หาทรัพย์นั้นยาก
(รู้จักสละทรัพย์ ยากยิ่งกว่า)
หาทรัพย์ ก็นับว่ายากแล้วนา
ยากยิ่งกว่า คือสละทรัพย์ออกจากใจ
เป็นคำที่สะหลวย สวยหรู ของครูไม่ใหญ่
เมื่อฟังแล้ว ก็รู้ได้ ว่าใช่เลย
หาทรัพย์นั้นยาก ลำบากลำบน
ต้องอดทน ทุกข์ยาก หนักเอาเบาสู้
ใช้กำลังกาย กำลังใจ น่าดู
ถ้าบุญวาสนาไม่อยู่ ก็หน้าเขียว เหี่ยวแห้ง
ดังนั้น แสวงบุญสร้างบารมี นี้ขาดไม่ได้
บุญวาสนา จะได้ ไหลมาไม่ขาด
เอาบุญวันนี้ เกาะเกี่ยวบุญวาสน์
คนฉลาดมีปัญญา จึงตั้งหน้า แสวงบุญ
ถ้าเราไม่ฝักใฝ่แสวงบุญ สร้างบารมี
เรานี้ จะมีชีวี ประมาทหลาย
มีชีวิต ก็เหมือนไม่มี คล้ายคนตาย
ปล่อยตัวปล่อยใจ ไหลไป ตามยถากรรม
กิเลสกรรมวิบาก วัฏฏจักรวิบากกรรม
ตายเกิดๆซ้ำๆ ทุกข์กระหน่ำ กรรมสนอง
เหมือนตกอยู่ในคุกประหาร ถูกจำจอง
น้ำตานอง มากกว่า น้ำในมหาสมุทร
เสียสละทรัพย์นั้นยาก น้อยคนนักจักทำได้
ด้วยทรัพย์นั้น เป็นหัวใจ เป็นชีวิต
การแบ่งปัน ต้องอดกลั้น สุดขีด
เท่ากับเสี่ยงชีวิต กันเลยทีเดียว
เสียสละทรัพย์นั้นยาก จักต้องมีศรัทธา
เป็นคุณธรรมวิเศษ ยากหา ในคนธรรมดาทั่วไป
เชื่อมั่นในบุญ ในคุณของพระรัตนตรัย
มีอุดมการณ์ยิ่งใหญ่ แสวงบุญสร้างบารมี
เสียสละทรัพย์นั้นยาก จักต้องไม่ตระหนี่
กิเลสตัวดี ที่เป็นมหาภัยของชีวิต
อุปสรรคทั้งหลาย ใช่มัน ปล่อยพิษ
ขจัดตระหนี่ ยากสุดขีด ชนิดคนไข้กลัวน้ำเย็น
ความตระหนี่ถี่เหนียว เขี้ยวลากดิน
คนปล้อนปลิ้น มักได้ เท่าใดไม่พอ
ยิ่งรวยมาก ก็อยากได้มาก ตัณหาหนอ
ต่อให้ได้สมบัติทั้งโลก ก็ไม่พอ งอมือขออีก
กิเลสตัณหา พาใจ ให้หิวโหย
เป็นเปรต ร้องโอดโอย โหยหิวหา
สละทรัพย์ จึงยากสุด ประดุจสละชีวา
แม้มรณา ยังไม่คลาย กลายเป็นเปรต
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น