ความหิว
(เป็นโรคอย่างยิ่ง)
ความหิว เป็นโรคอย่างยิ่ง
ร้ายจริงๆ ยิ่งกว่ามะเร็ง
รักษาไม่หาย แม้หมอแสนเก่ง
นอนเอ้งเต้ง ตายแน่ เมื่อหิว
สังขาร ร่างกาย เป็นทุกข์อย่างยิ่ง
เมื่อใจไม่นิ่ง อารมณ์ร้าย ไร้ปีติ
เกิดความเครียด รังของโรคอย่างดี
กายเรานี้ จึงมีทุกข์
หิวทางกาย ไม่ร้ายเท่าทางใจ
ตัณหาตัวร้าย มีเท่าใด ไม่พอ
ให้โลกทั้งโลก ก็ยังขออีกหนอ
หิวทางใจ ไม่มีพอ ยิ่งขอเพิ่ม
เมื่อใจไม่หยุด ตายแล้ว ยังผุดเกิด
ส่วนคนดีประเสริฐ เกิดบนทางธรรม
ยังมีร่างกาย แต่ก็ได้สุขล้ำ
สันโดษสมถะธรรม ดับความหิวได้
คนทั้งหลายไม่รู้ และไม่สนใจ
ความหิวตาลาย ถือว่าธรรมดา
ไม่สนใจ ที่จะแก้ไขปัญหา
ตั้งหน้าหาแต่ทรัพย์ ดับตวามหิว
ดับความคิดปรุงแต่งได้ ใจสุข
ปัญญา กลบทุกข์ ความหิว
สละกิเลสตัณหา หน้านิ่ว
ร่างกายก็ไม่หิว ด้วยอิ่มบุญ
หิวทางกาย ตาลาย ตายแน่
หิวทางใจ นั่นแหละ แย่ยิ่งกว่า
ทำให้ผุดเกิด ต่ำช้า
ทุกข์หนักหนา เมื่อละสังขาร
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น