ญาติแลเหลียว สุขนัก ยากหา
ไม่ฉลาด มีทรัพย์ กลับ เมินหน้า
สังคหะ คือชีวิต กิจกรณีย์
ชีวิตอันตราย อยู่ยังไง คนเดียว
นกไม่มีขน คนไร้เพื่อน หน้าเขียว
เหมือนน้ำบึง น้ำบ่อ พออาศัย
คนพาล มากมี ตระหนี่ใน
พึ่งไม่ได้ เหมือนน้ำเค็ม เต็มทะเล
ตระหนี่ใน ทำไม่ได้ สงเคราะห์
จิตบริสุทธิ์ ดุจ มารดา น้อ
หรือดุจพ่อ พระ ในบ้าน
ไหลเป็นสาย น้ำใจ ไม่หมด
น้ำเก่าไป น้ำใหม่มา ไม่ลด
สมบัติไม่หมด อด ไม่มี
กินสะบาย อยู่สะบาย และสุฃี
พระพุทธองค์ ทรงย้ำ ญาติพลี
ทำให้ดี เอาใจใส่ อย่าได้ประมาท
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น