ปุถุชนคนไม่รู้ (คือผู้ ติดใจในกาม) ผู้ติดใจ ในกาม ยินดีหมกมุ่น ทางต่ำ ทั้งหลาย ไม่รู้สึกรู้สา ถึงอันตราย เหมือนปลาถลันเข้าไซ อย่างนั้น

 ปุถุชนคนไม่รู้
(คือผู้ ติดใจในกาม)

ผู้ติดใจ ในกาม

ยินดีหมกมุ่น ทางต่ำ ทั้งหลาย

ไม่รู้สึกรู้สา ถึงอันตราย

เหมือนปลาถลันเข้าไซ อย่างนั้น

คน ผู้ตื่นขึ้นแล้ว

ย่อมลืมแล้ว ความฝัน

 คนที่รักจากไป ก็คล้ายกัน

เพียงไม่นาน เราก็ลืม

ผู้ไม่สันโดษ ในภริยาของตน

 ย่อมซุกซน ในหญิงแพศยา

ล่วงเกินหญิง ที่ไม่ใช่ภรรยา

อย่างนี่หละ ไม่สันโดษ แล้วเสื่อม

ผู้ไม่โกรธ ไม่ผูกโกรธ ไม่ลบหลู่ 

 ถึงความเป็นผู้ หมดจด

มีทิฏฐิสมบูรณ์ มีปัญญาใสสด

 ย่อมรุ่งโรจน์ เป็นอริยะ

ผู้ไม่โกรธ ฝึกตน ได้ดี

มีชีวี สม่ำเสมอ ไม่ขึ้นลง

หลุดพ้น เพราะสติรู้ มั่นคง

มีชีวีสูงส่ง ปลดปลง ความโกรธ

 คน ผู้มีปัญญา เฉลียวฉลาด 

ไม่ขาด ประพฤติธรรม

ตั้งมั่น ด้วยปัญญาและศีล ประจำ

 ประดุจแท่งทองคำ ชมพูนุท

คนเขลา ย่อมซูบซีด

 เพราะคำนึงคิด ถึงสิ่ง ที่ยังไม่มา

และสิ่งที่ล่วงไปแล้ว ยังคะนึงหา

 เป็นธรรมดา เหมือนต้นอ้อสด ถูกตัด

;;;;;;;;;;