วิสาขบูชา (วันมหากรุณาพระนิพพาน):: วิสาขบูชา วันมหา กุศล วันมงคล ของสรรพสัตว์

วิสาขบูชา
(วันมหากรุณาพระนิพพาน)

วิสาขบูชา วันมหากุศล

วันมหามงคล ของสรรพสัตว์

พระพุทธเจ้า ของเรา อุบัติ

ตรัสรู้ และ ปรินิพพาน

แปลกดี ที่กาลทั้งสาม

ไม่เหลื่อมล้ำ ประจำ อยู่ในวัน

 ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 นั้น

โลก และสวรรค์ เหมือนกัน แสวงบุญ

ชาวสวรรค์ บูชา มหาจุฬามณี

พระเจดีย์ พระบรมสารี ริกธาตุ

องค์อินทร์ แสดงวาทะ ไม่ประมาท

เทวดาทั่วชั้นฟ้า ไม่ขาด แสวงบุญ

เหล่าเทวดา อิจฉา พวกมนุษย์

โอกาสดีสุดสุด มนุษย์ แสวงบุญได้ง่ายๆ

แต่น่าเวทนา มัวเมาหากิน กันอยู่ได้
คนทั้งหลาย บ้าหาทรัพย์ กับดักมาร

ปรโลก รอรับโชค ในวันนี้ 

ทั่วทุกที่ ยินดี ปรีดา ตั้งตาคอย

หมู่มนุษย์ เหมือนไก่ ได้พลอย

เขี่ยทิ้งจ้อย โง่หลาย ไม่รู้จักบุญ

วิสาขบูชา วันมหากรุณา พระนิพพาน 

 แผ่บุญญาใหญ่ ไพศาล กู้ธาตุธรรม
ส่ำสัตว์ ไร้ศรัทธา น่าสงสารล้ำ
  เดินตามกัน สู่คุกประหาร ไม่รู้เรื่อง

;;;;;;;;;;

ทานสละทรัพย์ (เท่ากับได้) ทาน สละทรัพย์ เท่ากับได้ ด้วยใจ สิทธิธาตุ ธาตุสำเร็จ คลายตระหนี่ นี้เป็นกลเม็ด ทำธาตุสำเร็จ ให้มีเดชมากขึ้น

 ทานสละทรัพย์
(เท่ากับได้)

ทาน สละทรัพย์ เท่ากับได้

ด้วยใจ สิทธิธาตุ ธาตุสำเร็จ

 คลายตระหนี่ นี้เป็นกลเม็ด

ทำธาตุสำเร็จ ให้มีเดชมากขึ้น

ความตระหนี่ เหมือนสนิมเหล็ก

ทำเหล็กแข็งเป๊ก เสื่อมได้

กิเลสตัณหา อยู่ในใจ

เหมือนป่าใหญ่ คลุมไม้ไม่ให้โต

ทำทาน ใจบานด้วยบุญ

ตระหนี่สูญ เกิดบุญอานุภาพ

เป็นเช่นแม่เหล็ก ดูดเหล็กติดหนับ

บุญอานุภาพ ดูดทรัพย์ ติดมา

คนทั้งหลาย ตระหนี่ มิให้ทาน

ทำแต่งาน หาเงิน เพลินโลกีย์

เงินไม่ใช่สมบัติ วิบัติ ด้วยตระหนี่

เหมือนเหล็กที่ มีสนิม

เงินวิบัติ ไม่อาจใช้เลี้ยงชีวิต

มีพิษ..ร้าย ทำอันตรายต่อตน

ทั้งครอบครัว ก็ไม่พ้น

อีกทั้งหมู่ชน และชาติศาสนา

ตัณหาอุปาทาน ตัวการตระหนี่

ดับปัญญาที่มี ชีวีมืดมน

เป็นมิจฉาฯ หน้าตา เป็นคน

จิตมืดมน ปุถุชน กิเลสหนา

เผยแผ่ธรรมะ หน้าที่กัลยาณมิตร

แสวงหาทั่วทิศ ผู้มีธุรีบางเบา

พาสร้างทานบารมี หนีกรรมเก่า

สงสารคนเขลา..นัก จมปลักในอบาย

;;;;;;;;;;

คนกตัญญู (ผู้พาพ้นอบาย) ผู้ประพฤติผิด ในบิดามารดา หายาก อำมหิตมากๆ มันมาจากมหานรก ทำร้ายพระอรหันต์ ก็เหมือนกัน เดนนรก คนใจสกปรก มาจากนรกทั้งนั้น

