คารวะ๗ (เหตุแห่งความเจริญ):: มีความเคารพ ประสพแต่ความเจริญ พระพุทธองค์สรรเสริญ เดินสายกลาง พบพระรัตนตรัย ทุกข์ทั้งหลาย ถอยห่าง สุขสมหวัง ตลอดทาง ตลอดไป

คารวะ๗
(เหตุแห่งความเจริญ)

มีความเคารพ ประสพแต่ความเจริญ

พระพุทธองค์สรรเสริญ เดินสายกลาง

 พบพระรัตนตรัย ทุกข์ทั้งหลาย ถอยห่าง

 สุขสมหวัง ตลอดทาง ตลอดไป

คนพาล สันดาล อหังการ์

ไม่รู้สา ไม่รู้จักธรรมาธิปไตย

หมกมุ่น ขุ่นมัว ถือตัวเป็นใหญ่

มีอำนาจหลาย สุดท้ายแพ้ภัยตน

เคารพ แปลว่าหนัก หรือตระหนัก

ประจัก ในความดี ที่มีในคนอื่น

แม้ตนมีมากแท้ แต่ยังยิ้มรื่น

จิตแช่มชื่น อนุโมทนา

ปีติยินดี บุญไหลรี่ เข้ามา

ขจัดกิเลสะ มานะ อิจฉา เกิดเมตตาใหญ่
เป็นคุณธรรม ความดี ของไท้

 ผู้เป็นใหญ่ ผู้ปกครอง

นึกถึงคุณยายฯ ในความอดทน
น้อมนบทุกคน ทุกผู้ ที่มาสู่ วัดพระธรรมกาย
วัดพระธรรมกาย จึงอจินไตย โตใหญ่
ด้วยคุณยาย ไท้ เคารพอ่อนน้อม

คารวะ๗ ธรรมเทศนา

พระสัมมาฯ ทรงบัญญัติไว้

เรียงลำดับ เหมือนกับขั้นบันได

อันสุดท้าย แปลกนัก รู้จัก เคารพปฏิสันถาร

ปฏิสันถาร คือการปราศรัยต้อนรับ

น้อมคำนับ ต้อนรับ ผู้มาเยือน

 เผยแผ่ศาสนา สร้างบารมี รักษาเพื่อน

เป็นเสมือน ประตูชัย ไปสู่ความเจริญ

ปฎิสันถาร ใช้การได้ ต้องไม่ประมาท
คนไม่คิดคาด คนประมาท ใจขุ่น
มีจิตกังวล ว้าวุ่น
ใจไม่ละมุน ขาดเมตตา

ผู้ไม่ประมาท มีธรรมชาติ สติเจริญ
กลัวบาปเหลือเกิน จึงเดินทางสายกลาง
เหมือนพระเตมีย์ โพธิสัตว์ เป็นตัวอย่าง
กลัวนรกจัง จึงไม่เอาอย่างพระบิดา สั่งฆ่าคน

สติเจริญได้ ไม่เมินสมาธิ
ฝึกสติ นั่งสมาธิ เป็นกรณียกิจ 
ใจสว่างไสว ปีติใจ อยู่เนืองนิจ
มีปฏิภาณไหวพริบ สุดขีด ปฏิสัมพันธ์

ครูดีต้องมี จึงเจริญสติได้
ตระหนักในการศึกษา จึงค้นหา ครูดี
เข้าไปพิสูจน์ ไม่ฟังแต่เขาพูดจา พาที
ไร้อคติ พิจารณา ด้วยความเคารพ

ตระหนักในการศึกษา 
มาจากศรัทธา คารวะ พระสงฆ์
รักษาพระธรรมา และศาสนาดำรง
ได้พบสงฆ์ ผู้เลิศล้ำ นำพา ธรรมะปฏิบัติ

เคารพสงฆ์ไท้ ใจใส ใคร่ในธรรมมาก่อน
ใจหายเร่าร้อน ทำตามคำสอน พระพุทธองค์
เห็นคุณพระสงฆ์
 ธรรมดำรง ต่อกันเป็นสาย จึงได้มีวันนี้

เคารพธรรม จำต้องเคารพพระพุทธฯ
ธรรมคือคำพูด คำสอน ของพระองค์
เคารพธรรม ปฏิบัติตามธรรม สูงส่ง
ได้ชื่อว่า ได้เคารพพระองค์ อย่างยิ่ง

;;;;;;;;;;