เดินทางคือชีวิต (มุ่งสู่ทิศพระรัตนตรัย) ชีวิต เป็น เช่นรถยนต์ วิ่งบนถนน มีเท่านั้น กิจวัตร เดินทาง เป็นชีวัน ชีวิตก็เช่นกัน ทุกคืนวัน เดินทาง

 เดินทางคือชีวิต
(มุ่งสู่ทิศพระรัตนตรัย)

ชีวิต เป็น เช่นรถยนต์

วิ่งบนถนน มีเท่านั้น

กิจวัตร เดินทาง เป็นชีวัน

ชีวิตก็เช่นกัน ทุกคืนวัน เดินทาง

รถยนต์ ต้องการน้ำมัน

ชีวิตนั้น ต้องการบุญ

มนุษย์ สุดโชคดี นะคุณ

 แสวงบุญ สร้างบารมี ได้

โลกมนุษย์ ประดุจปั๊มน้ำมัน

แห่งเดียวเท่านั้น แสวงบุญได้

แล้วก็ออกเดินทางไกล

บุญหมดเมื่อใด ทุกข์ใหญ่เมื่อนั้น

เทวดาตกสวรรค์ ด้วยบุญหมด

ถูกย่างสด ในนรกทันที

กฎแห่งกรรม ทำหน้าที่

ไม่อาจหลบลี้ หนีกฎแห่งกรรม

คนทั้งหลาย ไป ทางต่ำ

ทางมืดดำ กิเลสตัณหา

ไหลตามกันไปเหมือนน้ำ เฮฮา

จะตาย สติจีงมา น้ำตานอง

มีบุญ ปัญญามี เป็นเข็มทิศ

มุ่งสู่ทิศ พระรัตนตรัย

มีบาป ปัญญาดับ ไปตามใจ

เหมือนน้ำไหล ใฝ่ทางต่ำ

ปัญญา ศรัทธา ขันติ

คุณธรรมของคนดี มีสุขสม

ฝึกตนฝึกสติ บัณฑิตนิยม

พ้นระทม พ้นกฎแห่งกรรม

;;;;;;;;;;

มีชีวา (เพื่อว่าเตรียมตัวตาย) เราเกิดมา เตรียมตัวตาย ทุกวินาที ที่ผ่านไป มีค่า เวลามนุษย์ น้อยนัก สุดพรรณา ท่านเปรียบว่า ปานฟองน้ำฝน

มีชีวา
(เพื่อว่าเตรียมตัวตาย)

เราเกิดมา เตรียมตัวตาย

ทุกวินาที ที่ผ่านไป มีค่า

เวลามนุษย์ น้อยนัก สุดพรรณา

ท่านเปรียบว่า ปานฟองน้ำฝน

คนทั้งหลาย เมามายในชีวิต

ลืมสนิท ชีวิตในโลกโลกีย์

เป็นเพียงโรงละคร ดีดี

อย่าคิดว่านี่ คือสวรรค์

คนทั้งหลาย  ก่อนตายค่อยได้สติ

เสียใจเหลือที่ เป็นอย่างนี้ทุกชาติ

ตายเกิดๆเป็นอนันต์ น่าอนาถ

 เป็นมนุษย์ชาติ ยากนัก อจินไตย

ยากนักจะเชื่อได้ ด้วยไร้ศรัทธา

มีปัญญา จึงจะดับตัณหาได้

เป็นบัณฑิต ฝึกตนฝึกใจ

ยากๆหลาย จะออกจาก ปลักตัณหา

ชีวิต คือการเดินทางไกล

 วนเวียนไป ในวัฏฏสงสาร 

ซึ่งก็คือ คุกประหาร

มีทัณฑ์ทรมาน ในอบายภูมิ

บุญ เปรียบปานมิตรแท้

หรือมารดาแม่ ของเด็กทารก คือเรา

หรือเป็นเสบียง เลี้ยงตัวเก่า

ผู้ไม่เขลา มีปัญญา แสวงหาบุญ

อย่าฝัน จะได้ไปสวรรค์

สำหรับนักสร้างบารมีเท่านั้น ไปได้

ดังนั้นเป็นมนุษย์นี้ มาเตรียมตัวตาย

จะได้สุขสะบาย ไปสวรรค์ 

;;;;;;;;;;

