หยุดเป็นตัวสำเร็จ (เสร็จกิจสมถะ) สมบัติสาม อยู่ประจำ เป็นธรรมชาติ กับผู้มีความสามารถ หรือ คือมีสติปัญญา บทบาทสันโดษสมถะ จึงต้องมา เพื่อขจัดนิวรณ์ห้า พัฒนาปัญญา ความสามารถ

 หยุดเป็นตัวสำเร็จ
(เสร็จกิจสมถะ)

สันโดดสมถะนี้ คือนิสัยดี ของเศรษฐีใจบุญ

ใจไม่ขุ่น..สดใส สุขใจอยู่ในตน

อยู่คนเดียวก็สุขได้ ยกใจ เหนือปุถุชน

ประหยัดสุด ประโยชน์สูง เปี่ยมล้น บารมี

เนกขัมมบารมี สำคัญที่ สันโดษสมถะ

สำคัญนักหนา รักษาใจไว้ในตน

ใจหยุด สิ้นสุดสมถะ เลิศคน

สะอาดบริสุทธิ์ หลุดพ้น โลกีย์วิสัย

สันโดษสมถะ ชีวิตของพระ ละโลกีย์

ใช้ศีลยกตนหนี กระแสโลก

เข้าสู่กระแสธรรม ล้ำบริสุทธิ์ หลุดจากทุกข์โศก

ละเว้นกรรมลามก นรกอเวจี

สมบัติสาม อยู่ประจำ เป็นธรรมชาติ

กับผู้มีความสามารถ หรือ คือมีสติปัญญา

บทบาทสันโดษสมถะ จึงต้องมา

เพื่อขจัดนิวรณ์ห้า พัฒนาปัญญา ความสามารถ

ทั้งหมดทั้งสิ้น อยู่ที่ใจ นิ่งใสสว่าง

เป็นทางสายกลาง ก็ใช่

ทานศีล และภาวนา สุดท้าย

เนกขัมมบารมี สำคัญหลาย ช่วยในการภาวนา

สันโดษสมถะ ไม่เพียงอยู่ในป่า ขอย้ำ

สำคัญล้ำ คือ ประหยัดสุดประโยชน์สูง

ด้วยเกิดมานี้ แสวงบุญสร้างบารมี หมายมุ่ง

สุดสูง กอบกู้ธาตุธรรม นำพามหาชน

เช่นพระโพธิสัตว์ ที่ไม่อาจ ไปผู้เดียว

ต้องขับเคี่ยว..กับหมู่มาร ที่พากันขวาง

พระกับมาร จึงโรมรันกัน ไม่ยั้ง

 หลวงปู่ฯจะปราบมารทั้งรัง ที่สุดธรรม

;;;;;;;;;;

ชนะตน (คือคนบัณฑิต):: ผู้เป็นบัณฑิต คิดเอาชนะตน ส่วนคนพาล แพ้ตน ระรานคนอื่น เมื่อชนะ มีหน้ายิ้มรื่น ล้มทั้งยืน เมื่อตื่นในนรก

ชนะตน
(คือคนบัณฑิต)

ผู้เป็นบัณฑิต คิดเอาชนะตน

ส่วนคนพาล แพ้ตน ระรานคนอื่น

 เมื่อชนะ มีหน้ายิ้มรื่น
ล้มทั้งยืน เมื่อตื่นในนรก

 บัณฑิต ยอมอด ไม่คดโกง
หายใจโล่ง ปลอดโปร่งใจ
นอนหลับสนิท จิตดิ่ง ไม่ฝันร้าย
ตื่นขึ้นวันใหม่ รับโชคชัย คิดไม่ถึง

บัณฑิต ยอมอดเปลี้ยว เดี๋ยวได้กินหวาน
รอไม่นานเกินกาล เดี๋ยวก็สุก
ทำดีย่อมได้ดี พระท่านชี้ ทางพ้นทุกข์
รักสนุก ทุกข์ถนัด ขาดความอดทน

