พระนิพพาน
(คือบ้านแท้)
ท่านผู้มีทางไกล อันได้ถึงแล้ว
เหมือนได้แก้ว ปีติเบิกบาน
โล่งอกโล่งใจ หายทุกข์โศกศัลย์
ได้กลับพระนิพพาน บ้านแท้
พระนิพพาน เป็นสถานที่
ไม่ใช่ไม่มี ไม่ใช่สุญญตา
กิเลสสูญ แต่อัตตา ไม่สูญนะ
เป็นธรรมกายา กายธรรม
หลุดพ้นแล้ว ธรรมทั้งปวง
ไม่มีห่วง ไม่มีบ่วง ไม่ร้อนรน
มีอิสระ เป็นใหญ่ในตน
หลุดพ้น กฎแห่งกรรม กฎไตรลักษณ์
ละกิเลส เครื่องร้อยรัด ทั้งปวงแล้ว
หมู่มารกินแห้ว คลาดแคล้วบ่วงมาร
เข้าสู่พระนิพพาน อันตระการ
มีกรณีย์กิจ ปราบมาร สุดธรรม
เป้าหมายไกลสุด ทุกชีวิตต้องมี
พระนิพพาน คือที่ ต้องไปให้ถึง
คนทั้งหลาย ชอบไปทางโค้ง จึง
กว่าจะถึง ทุกข์หนัก น้ำตานอง
ยี่สิบอสงไขย กับแสนมหากัป
สำหรับพระพุทธองค์ ทรงบ่มบารมี
เพียงเป็นเวลา ตั้งแต่ตั้งใจ บ่มนี้
เป็นเวลาเร็วจี๋ สุดแล้ว
เวียนว่ายวัฏฏะ มาก่อน นานนับไม่ได้
น้ำตาไหล มากกว่าน้ำสมุทร
ทางชีวิต ยาวสุดสุด
องค์พระพุทธฯ ถึงแล้ว พระนิพพาน
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น