ไม่คบคนพาล (สำคัญสุดขีด) ชีวิต คือการเดินทางไกล ทุกข์สุขอย่างไร อยู่ที่เพื่อนสนิท ไม่คบคนพาล มงคลชีวิต สำคัญสุดขีด มงคลที่หนึ่ง

 ไม่คบคนพาล
(สำคัญสุดขีด)

ชีวิต คือการเดินทางไกล

ทุกข์สุขอย่างไร อยู่ที่เพื่อนสนิท

ไม่คบคนพาล มงคลชีวิต

สำคัญสุดขีด มงคลที่หนึ่ง

คนพาล มีทรัพย์มีอำนาจ

เป็นคนฉลาด ขาดฉลียว

ในยุคของคนพาล คนเปลี้ยว

ปุถุชนหน้าเขียว ทุกข์ยาก

คนดีมีบุญ พ้นภัย

เหมือนอยู่บนเรือใหญ่ แสนสะบาย

หมดทุกข์หมดโศก หมดโรคภัย

เป็นอจินไตย อัศจรรย์

เพื่อนดี นำ ทำพระนิพพานให้แจ้ง

บุญแสวง สร้างบารมี

 เพื่อนชั่ว ที่น่ากลัว อยู่ในตัวเรานี้

 ใจขาดสติ คิดชั่ว

ฝึกสติ สร้างเพื่อนดี ในตน

พาหลุดพ้น โลกโลกีย์

เดินทางธรรม สุขล้ำ ชีวี

สุขสมปราถนา บังกิดมี แน่แท้

ยอดกัลยาณมิตร จิตที่ฝึกดีแล้ว

เป็นดังแก้ว สารพัดนึก

บัณฑิตฝึกตน ทนฝึก

สุดคาดนึก ของคนทั่วไป

บัณฑิต คือคนดี ที่ฝึกตน

เป็นคน..อาชาไนย แกล้วกล้า

เก่งเกินคน ล้นศักดา

นำชาวประชา แสวงบุญสร้างบารมี

;;;;;;;;;;

พระนิพพาน (คือบ้านแท้) ท่านผู้มีทางไกล อันได้ถึงแล้ว เหมือนได้แก้ว ปีติเบิกบาน โล่งอกโล่งใจ หายทุกข์โศกศัลย์ ได้กลับพระนิพพาน บ้านแท้

พระนิพพาน
(คือบ้านแท้)