 คนกตัญญู
(ผู้พาพ้นอบาย)

ผู้ประพฤติผิด ในบิดามารดา หายาก

อำมหิตมากๆ มันมาจากมหานรก

ทำร้ายพระอรหันต์ ก็เหมือนกัน เดนนรก

คนใจสกปรก มาจากนรกทั้งนั้น

เป็นพวกแสลงดี เห็นใครทำดี หมั่นไส้
จะเป็นจะตาย ปากไว วิจารณ์
ผิดศีลเป็นว่าเล่น เดนโลกันต์
มันคือมาร มาขวางกั้น ความดี

มีมารก็ดี สร้างบารมี ได้นัก
ปัญหาอุปสรรค มีไว้ข้าม
เมื่อมีอุปสรรค คนดี จะพยายาม
ใช้ขันตินำ สำเร็จและชัยชนะ

อุปสรรคนั้น แปลว่าใกล้สวรรค์ ท่านรู้ไหม
เพียงขันติเข้าไว้ สวรรค์อยู่ใกล้ๆนี่เอง
สุขสมปราถนา มีมาเอง
เป็นคนเก่ง ไม่ยาก เพียงรู้จักขันติ

คนทั้งหลายในปัจจุบัน คิดว่าฉัน กตัญญู
เพียงให้ทรัพย์เลี้ยงดู ยังไม่พอ
ถ้านำพาท่าน พ้นอบายได้ละก็
นั่นหละหนอ กตัญญูแท้

ท่านชาย บวชได้ ดีที่สุด
บวชพระ ประดุจ ส่งท่านขึ้นสวรรค์
อย่างน้อย ๓๒ กัป นะท่าน
การบวชจึงสำคัญ ไม่ธรรมดา

เป็นฆราวาส พาท่านไม่ขาด แสวงบุญ
เข้าวัด รู้จักเร่งลุ้น สร้างบารมี
อย่านี้ละก็ อภิชาติบุตร สุดดี
กตัญญู บุพพการรี สองคนดีที่หายาก

;;;;;;;;;;

ต้องเป็นนักสร้างบารมี (จึงจะหนีอบายพ้น) :: บุญให้สุขสะอาด ไม่ขาด สติ บาปไม่ดี ลืมสติ เสียพี่น้อง สนุกประเดี๋ยว ทุกข์ยาว น้ำตานอง บุญกู่ก้อง ร้องหา แต่ว่าบาปหนาเกิน

ต้องเป็นนักสร้างบารมี
(จึงจะหนีอบายพ้น)

บุญให้สุขสะอาด ไม่ขาด สติ

บาปไม่ดี ลืมสติ เสียพี่น้อง

 สนุกประเดี๋ยว ทุกข์ยาว น้ำตานอง

บุญกู่ก้อง ร้องหา แต่ว่าบาปหนาเกิน 

คนไปอบาย มากมาย ขนวัว

 ช่างน่าหัว  สองเขา เท่านั้น

ไม่ไปอบาย ไปสวรรค์

ด้วยรู้ทัน ไม่ประมาท บาปเล็กน้อย

บาปเป็นเช่นไก่ต่อ โก่งคอขัน

มีสีสัน น่าลิ้มลอง ช่างต้องจิต

เพียงยื่นมือ ก็ได้ ใครจะคิด

มันมีพิษ มากมาย จึงได้ ประมาท

บุญ มีคุณ ก็รู้

บาปหนุนอยู่ รุนแรง แย่งพื้นที่

บีบบังคับจิต แถมให้ ฤทธี
ยากเหลือที่ อย่าหวัง เส้นทางบุญ

  บุญดีแท้ แต่ ไม่ใช้

เปรียบได้ ยาดี มีประโยชน์

แต่ขม ไม่นิยม น่าสลด

ของมีโทษ ยวนยั่ว ลืมตัวลืมตน

กิเลสหนาเกิน เพลินกินเหยื่อ
บอกเท่าใด ไม่มีเชื่อ ช่างเหลือร้าย
ต้องอุเบกขา ปล่อยวาง ให้ไปอบาย
ล้วนญาติทั้งหลายของเรา เศร้าจริงๆ

คนดี ทำดี ง่าย 

 แต่ยากหลาย สำหรับ คนบาป
ความคุ้น เป็นนิสัย ใครๆทราบ
แม้ยอมรับ แต่ก็อิดเอื้อน เชือนแช

