
จำเป็นต้องให้ น้อยหรือมาก
ถ้าไม่ทุกข์หนัก คงไม่มาขอ
คนเป็นที่เกลียดชัง เพราะขอจัด
แม้จะเป็นญาติ ก็ตาม
คนไม่มีขันติ ไม่พยายาม
ใครก็ตาม ย่อมรังกียจ
ไม่ควรขอ สิ่งที่รู้ว่าเป็นที่รักของเขา
แต่คนโง่เขลา ทำได้
คำนึงถึง ตัวเองเป็นใหญ่
ให้ยากหลาย เท่ากับให้อวัยวะ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น