ท่านผู้มีทางไกล อันได้ถึงแล้ว

เหมือนได้แก้ว ปีติเบิกบาน

โล่งอกโล่งใจ หายทุกข์โศกศัลย์

ได้กลับพระนิพพาน บ้านแท้

พระนิพพาน เป็นสถานที่

ไม่ใช่ไม่มี ไม่ใช่สุญญตา

กิเลสสูญ แต่อัตตา ไม่สูญนะ

เป็นธรรมกายา กายธรรม

 หลุดพ้นแล้ว ธรรมทั้งปวง

ไม่มีห่วง ไม่มีบ่วง ไม่ร้อนรน

มีอิสระ เป็นใหญ่ในตน

หลุดพ้น กฎแห่งกรรม กฎไตรลักษณ์

ละกิเลส เครื่องร้อยรัด ทั้งปวงแล้ว

หมู่มารกินแห้ว คลาดแคล้วบ่วงมาร

เข้าสู่พระนิพพาน อันตระการ

มีกรณีย์กิจ ปราบมาร สุดธรรม

เป้าหมายไกลสุด ทุกชีวิตต้องมี

พระนิพพาน คือที่ ต้องไปให้ถึง

คนทั้งหลาย ชอบไปทางโค้ง จึง

กว่าจะถึง ทุกข์หนัก น้ำตานอง

ยี่สิบอสงไขย กับแสนมหากัป

สำหรับพระพุทธองค์ ทรงบ่มบารมี

เพียงเป็นเวลา ตั้งแต่ตั้งใจ บ่มนี้

เป็นเวลาเร็วจี๋ สุดแล้ว

เวียนว่ายวัฏฏะ มาก่อน นานนับไม่ได้

 น้ำตาไหล มากกว่าน้ำสมุทร

ทางชีวิต ยาวสุดสุด

องค์พระพุทธฯ ถึงแล้ว พระนิพพาน

;;;;;;;;;;

แก้ปัญหาชีวิต (ทำบุญอุทิศส่วนกุศล):: หลังตาย คล้ายการเดินทางไกล นับกาลไม่ได้ วนเวียนไป หาต้นปลายไม่เจอ ยากยิ่งกว่ายาก จักเป็นมนุษย์ เฮ้อ อย่าเพ้อ อย่าฝัน ว่าฉันจะกลับมา

แก้ปัญหาชีวิต
(ทำบุญอุทิศส่วนกุศล)

หลังตาย คล้ายการเดินทางไกล

นับกาลไม่ได้ วนเวียนไป หาต้นปลายไม่เจอ
ยากยิ่งกว่ายาก จักเป็นมนุษย์ เฮ้อ
อย่าเพ้อ อย่าฝัน ว่าฉันจะกลับมา

เดินทางวัฏฏะ ส่วนมากจะ อยู่ในอบาย

ยกเว้นไว้ ผู้มีบุญหลาย นักสร้างบารมี

หลังตาย เอาอะไรไปไม่ได้เลย อีหลี

ยกเว้นบุญบาป ที่เคยมี สั่งสมไว้ 

เส้นทางวัฎฎะ สุดจะ อันตรายยิ่ง

ทุกข์ทรมาณจริงๆ น่าอนาถ คาดไม่ถึง  

การทำบุญอุทิศ  เป็นกิจที่พึ่ง เพียงหนึ่ง

ทำบุญอุทิศจึง ได้บุญนัก สุดจักประมาณ

ช่างเหลือเชื่อ ใครช่วยใครไม่ได้

ของใครของมัน พึ่งกันไม่ได้
บุญเป็นของส่วนตัว ไม่ทั่วไป
ลักขโมยไม่ได้ ชีวิตจึงฝากไว้ กับบุญอุทิศ

ปัตติทานมัย บุญใหญ่ บุญอุทิศ

เป็นกิจ ของผู้เป็นญาติ จะขาดไม่ได้

เป็นบุพเปตพลี ไม่อาจที่จะหลีกเลี่ยงไป

 ทำได้ให้คุณใหญ่ มีโทษหลายถ้าไม่ทำ

เท่ากับว่าดูดาย ไม่สงเคราะห์ญาติ
ได้ชื่อว่าขาด กตัญญู
ปัญญาดับ เท่ากับเป็นผู้ไม่รู้
เดินหลับหูหลับตา ไร้ปัญญานำทาง

คนขาดปัญญา จึงประมาท
สติวิปลาส เห็นกงจักรเป็นดอกบัว
เห็นกามคุณหอมหวาน จึงเมามันเมามัว
ทำตัวเป็นปลาตาย ไหลตามน้ำ

ดังนั้น ทำบุญอุทิศ เป็นกิจกรณีย์
ไม่อาจที่ จะละเลยได้
มิน่า พลี๕ จึงมีบุพเปตพลีไว้
ขาดไม่ได้ ปัญหาใหญ่ของชีวิต

แม้แต่อดีตมารดา พระสารีบุตร

ทุกข์สุดๆ เป็นเปรตมาขอส่วนบุญ
  พ่อคุณ ช่วยกรุณา การุณ

ขอบุญ ให้แม่ด้วย

;;;;;;;;;;