ความตระหนี่ (ต้นเหตุทุกข์ทั้งหลาย) :: ให้ตั้งจิต อธิษฐาน อย่าได้มีมัน ความตระหนี่ เป็นมลทินของชีวี ทุกข์ทั้งหลาย ที่มี เป็นมัน

ความตระหนี่
(ต้นเหตุทุกข์ทั้งหลาย)

ให้ตั้งจิต อธิษฐาน

อย่าได้มีมัน ความตระหนี่
เป็นมลทินของชีวี
 ทุกข์ทั้งหลาย ที่มี เป็นมัน 

ความข้องขัด สารพัดปัญหา
จงรู้ว่า มีมาจากมัน ตระหนี่
เมื่อไม่ให้ บุญที่ใช้ ให้สุขสำเร็จ ไม่มี
บาปตัวดี ความตระหนี่ ปิดกั้น

ทางสายกลาง ทางเจริญ
ทางเดินของชีวิต
เป็นทางแห่งการให้ การอุทิศ
ทางชีวิต ทางแห่งการให้

ทานศีลภาวนา
พิจารณาให้ดี คือการให้
เริ่มให้ก้อนข้าว เป็นต้นไป
ให้ยิ่งใหญ่ ให้เมตตา

ให้แล้วมันได้บุญ
ให้แล้วไม่สูญ ได้บุญกลับมา
เป็นคนดี มีศรัทธา
ก็ด้วยว่า เชื่อบุญญา มีจริง

ทรัพย์ที่ได้มา มากน้อย
จงปล่อยออกไป ใช้ทำบุญ
อย่าหวง อย่ากักตุน
จงกตัญญูรู้คุณ บุญบารมี

หวงคือไล่ ให้คือเรียก
จงสำเหนียก ในการให้
เรื่องหลวงปู่ฯ เป็นอนุสรณ์ สอนใจ
ท่านเคยให้ อย่างอุกฤต

ในสมัยที่ท่านบวชใหม่ๆ
 ท่านบิณฑบาตไม่ได้อาหาร
ต้องอดข้าว ถึงสองวัน
เหนื่อยอ่อนสุดกลั้น แต่ท่านต้องทน

ในวันที่สาม ได้ข้าว๑ปั้น
รวมกัน กับกล้วยน้ำว้า๑ผล 
เพียงฉันได้ครึ่งปั้น ครึ่งผล บัดดล
ได้ยลเห็น เป็นหมาแม่ลูกอ่อนหิวโซ

 ตาโต กระดิกหาง ท่าทางหิวจัด
ไม่อาจฉันต่อ
คุณธรรมภายใน สะกิดใจ ให้พอ
โอ้หนอ ชีวิต

จึงตั้งจิต อธิษฐาน
ด้วยการบำเพ็ญทาน สละคำข้าว
ครึ่งก้อน กล้วยครึ่งผล ของเรา
บันดาลให้มีข้าว มีน้ำ เลี้ยงตนและคนอื่น

กลายเป็นทานปรมัตถบารมี
ด้วยสละชีวี ให้ทาน
วัดปากน้ำฯ จึงเหมือนมีปาฏิหาริย์
มีโยมทำทาน เป็นตำนาน ถึงทุกวันนี้

;;;;;;;;;;