คนดี จึงรีบสร้างบารมี เพื่อปลุกสติญาติ

บารมีน้อย ไม่อาจ ญาติไม่ฟัง

 มหาปูชนียาจารย์ ท่านทำเป็นตัวอย่าง

ต้องรีบเร่งสร้าง นั่งสมาธิตัวตั้ง ให้ได้

;;;;;;;;;;

แก้ปัญหาชีวิต (ทำบุญอุทิศส่วนกุศล):: หลังตาย คล้ายการเดินทางไกล นับกาลไม่ได้ วนเวียนไป หาต้นปลายไม่เจอ ยากยิ่งกว่ายาก จักเป็นมนุษย์ เฮ้อ อย่าเพ้อ อย่าฝัน ว่าฉันจะกลับมา

แก้ปัญหาชีวิต
(ทำบุญอุทิศส่วนกุศล)

หลังตาย คล้ายการเดินทางไกล

นับกาลไม่ได้ วนเวียนไป หาต้นปลายไม่เจอ
ยากยิ่งกว่ายาก จักเป็นมนุษย์ เฮ้อ
อย่าเพ้อ อย่าฝัน ว่าฉันจะกลับมา

เดินทางวัฏฏะ ส่วนมากจะ อยู่ในอบาย

ยกเว้นไว้ ผู้มีบุญหลาย นักสร้างบารมี

หลังตาย เอาอะไรไปไม่ได้เลย อีหลี

ยกเว้นบุญบาป ที่เคยมี สั่งสมไว้ 

เส้นทางวัฎฎะ สุดจะ อันตรายยิ่ง

ทุกข์ทรมาณจริงๆ น่าอนาถ คาดไม่ถึง  

การทำบุญอุทิศ  เป็นกิจที่พึ่ง เพียงหนึ่ง

ทำบุญอุทิศจึง ได้บุญนัก สุดจักประมาณ

ช่างเหลือเชื่อ ใครช่วยใครไม่ได้

ของใครของมัน พึ่งกันไม่ได้
บุญเป็นของส่วนตัว ไม่ทั่วไป
ลักขโมยไม่ได้ ชีวิตจึงฝากไว้ กับบุญอุทิศ

ปัตติทานมัย บุญใหญ่ บุญอุทิศ

เป็นกิจ ของผู้เป็นญาติ จะขาดไม่ได้

เป็นบุพเปตพลี ไม่อาจที่จะหลีกเลี่ยงไป

 ทำได้ให้คุณใหญ่ มีโทษหลายถ้าไม่ทำ

เท่ากับว่าดูดาย ไม่สงเคราะห์ญาติ
ได้ชื่อว่าขาด กตัญญู
ปัญญาดับ เท่ากับเป็นผู้ไม่รู้
เดินหลับหูหลับตา ไร้ปัญญานำทาง

คนขาดปัญญา จึงประมาท
สติวิปลาส เห็นกงจักรเป็นดอกบัว
เห็นกามคุณหอมหวาน จึงเมามันเมามัว
ทำตัวเป็นปลาตาย ไหลตามน้ำ

ดังนั้น ทำบุญอุทิศ เป็นกิจกรณีย์
ไม่อาจที่ จะละเลยได้
มิน่า พลี๕ จึงมีบุพเปตพลีไว้
ขาดไม่ได้ ปัญหาใหญ่ของชีวิต

แม้แต่อดีตมารดา พระสารีบุตร

ทุกข์สุดๆ เป็นเปรตมาขอส่วนบุญ
  พ่อคุณ ช่วยกรุณา การุณ

ขอบุญ ให้แม่ด้วย

;;;;;;;;;;

ซื่อกินไม่หมด (แต่ต้องยอมอดก่อน):: ซื่อกินไม่หมด คด กินไม่นาน คำโบราณ กล่าวขาน ไว้ไม่ผิด คิดให้ดี

ซื่อกินไม่หมด
(แต่ต้องยอมอดก่อน)

