ชนะตน
(คือคนบัณฑิต)
(คือคนบัณฑิต)
ส่วนคนพาล แพ้ตน ระรานคนอื่น
เมื่อชนะ มีหน้ายิ้มรื่น
ล้มทั้งยืน เมื่อตื่นในนรก
ล้มทั้งยืน เมื่อตื่นในนรก
หายใจโล่ง ปลอดโปร่งใจ
นอนหลับสนิท จิตดิ่ง ไม่ฝันร้าย
ตื่นขึ้นวันใหม่ รับโชคชัย คิดไม่ถึง
รอไม่นานเกินกาล เดี๋ยวก็สุก
ทำดีย่อมได้ดี พระท่านชี้ ทางพ้นทุกข์
รักสนุก ทุกข์ถนัด ขาดความอดทน
เป็นคนเก่ง อดเปลี้ยวได้ ไว้กินหวาน
เป็นคนสันโดษ ด้วยเห็นโทษกามคุณนั้น
อุปสรรคทุกสิ่งอัน เนื่องจากมัน กามคุณ
สู้มัน เพลิงอารมณ์ใคร่
ทำใจนิ่งๆ ไม่ไหวติง อยู่ภายใน
นั่นแหละใช่ ได้ชื่อว่า เนกขัมม
ชีวิตวายวุ่น ก็ด้วยตัณหา อุปาทาน
คนทั้งหลายดูเบา ประมาทมัน
ทำลายสิ่งสำคัญ คือปัญญา
เหมือนดวงตะวันรอน ถูกมหาเมฆโคจร มาบดบัง
ดวงปัญญา ที่แจ่มจ้า หมดกำลัง
ชีวิตพัง ด้วยขาดสติ ริประมาท
อยู่ในโลกที่วุ่น แต่อยู่เหนือโลก
ไม่เกลือกกลั้วโลกธรรม ทำตัวสันโดษ
ชีวิตทั้งหมด สละเพื่อบารมี
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น