ตัวปัญหา
(คือเรานั่นหละ ไม่ใช่ใคร)
ชีวิต มีเป้าหมาย วิ่งไป หาความสุขสำเร็จ
ขาดความเคารพกตัญญู เป็นเหตุ หาสุขสำเร็จไม่เจอ
เป็นเหมือนเส้นผมบังภูเขา อยู่ปลายเท้า บิดามารดาของเธอ
ก้มกราบซาบซึ้ง แล้วจะเจอ สุขสมปราถนาทุกประการ
เคารพกตัญญู คุณสมบัติของผู้ มีปัญญายิ่ง
มีใจหยุดนิ่ง ใสสว่าง อยู่กลางกาย
มีใจปีติ สุดที่จะระงับได้
บุญวาสนาหลั่งไหล สดใส สุขสมปราถนา
ผู้มีปัญญา รู้ว่าชีวิต เป็นของน้อย
จึงสู้ไม่ถอย ทำพระนิพพานให้แจ้ง
ปฎิบัติธรรม สม่ำเสมอ สุดเรี่ยวแรง
ทำพระนิพพานแจ้ง ได้เท่านั้น พ้นมัน มือมาร
ศรัทธา จึงมีคุณค่ายิ่งนัก
มิฉนั้น พูดให้ปากหัก ก็ไม่เชื่อ
เหมือนอีหอย หน้าวัดเชตวัน ในพุทธกาล น่าเบื่อ
ช่างเหลือเชื่อ ช่างร้ายเหลือ มิจฉาทิฏฐิ
เมื่อชีวิตมีปัญหา ให้มองมาที่ตน
เราเป็นคน ฝักใฝ่ฝึกตน ปฏิบัติธรรมหรือไม่
ปล่อยใจให้ขุ่นข้น หมองหม่น ไม่ได้
แต่คนทั้งหลาย มัวไปแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ
คือเพ่งโทษ โกรธเคือง บุคคลอื่น
ไม่เคยตื่น..มีสติ ว่าตัวเรานี้ ตัวปัญหา
ใจที่ดำมืด อึดทึด นั่นหละ ขาดปัญญา
นำปัญหา ต่างๆ นาๆ เข้ามา ในชีวิต
เหมือนบ้านเรือนมีแมลงมาก เนื่องจากไม่สะอาด
คนฉลาด จึงหมั่นเก็บกวาด อยู่เสมอ
ต้นเหตุของปัญหาทั้งหลาย คือใจเราเปลอะ
เลอะเทอะด้วยกิเลส โลภโกรธหลง
ทานศีลภาวนา ทางสายกลาง ทางปัญญา
สละกิเลสะ ที่หลงติดมา ข้ามภพชาติ
ก่อเกิดกรรมวิบาก อุปสรรค โดยอัตโนมัติ
บุตรอภิชาติ จึงทุ่มชีวาต บนทางอริยะ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น