ผู้มีปัญญา
(มีศรัทธาเป็นเครื่องหมาย)

สิ่งที่หาไม่ได้ใช้  สิ่งที่ใช้ ไม่ได้หา
เป็นธรรมดา ของคนกิเลสหนา ปุถุชน
ตั้งหน้าสะสมทรัพย์ ราวกับ บ้าหอบฟาง ช่างโง่ล้น
ทั้งๆที่ มิอาจขนเอาไปได้ ในปรภพ

สิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตน คือบุญกุศล ไม่ได้หา
ที่จะติดตามชีวา ทุกชาติภพ
เหมือนเงาตามตัว คอยอุปถัมภ์ค้ำจุน ให้ประสพ
ให้พบ แต่ความสุขความเจริญ

รวยเท่าใดก็ไม่พอ เหมือนบ้าบอ คนหนอคน
ยิ่งรวยก็เหมือนยิ่งจน กระเสือกกระสนหา
ความตระหนี่กิเลสร้าย ทำลายสติ บ้ากามา
สนุกสนานเฮฮา เหมือนว่า ตายไม่เป็น

ส่วนคนจน ก็กระเสือกกระสน หาเลี้ยงชีพ
ปากกัดตีนถีบ หนีความจน
รับกรรมวิบากตระหนี่ หนีไม่พ้น
ยังไม่รู้สึกตน ยังเป็นคนเสเพล

ปุถุชน ทั้งรวยและจน คนกิเลสหนา ปัญญาหยาบ
เห็นความตาย คล้ายกับ ธรรมดา
ประมาทหลาย ไม่สั่งสมบุญญา
ด้วยศรัทธาไม่มี น่าเวทนาเหลือที่ สรรพสัตว์

คุณธรรมศรัทธา ทางพระจึงเรียกอริยทรัพย์
เป็นทรัพย์ประเสริฐ เลิศไม่ธรรมดา
ชีวิตจะสุขหรือทุกข์ อยู่ที่ศรัทธา

ผู้มีปัญญา มีศรัทธา เป็นเครื่องหมาย

;;;;;;;;;;