หยุดเป็นตัวสำเร็จ
(ด้วยเหตุแห่งบุญ)
หยุดเป็นตัวสำเร็จ ด้วยเหตุ เป็นที่สุดแห่งบุญ
หยุดที่ศูนย์..กลางกาย เป็นตัวใช่ สมถะ
หยุดที่อื่น ดาดดื่น เป็นมิจฉา
ไม่ใช่สมาธิสัมมา ที่จะทำพระนิพพานให้แจ้ง
จะหยุดได้ ใจจะต้องนิพพิทา
คือเบื่อระอา ต่อชีวา ที่ซ้ำซาก
ตายเกิดๆ ทุกข์หลาย จมปลัก
มีปัญญานัก จึงรู้จัก นิพพิทา
คนทั้งหลาย คล้ายปลา ในน้ำ
แหวกว่ายสนุกล้ำ คลาคล่ำเพลิดเพลิน
ไม่ฟังคำเตือนของเต่า เศร้าเหลือเกิน
หรือเหมือนหนอนในส้วม เมิน คำชวนเชิญของเทวดา
เมื่อใจนิพพิทา นั่นหละ วิราคะจึงเกิด
แสวงหาทางประเสริฐ ทางพ้นกำหนัด
แสวงหาครูบาอาจารย์ ตามวัด
หลวงพ่อฯ จึงได้โอกาศพบยายฯ
คุณยายฯ ไม่ได้สอนอะไรมากมาย
สอนเพียงง่ายๆ สอนให้ ทำใจหยุดทำใจนิ่ง
หยุดเป็นตัวสำเร็จ เหนือทุกสิ่ง
ชีวิตจริง..ง่ายๆ คล้ายผงเข้าตา
เมื่อใจหยุดถูกส่วนเท่านั้นหละ จะวิมุตติหลุดพ้น
กลายเป็นคน ที่ปราศจากนิวรณ์ห้า
ใช้ชีวิต สันโดษสมถะ
วิสุทธิ จิตสว่างจ้า ปัญญาเกิด
ยังมีลัทธิทรมานตน และปรนเปรอตน หวังพ้นกำหนัด
รวมทั้งสายปฏิบัติ นอกศูนย์กลางกาย
อาจมีฤทธิ์ มีอานุภาพ ตื่นตาตื่นใจ
แต่น่าเสียดาย ขาดความจริงใจ และไร้เมตตา
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น