เศรษฐกิจกับจิตใจ (ไปด้วยกัน) กายต้องการอาหาร ส่วนใจนั้น ต้องการบุญ พระนิพพาน เมตตาการุณ ส่งบุญมาให้ กายเหมือนบ้าน ส่วนใจนั้น เด็กน้อยซนหลาย ชอบออกจากบ้านไป นำความร้อนใจมาสู่แม่ ดวงธรรม

 เศรษฐกิจกับจิตใจ
(ไปด้วยกัน)

กายต้องการอาหาร ส่วนใจนั้น ต้องการบุญ

พระนิพพาน เมตตาการุณ ส่งบุญมาให้

กายเหมือนบ้าน ส่วนใจนั้น เด็กน้อยซนหลาย

ชอบออกจากบ้านไป นำความร้อนใจมาสู่แม่ ดวงธรรม

การทำมาหากิน สำคัญ ด้วยกายนั้นใช้อาหาร

เพื่อการ..อันสำคัญ คือแสวงบุญสร้างบารมี

การทำมาหากิน ขาดบุญไม่ได้ ลำบากเต็มที

ดังนั้น เศรษฐกิจกับจิตใจนี้ มีความสัมพันธ์

เลี้ยงชีวีง่ายดาย ถ้ามีบุญหลาย ทานบารมี

สะดวกสบายเหลือที่ สร้างบารมี ถ้ามีทรัพย์

ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ ยิ่งไหลก็ยิ่งมี สุดจะนับ

ทานบารมีกำกับ ทรัพย์ไหลมาเทมา

แสวงบุญเป็นสาย ได้ทานบารมี

เป็นมหาเศรษฐีใจบุญ ค้ำจุนศาสนา

มหาชนได้พึ่ง ประเทศชาติจึง..พัฒนา

เปรียบปานว่า เป็นแม่คงคา มหานที

ทำทานไม่ได้ ถ้าไม่มีศีล

แม่คงคา น้ำแห้งหมดสิ้น ถ้าไม่มีต้นน้ำลำธาร

เป็นป่าใหญ่ ภูเขาใหญ่ บึงใหญ่มหาศาล

นั่นแหละท่าน เปรียบปานศีล

ศีลจึงสำคัญ เหมือนกันกับ ต้นสมบัติ

มีศีลมีสัตย์ มีต้นสมบัติใหญ่

เหมือนบึงใหญ่มีน้ำจืดสนิท สอาดสดใส

เป็นต้นน้ำของแม่น้ำทุกสาย ไหลไม่ขาด

ศีลไม่เป็นศีล ถ้าสิ้นสมาธิ เจริญภาวนา

ผู้มีปัญญา จึงจะรักษาศีลได้

เจริญภาวนา เหมือนฝนฟ้า ตกใหญ่

ภูเขาใหญ่ป่าใหญ่ อยู่ที่ใด ฝนไปตกที่นั่น

ทะเลมหาสมุทร สุดสำคัญ ดุจภาวนา

ผลิตมหาเมฆฝนฟ้า ไปหล่นที่ป่า ภูเขาใหญ่ต้นน้ำ

ซึมไหล สู่บึงใหญ่ แจกจ่ายน้ำ

สู่แม่น้ำทั้งหลาย ท้ายสุดแปลกล้ำ ไหลกลับลงสู่ทะเลมหาสมุทร

วนเวียนไป คล้ายทานศีลภาวนา

เป็นมรรคาสายกลาง ห่างอกุศล

ภาวนาสำคัญสุด ใจหยุด ได้เป็นมหาสมุทรของคน

อภิมหาสมบัติ บุญกุศล ต้นสมบัติ

;;;;;;;;;;