วันพุธที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2566

ฝึกตนฝึกจิต (เป็นกิจกรณีย์) ผู้มีปัญญา จะไม่ขาดสติ กิจกรณีย์ ฝึกจิตตน พัฒนาสติ นั่งสมาธิ กระตือลือล้น เป็นชน มีปัญญา รู้ค่าของสติ

 ฝึกตนฝึกจิต
(เป็นกิจกรณีย์)

ผู้มีปัญญา จะไม่ขาดสติ
กิจกรณีย์ ฝึกจิตตน
พัฒนาสติ นั่งสมาธิ กระตือลือล้น
เป็นชน มีปัญญา รู้ค่าของสติ
เอาสติไว้ในตน พ้นโลกีย์
เป็นอุบายที่ดี หนีตัณหา
กระทั่งใจหยุดนิ่ง สันโดษสมถะ
ปีติ สุขอุรา หาในโลกไม่ได้
 เพียรติดต่อ เป็นสาย
เกิดมาใช้..ชีวิต เพื่อกิจอันนี้
 เป็นมนุษย์ สุดโชคดี
มนุษย์นี้ เท่านั้น สู้ตัณหาได้
อัศจรรย์ยิ่งนัก กายมนุษย์
ธรรมะจึงผุด ขึ้นได้
กายอื่น โง่หลาย
แต่คนส่วนใหญ่ เป็นไก่ได้พลอย
สันโดษสมถะ ใจหยุด ใจดับ
 กลับเคลื่อนได้ ไปสู่ทิศพระนิพพาน
 อันปลอดโยคะ สถาน
 พ้นภัยวัฏฏสงสาร ไม่กลับมาเกิด
หาธรรมอื่นยิ่งกว่า หาไม่ได้
รักษาจิตให้ใส ใส่ใจเพ่งพินิจ 
ประคับประคองสติ กรณียกิจ
ธรรมอื่น ไม่ต้องคิด ไม่มี
ฝึกสติ ฝึกตน คนเจริญแล้ว
เหมือนได้แก้ว ไร้ทุกข์ สุขสมปราถนา
ชีวิตพลิกผัน สุดพรรณา
เป็นที่พึ่งพา มหา..ประชาชน

;;;;;;;;;;

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น