ไม่ให้
(เท่ากับทำร้ายตน)
คนดีชอบให้
คนไม่เอาไหน ชอบเอา
คนเรา ถ้าไม่ให้
ใจจะไหล ลงต่ำ
กลายเป็นคนใจง่าย
ใจร้าย ใจดำ
คนใจต่ำ ตายไป
ต้องไปสู่อบาย แน่นอน
เมื่อเราให้ด้วยความรัก
ใจจัก ปลอดโปร่ง
ใจอ่อนโยนโล่ง
คิดโกงใคร ไม่เป็น
นี่แหละคือการรักษาตน
ให้พ้น ทุกข์เข็ญ
สมบัติจะไหลมาเย็นๆ
เป็น อัศจรรย์
คนชอบให้ ใจกว้าง
เดินตามทาง ความดี
เป็นทางที่
มีแต่คนดี บัณฑิต
มีกินมีใช้
ไร้โรคา สุขชั่วชีวิต
สั่งสมบารมีเป็นนิตย์
ตามบัณฑิต นักปราชญ์
เราเกิดมาให้
สั่งสมไว้ บารมี
เป็นที่พึ่งสุดดี
ตลอดชีวี ตลอดไป
ตนเป็นที่พึ่งของตน
นี่แหละ ใช่
คนชอบให้
จึงได้ชื่อ พึ่งตน
อัตตาแท้
ได้แก่ บารมี
หรือนิสัยที่ดี
ของคนที่ ชอบให้
การให้
จึง ยิ่งใหญ่
ผู้ไม่ให้
จึงเท่ากับทำร้าย ตนเอง
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น