อยู่เฉยไม่ได้ (เดี๋ยวไหลลงต่ำ) :: การเสียสละ เป็นวิชาชีวิต ให้แล้วจึงได้ น่าคิด หมดสิทธิ์ ไม่ให้ก็ไม่ได้

อยู่เฉยไม่ได้
(เดี๋ยวไหลลงต่ำ)

การเสียสละ

เป็นวิชาชีวิต

ให้แล้วจึงได้ น่าคิด

หมดสิทธิ์ ไม่ให้ก็ไม่ได้

ที่ได้ได้มานั่นหนา

เพราะว่า บุญเก่า

ไม่ใช่หนึ่งสมองสองมือของเจ้า

อย่าเขลา เข้าบ่วงมาร

เหมือนแม่น้ำใหญ่
ที่ไม่เคยแห้ง
น้ำเก่าไหลไป น้ำใหม่ไหลมาแรง
ยิ่งให้ยิ่งแบ่ง ยิ่งใหญ่

บุญอยู่เบื้องหลัง

ความสุขความสำเร็จ ทั้งหลาย

ควรหญิงชาย

ขวนขวาย สั่งสมบุญ

กายอาศัยอาหาร

ส่วนใจนั้น อาศัยบุญ

เสียสละให้คุ้น

จึงรู้จักว่าบุญ มีจริง

คนดีจึงตัดอาลัย

สละได้ ทุกสิ่ง

บุญมีจริงดีจริง

ทุกสิ่ง อยู่ที่บุญ

ไม่เสียสละก็ไม่ได้

บาปดีใจ เข้ายึดครอง

ใจลอยล่อง เสียสติ

มีดำริ ทางต่ำ

ขาดหิริโอตัปปะ

กล้าทำ บาปกรรม

ใจมืดดำ ชั่วร้าย

เหมือนสัตว์ในอบายภูมิ

อยู่เฉยๆก็ไม่ได้

เดี๋ยวก็ไหล ลงต่ำ
 เป็นปลาตาย ลอยตามน้ำ

จะพ้นบาปกรรม ต้องปีนป่าย

 ชีวิตสรรพสัตว์

เหมือนมีฝูงสุนักไล่กัด ไม่เลิก

มิอาจเพิก ทำเฉย

ละเลยได้

อย่าคิดว่า

ตนเองสะบาย ไม่เป็นไร

ทำเฉยไม่สนใจ

แน่ไซร้ ตายทั้งเป็น

;;;;;;;;;;