เนกขัมมบารมี มีประโยชน์ตรงนี้ นั่นเอง
เป็นคนเก่ง อดเปลี้ยวได้ ไว้กินหวาน
เป็นคนสันโดษ ด้วยเห็นโทษกามคุณนั้น
อุปสรรคทุกสิ่งอัน เนื่องจากมัน กามคุณ

เพียงเอาใจไว้ในตน อดทนอดกลั้น
สู้มัน เพลิงอารมณ์ใคร่
ทำใจนิ่งๆ ไม่ไหวติง อยู่ภายใน
นั่นแหละใช่ ได้ชื่อว่า เนกขัมม

การชนะตน คือคนชนะกามคุณ
ชีวิตวายวุ่น ก็ด้วยตัณหา อุปาทาน
คนทั้งหลายดูเบา ประมาทมัน
ทำลายสิ่งสำคัญ คือปัญญา

กามฉันทะ หัวหน้านิวรณ์ 
เหมือนดวงตะวันรอน ถูกมหาเมฆโคจร มาบดบัง
ดวงปัญญา ที่แจ่มจ้า หมดกำลัง
ชีวิตพัง ด้วยขาดสติ ริประมาท

เนกขัมมบารมี ประคองชีวี หนีกามคุณ
อยู่ในโลกที่วุ่น แต่อยู่เหนือโลก
ไม่เกลือกกลั้วโลกธรรม ทำตัวสันโดษ
ชีวิตทั้งหมด สละเพื่อบารมี

;;;;;;;;;;

พระสำคัญหลาย (ยิ่งใหญ่กว่าดวงตะวัน):: บวชพระทำไม สงสัยนัก ไม่รู้จัก..รับผิดชอบ ต่อครอบครัว พ่อแม่ก็มี ไม่รู้จักดีชั่ว ไม่ดูแลครอบครัว ไม่รู้ตัว อกตัญญู

พระสำคัญหลาย
(ยิ่งใหญ่กว่าดวงตะวัน)

บวชพระทำไม สงสัยนัก

ไม่รู้จัก..รับผิดชอบ ต่อครอบครัว

พ่อแม่ก็มี ไม่รู้จักดีชั่ว

ไม่ดูแลครอบครัว ไม่รู้ตัว อกตัญญู

คนส่วนใหญ่ คิดได้ คล้ายๆอย่างนั้น

บวชทำไมกัน การงานก็ไม่ทำ

ทำตัวคล้ายขอทาน ต่ำๆ

หรือโฮมเลสตัวดำๆ ก็ใช่ ไม่ไกลกัน

ประโยชน์การบวชพระ ถ้าจะว่าตรงๆ

คือปลดปลง ชีวิตฆราวาส ที่ยากจะขจัดธุรี

ธุรีหรือนิวรณ์ห้า ปิดบังวิชชา ปราบมารี

 ปราบกิเลสตัวดี ตัวร้าย ภัยสรรพสัตว์

เนกขัมมบารมี ชีพพลี หนีกามคุณ
อันเป็นตัววายวุ่น ทำให้เราหัวหมุน หมกมุ่น โลกธรรม
กลายเป็นคนอ่อนต่อโลก ไม่เอาไหน ตามใจตนล้ำ
กินเหล้า หัวราน้ำ นั่นก็ใช่

การมีกินมีใช้ ไม่อัตคัดขัดสน
ด้วยเป็นคน มีทานบารมี
เคยสั่งสมบุญทานไว้ดี
ในชาตินี้ จึงอยู่ดีกินดี มีสุข

สร้างทานบารมี ต้องมีพระ เป็นเนื้อนาบุญ
เป็นศูนย์..รวมศรัทธา นำพาสร้างทานบารมี
เกิดมาไม่พบพระ ได้ชื่อว่า ทำบุญมาไม่ดี
บุญวาสนาไม่มี เกิดมาสูญเปล่า

