วาจาชอบเป็นกุศลใหญ่ (วาจาร้ายเป็นกรรมหนัก):: คนขี้โกรธ มีวาจาหยาบ เราทราบดี ไม่สำรวมวจี เป็นคนไม่ดี ผิดศีล อุตส่าห์ทำบุญตักบาตร ไม่ขาด เป็นอาจิน บุญรั่วหนีสิ้น ไม่มีเหลือเลย

วาจาชอบเป็นกุศลใหญ่
(วาจาร้ายเป็นกรรมหนัก)

ทุฏฺฐสฺส ผรุสา วาจา

คนขี้โกรธ มีวาจาหยาบ เราทราบดี

ไม่สำรวมวจี เป็นคนไม่ดี ผิดศีล

อุตส่าห์ทำบุญตักบาตร ไม่ขาด เป็นอาจิน

บุญรั่วหนีสิ้น ไม่มีเหลือเลย

กลายเป็นคนแก่วัด ปากจัด ฟังไม่ได้

เป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่ใหญ่ ที่ใครๆกลัวเกรง

ไม่อยากมาวัด กลัวจัด คนเก่ง

ทั้งกลัวทั้งเกรง ไม่เสงสู้

คนเหล่านี้ บ่นอู้อี้ ว่าทำดีไม่ขึ้น

สะทกสะท้อน สะอื้น บ่นน้อยใจ

ทำเพื่อใครๆมามาก แต่ทำไม

ไม่มีใครเห็นใจ ชักท้อใจ ชีวิต

สจฺจํ เว อมตา วาจา

คำสัตย์ แลเป็นวาจาที่ไม่ตาย

คำสัตย์ น่าประหลาด เป็นวาจาที่ไม่ตาย
ส่งผลให้ ได้สุขสำเร็จ สมปราถนา
เป็นบารมี ส่งฤทธี ให้จิตตะ
จะคิด จะปราถนาสิ่งใด ก็สำเร็จโดยง่าย

สัตยาธิษฐาน คือการตั้งสัจจะ แล้วอธิษฐาน 
กล่าวบนบาน ขออานุภาพอันไม่ประมาณ แห่งสัจจะ
ด้วยความจริง ที่ข้าพเจ้า ได้กล่าวมา
เกิดเป็นเดชะ ให้สมปราถนาทุกประการ

 สัจจะเป็นคุณธรรม จิตจะนิ่งใสสว่างล้ำ โดยธรรมชาติ
สุดคิดคาด เกิดบุญญธาตุ บารมี
ขับไล่ อุปสรรคปัญหา หมู่พาลาอัปปรี
ไม่อาจรอรี หนีกระเจิง

อภูวาที นิรยํ อุเปติ
คนพูดไม่จริง ย่อมเข้าถึงนรก

คำพูดไม่จริงโกหก ตกนรกแน่นอน
ทำคนเดือดร้อน บาปหนัก
แถมคิดร้าย ใจร้าย คนตระบัดสัตย์
ใครๆก็ไม่อาจ เอาเป็นเพื่อน

ตกนรกทั้งเป็น เห็นๆ คนเหม็นหน้า

ความงามสง่า หนีหาย เหลือไว้แต่หมองหม่น

เข้าวงใหน ใครๆไม่เอา เศร้าเหลือทน

เดินถนนแทบไม่ได้ อายเหลือ

สัจจะ เป็นบารมี แต่นี่ อสัจ เป็นกิเลส

อุเทศ คำสอน เสียชีพอย่าเสียสัตย์

เราเกิดมาเป็นมนุษย์นี้ เพื่อกิเลสขจัด

บัณฑิตบอกชัด ให้อดเปลี้ยว ไว้กินหวาน

;;;;;;;;;;