ซื่อกินไม่หมด

คด กินไม่นาน

คำโบราณ กล่าวขาน

ไว้ไม่ผิด คิดให้ดี

เหมือนผู้ร้าย

หล่อรวยหลาย เพื่อนมากมี

แต่ไม่อาจที่

หนีภัยได้ ในทีสุด

คล้ายวัวควาย

ถูกจูงไป โรงฆ่า

ไม่อาจจะ

แก้ไขอะไร ได้อีกแล้ว

สุดเสียใจ

เมื่อคิดได้ แต่ต้องแจว

ลงอบายเป็นแถว

รับกรรม ที่ทำไว้

ซื่อกินไม่หมด

ต้องยอมอด ก่อน

อย่ารีบร้อน

ย่อมได้ ใจเย็นๆ

ยิ่งมืดนัก

ความสว่างจัก ใกล้เห็น

ใจเย็นๆ

จงเชื่อใจ ในความดี

อดทนด้วยชีวิต

อย่าคิด สั้น

คนคดนั้น คิดสั้น

ไม่อดกลั้น มักง่าย

ตามใจกิเลส

ก่อเหตุชั่ว มากมาย

แต่สุดท้าย

กลับมีภัย ร้ายกว่าเดิม

เหมือนคนดื่มสุรา

อ้างว่า รักษาเพื่อน

บัณฑิตเตือน

ไม่มีฟัง ยังเถียง

ขาดความอดทน

เป็นปุถุชน ล้นเมือง

ได้ก่อเรื่อง

ไว้มากมาย ถล่มทลายชาติ

;;;;;;;;;;

ยากนัก (จักพ้นจากอบาย) :: ชีวิตนี้ มีอันตรายมาก ยากนัก จักพ้นจากอบาย เหมือนจับปูมาไต่ ราวสะพานไม้ ผ่านไม่ได้ แม้ตัวเดียว

ยากนัก
(จักพ้นจากอบาย)

ชีวิตนี้ มีอันตรายมาก

ยากนัก จักพ้นจากอบาย
เหมือนจับปูมาไต่
ราวสะพานไม้ ผ่านไม่ได้ แม้ตัวเดียว

เรามีทรัพย์สมบัติ

แต่วิบัติ ถ้าขาดปัญญา
สมบ้ติ เราหามา
แต่ไม่อาจจะ ใช้ตามใจ

สมบัติกินใชัพอประทังชีวิต

ธรรมชาติลิขิต ให้เป็นไป
เหมือนกินอาหารเพื่อสุขภาพ นั่นไง
กินมากไปน้อยไป ไม่ได้

สมบัติ มีไม่ใช้ก็ไม่ได้
เหมือนกินอาหารเข้าไป ไม่ถ่าย
ไม่เกิดประโยชน์ แถมมีโทษจะตาย
สมบัติเก่าไม่ไหล สมบัติใหม่ก็ไม่มา

นอกนั้นหนา สร้างบารมี

ไม่อาจที่ทำอย่างอื่นได้
มิฉนั้น ไปสู่อบาย
กฏแห่งกรรมมีไว้ ให้ปฏิบัติ

 สมบัติ ไม่อาจใช้สนุกสนาน

แม้มัน เป็นของเรา

เหมือนยาดี ใช้สุ่มสี่สุ่มห้า เดี๋ยวเน่า

แม้มันปากเรา แต่เจ้าไม่รู้จักกิน

สมบัติต้องใช้ประหยัดสุด

ประโยชน์สูง มุ่งขจัดกามคุณ

มิฉนั้นชีวิตวุ่น

กามคุณ มหาภัย

สมบัติ ประหยัดไว้สร้างบารมี

เป็นหน้าที่ สุดดี ของสมบัติ
สมบัติไม่ประหยัด ร้ายสุดคาด
เป็นวิบัติ นำสรรพสัตว์ สู่อบาย

รูปสมบัติ ก็เช่นกัน
  อย่างเดียวเท่านั้น สร้างบารมี
อย่างอื่น ทำตามหน้าที่
ระวังให้ดี อาชีวะสุจริต

เล่นกีฬา ให้เป็นยาวิเศษ
แก้กองกิเลส ทำคนให้เป็นคน
เล่นกีฬา ฝึกตน
ฝึกความอดทน จึงพ้นอบาย

คุณสมบัติ มีความรู้ความสามารถ
ไม่อาจขาดปัญญา
รู้จักพิจารณา
เข้าไปศึกษา อย่าด่วนทึกทักว่า ใช่ไม่ใช่

ผู้มีปัญญา จะมีศรัทธา
พระรัตนตรัย
สวดมนต์นั่งสมาธิ เป็นนิสัย
ทุ่มสุดใจ ทานศีลภาวนา

;;;;;;;;;;