บุญเป็นมารดา (รักษาตน) บุคคล ไม่หลงเพลินเวทนา แม้สุขทุกข์นักหนา ภายนอกภายใน มีสติ ไม่กลับกลอก แจ่มใส จิตจึงดับได้ ไปสู่มิติใหม่

 บุญเป็นมารดา
(รักษาตน)

บุคคล ไม่หลงเพลินเวทนา

แม้สุขทุกข์นักหนา ภายนอกภายใน

มีสติ ไม่กลับกลอก แจ่มใส

จิตจึงดับได้ แล้วเข้าในต่อ

จิตดับ ใจหยุดนิ่งสนิท

สุดคาดคิด ใจตกศูนย์

เคลื่อนไปได้ ใจแสนอบอุ่น

นี่หละคุณ ทางบุญ ทางประเสริฐ

เวทนา ความรู้สึกสุขทุกข์

อย่าพันผูก..ยึดติด

มีสักแต่มี เป็นสักแต่เป็น มีสติ

เอาใจไว้ที่ ในตน

เป็นหลวงพ่อดี ดีไปหมด

ไร้โกรธ ไร้ผิดหวัง

ทุกข์ก็ดีสุขก็ได้ ไม่ชิงชัง

ขันติตั้ง ได้สร้างบารมี

ตัณหาก็ดี ถ้าขันติตั้ง

ได้บารมีเป็นพลัง พลิกผันชีวิต

เป็นมนุษย์ จึงทำได้ สุดคาดคิด

ส่วนปุถุชน ไร้สิทธิ์ ด้วยมิจฉา

ศรัทธามา ด้วยมีกัลยามิตร

ชีวิต แสวงบุญสร้างบารมี

ปฏิบัติธรรม เลิศล้ำชีวี

เจริญสติ ทุกที่ ทุกอิริยาบถ

เราคือจิต บุญเป็นอัตตา

บุญเหมือนมารดา รักษาจิต

บาป มารร้าย อำมหิต

ล่อลวงจิต หลงเพลินเวทนา

;;;;;;;;;;