วันคืนที่ผ่านพ้นไป
(คล้ายว่างเปล่า)
เมื่อธรรมทั้งหลาย มีขันธ์เป็นต้น
ผ่านพ้นไปแล้ว เหมือนไม่มี
หายวับ เหมือนพยับแดดดีดี
ชาวประชาชี ควรได้สติ มิยึดมั่น
แม้คำพูด การกระทำในอดีต
ลืมสนิท ไม่มีใครคิดจดจำ
ยกเว้นคุณความดี ที่กระทำ
คนยังพูดซ้ำๆ ไม่ลืมเลือน
คุณความดี ปลุกสติให้ตื่น
ถอนความขมขื่น ออกจากใจ
เหมือนบ่งหนาม ออกมาได้
หายเจ็บหายไข้ ตลอดกาล
คุณงามความดี จึงควรที่จะทำ
ส่วนบาปกรรม ควรเว้น
หมั่นทำความดีหรือบุญ หนีเวร
ความทุกข์ยากเข็ญ หนีหาย
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
กฎไตรลัษณ์ ของมารา แน่นัก
หลอกคนได้ ให้จมปลัก
ยากยิ่งนัก จักไม่ประมาท
ไม่มีใคร กลัวความตาย
ไม่มีใคร กลัวคุกประหาร
ไม่กลัวทุกข์ ในวัฏฏะสงสาร
ยังมัวเมามัน สนุกสนาน กันไม่เลิก
เพราะอย่างนี้ จึงมีโลกยุคทมิฬ
คนดีสิ้น คนร้ายครองเมือง
คนดีหนีเข้าป่า คนพาลา ฟูเฟื่อง
โรคภัยเต็มเมือง ข้าวยากหมากแพง
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น