การสร้างบารมี ต้องมีพระนำทาง
ติดตามท่าน ทุกก้าวย่าง จึงจะได้
ทางสร้างบารมี มีมาร ขวางทางไว้
จึงต้องอาศัย ผู้มีบารมีใหญ่ คือพระ

การสร้างบารมี ต้องมีหมู่คณะ
จะไปเดินเดี่ยว เที่ยวดะ เหมือนกะ ลูกแกะน้อยไม่ได้
ต้องมีพระผู้แก่กล้า..บารมี จึงไหว
กัลยาณมิตร จึงยิ่งใหญ่ เป็นทุกสิ่งของพรหมจรรย์

ผู้มีบุตรหลาน หรือสามีภรรยา เป็นพระ ประเสริฐสุด
 ได้บุญอุตลุด ได้ชื่อว่า ทายาทพระศาสนา
ทำบุญด้วยทรัพย์๑๐โกฏิยังไม่เท่า เลยนา
อย่าสงกา บวชพระนั้น ญาติกา มีโชคนัก

พระ เหมือนดวงตะวัน สำคัญต่อชีวิต
สถิตย์อยู่บนฟากฟ้า เหมือนว่า ไม่ทำอะไร
พระนั้น สำคัญยิ่งกว่าอากาศหายใจ
ขาดบุญไม่ได้ฉันใด ขาดพระไป ก็ไม่ได้ ฉันนั้น

;;;;;;;;;;

ไม่สร้างบารมี (แล้วเกิดมานี้จะทำอะไร) :: บารมีไม่สร้างไม่ได้ ตายแน่ ไม่มีแต่ ตายแน่ๆ เวียนว่ายตายเกิด เว้นไว้ผู้สร้างบารมี ที่ประเสริฐ จะไปเกิด ในวงบุญพิเศษ เขตดุสิตบุรี

ไม่สร้างบารมี

(แล้วเกิดมานี้จะทำอะไร)

บารมีไม่สร้างไม่ได้ ตายแน่

ไม่มีแต่ ตายแน่ๆ เวียนว่ายตายเกิด

เว้นไว้ผู้สร้างบารมี ที่ประเสริฐ

จะไปเกิด ในวงบุญพิเศษ เขตดุสิตบุรี

สร้างบารมีได้ง่ายๆ สมัยนี้

ติดตามมหาปูชนียาจารย์

เข้าวัดปฏิบัติธรรม ตามท่าน

มีหมู่คณะพึ่งพากัน ไม่ยั่น หมู่มาร

คนดีนอกวัด มีน้อยนัก สักเท่าเขาวัว

ที่ไม่เมามัว จักได้ ไปสวรรค์

อยู่เฉยๆ เสวยผลบุญกัน เท่านั้น

นอกนั้น มากนัก จักไปสู่อบาย เปรียบได้ขนวัว

เมื่อบุญหมด ก็ลด ตกต่ำ

หัวขมำลงอบาย ไม่มีเหลือ

เข้าสู่วงจรอุบาท วัฏจักร เป็นเบือ

ไม่รู้ใต้เหนือ วนไป ไม่จบสิ้น

บารมีหรือ ก็คือสะเบียงเดินทางไกล

ในวัฏสงสาร

มีอยู่๑๐ประการ

อันสำคัญ ต่อการดำรงชีวิตหลังตาย

หนึ่งทานบารมี ทำให้ มีกินมีใช้

สอง ทำให้ปลอดภัย คือศีลบารมี

สาม ห่างไกลกามคุณ คือเนกขัมมบารมี

สี่ มีความรู้ความสามารถดี คือปัญญาบารมี

ห้า วิริยบารมี คนดีที่กล้าหาญ

หก ขันติบารมี คนดีที่กล้าแกร่ง

เจ็ด สัจจบารมี คนศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธิ์แรง

 แปด เข้มแข็งอุดมการณ์ อธิษฐานบารมี

เก้า เมตตาบารมี เป็นที่พึ่ง

ประหนึ่ง พระโพธิสัตว์ 

สิบ อุเบกขาบารมี ยุติธรรม เพื่อส่ำสัตว์

มีอานุภาพปฏิบัติ ขจัดมาร

;;;;;;;;;;

