วันพุธที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2564

ชีวิตไม่อาจดูเบา (กรรมของเจ้า เหมือนเงาตามตัว) เพื่อกินอยู่ของตน คน จึงวุ่นวายหาทรัพย์ อย่างน้ำไหลไฟดับ ถึงกับทิ้งดี ยิ่งรวยก็ยิ่งอยากรวยใหญ่ ไม่สนใจศักดิ์ศรี ไม่คำนึงถึงชีวี ว่าเรานี้ เกิดมาทำอะไร

ชีวิตไม่อาจดูเบา
(กรรมของเจ้า เหมือนเงาตามตัว)
เพื่อกินอยู่ หมู่คนทั้งหลาย วุ่นวายหาทรัพย์
อย่างน้ำไหลไฟดับ ถึงกับทิ้งดี
ยิ่งรวยก็ยิ่งอยากรวยใหญ่ ไม่สนใจศักดิ์ศรี
  ไม่คำนึงถึงชีวี ว่าเรานี้ เกิดมาทำอะไร
คนไม่รู้ว่า บุญนั่นหละ นำทรัพย์มาให้
เป็นบุญวาสนา ทะยอยไหล ส่งให้ผล
เป็นความดี ที่เราทำไว้ ในกาลโพ้น
ได้ส่งผล เมื่อถึงขีดถึงคราว
 ทรัพย์ไม่ใช่สมบัติ เป็นวิบัติ ถ้าขาดดี
เป็นทรัพย์อัปปรี ที่ยิ่งกว่าเชื้อโรคร้าย
ตกนรกหมกไหม้ ทุกข์หลาย ยิ่งกว่าตาย
เมื่อกรรมเบาบางลงไป เกิดใหม่เป็นเปรต 
เมื่อเกิดเป็นมนุษย์ ก็สุดรำเค็ญ 
ช่างยากเข็ญ ข้นแค้น แสนสมเพท
 อดมื้อกินมื้อ มือถือกะลา จงสังเกต
เป็นกรรมกิเลส ตระหนี่ส่งผล ดลบันดาล
 ทั้งคนดี หรือคนชั่วช้า ล้วนหาเงินได้
ด้วยบุญวาสนาส่งให้ ของใครของท่าน
ส่วนการกระทำใดๆ ในปัจจุบัน
ขี้เกียจหรือขยัน ผลนั้นยังไม่ออก
คนชั่วได้ดี จึงมีถมไป
ดีหรือร้าย คนทั้งหลายสับสน
ทำดีไดัดี ทำชั่วได้ชั่ว จริงหรือ ชักกังวล
ความตระหนี่ ทำให้จน จริงหรือ
 คนกิเลสหนา หาทรัพย์ เลี้ยงชีวิต
สุดอำมหิต เบียดเบียนล้างผลาญ
เป็นมิจฉาทิฏฐิ อวดดี ดื้อรั้น
น่าสงสาร น่าเวทนา สรรพสัตว์
มิจฉาทิฏฐิ นี้ร้ายสุดสุด พระพุทธองค์ตรัส
อย่างแจ่มชัด ว่าไม่เห็นโทษอื่นใดเท่า
ต้นเหตุใหญ่ คือผัสสะ กับสิ่งภายนอกกายเรา
ด้วยอินทรีย์ห้า ตัวเก่า ของเราเอง
ดังนั้นจืงต้องสำรวม ตาหูจมูกลิ้น และกายสัมผัส
พูดให้ชัด มีสติสัมปชัญญะ อยู่ในกาย
แล้ว วิตกวิจาร หรือ ตรึกตรอง ประคองใจไว้
จำเป็นหลาย ถ้าใครอยากได้ สุขสมปราถนา
ความสุข กับสนุกสนาน คนละอย่าง
ไม่ใช่ดัง กินเหล้าเมามัน นั้น มันสนุก
เหมือนเกาตุ่มคัน มันดี คลายทุกข์ 
เป็นความสนุก ปนตัณหา พาฉิบหาย
สุจทางใจ เปรียบได้ คล้ายพระอาทิตย์
สุขทางเนื้อหนัง น้อยนิด ปานหิงห้อย
สุขทางใจ ทรัพย์ไหลมา ไม่ถอย
ไม่ใช่สุขลอยๆ ลมๆแล้งๆ 
 สุขทางใจ หรือทางธรรม มีน้ำใจ
เปี่ยมเมตตากรุณา แผ่ได้ ไปทั่วทิศ
เราก็สุข เขาก็สุข ทุกชีวิต
สามัคคี ร่วมจิต เป็นปึกแผ่น
สุขทางใจ เรียกได้ว่า สุขสันโดษ โทษไม่มี 
พอใจ ในสิ่งที่ ตนมีตนเป็น ตนควร
มีฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา ดีล้วนๆ
อันเป็นขบวน ธรรม นำชัยชนะและสำเร็จ
คนธรรมดา ดิ้นรนหา ความพอใจ
แต่ไม่เคยได้ เหมือนไล่ ตามเงา
ได้มาแล้วคิดว่าใช่ แต่ได้ใหม่ ลืมเก่า
นี้คือเรา เหล่าคน กิเลสหนา
ตราบใด ถ้ายังไม่ รู้จักบุญ
ชีวิตจะสูญ..เปล่า น่าเศร้าใจ
ชีวิตมีแต่ทุกข์ เวียนว่ายไป
ไม่มีต้นปลาย น้ำตาไหล อนัตกาล
 
;;;;;;;;;;

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น