สงบราบคาบ (ปราบมาร) :: ทานบารมี นำหน้า บารมี ทั้งหลาย ด้วยตระหนี่ มหาภัย ลำบากหลาย เมื่อไร้ ทานบารมี

สงบราบคาบ
(ปราบมาร)

ทานบารมี

นำหน้า บารมี ทั้งหลาย
ด้วยตระหนี่ มหาภัย
ลำบากหลาย เมื่อไร้ ทานบารมี

ทานบารมี เป็นเสบียง
เลี้ยงชีวี ที่เดินทางไกล
ทางวัฏฏะ ไม่มีต้น ไม่มีปลาย
 อจินไตย คิดไม่ถึง

ศีลบารมี เป็นที่สอง
รับรอง ความปลอดภัย
เป็นอาวุธ เป็นเกราะวิเศษได้
มีร่างกาย ดีเหลือเกิน

รักษาศีลยากมาก
ถ้าหาก ไม่มีทาน
ด้วยความจนนั้น
ศรัทธาไม่มั่น รักษาศีลไม่ได้

ศีลบารมี นี้เป็น
เช่นพรหมจรรย์เบื้องต้น
เพื่ออยากเป็นคน
คนเหนือคน เนกขัมมบารมี

คนเหนือคน
พ้นวิสัยฆราวาส
ออกบวช เพื่อธรรมปฏิบัติ
เร็วลัด สร้างปัญญาบารมี

เกิดศรัทธาเต็มที่
สร้างวิริยะบารมี ห้าวหาญ
มีกำลังใจทำดี สุดประมาณ
บากบั่น มุ่งมั่น ไม่มีท้อ

มีหมู่มารตามมาขวาง
อย่างแน่นอน
สู้กับความทุกข์ร้อน
จึงต้องมี บารมี ขันติ

เมื่อทุกข์ร้อน ให้อดกลั้น
ช่างมัน ปล่อยให้มันเป็น
เดี๋ยวก็ชนะ เย็นๆ
กลายเป็นบารมี ขันติ

ทุกข์แล้วมีสติเตือนตน
ให้อดทน อดกลั้นได้
รักษาใจใส เรื่อยไป
นี่หละใช่ ได้สัจจะบารมี

จริงจังจริงใจจริงแท้
ไม่มีข้อแม้เงื่อนไข
ด้วยสัจจะบารมี ยิ่งใหญ่
คนเหนือคน

สัจจะบารมี
จริงต่อความดี สุดชีวิต
รักษาศีล สุดจิต
ปฏิบัติธรรมสุดขีด ไม่ได้ตายเหอะ

บุญบารมี เป็นที่พึ่ง
เราจึง อธิษฐานให้เป็น
โดยอ้างสัจจะ ที่เคยละเคยเว้น
หาบุญได้ ใช้บุญเป็น ยายฯว่า

หาบุญได้ ใช้ไม่เป็น
เหมือนเช่น ตำน้ำพริก ละลายแม่น้ำ
ได้แต่ครวญคร่ำ
บุญที่ทำไว้ ไม่ได้ช่วย

เมตตาบารมี
นี้ เป็นเครื่องหมาย
สว่างไสว
ใจเป็นสุข

มาถูกทางพ้นทุกข์
พบสุขแท้จริง
จิตมีอานุภาพ มีพลังเหนือทุกสิ่ง
สุขอย่างยิ่ง สมปราถนา

ใจยิ่งสุขยิ่งนิ่ง
ใจดิ่งเข้ากลาง
กลางของกลาง
 ปล่อยวางโลก อุเบกขาบารมี

บารมีเป็นสาย
เป็นทางเดินไป ตามลำดับ
เป็นทางพระ สงบระงับ
สงบราบคาบ ปราบมาร
  
;;;;;;;;;;