หยุดอยาก
(จึงจักสุขสมปราถนา)
สรรพสัตว์ แน่ชัด แสวงหาความพอใจ
แต่ก็ได้ใหม่ ลืมเก่า ไม่เคยหยุด
มีทรัพย์มากแค่ไหน ก็ยังอยากได้ไม่สุด
อยากได้อุตลุด นั่นหละมัน ตัณหา
กิเลสตัณหา สิงใจคน ดิ้นรนหาไม่หยุด
เหมือนเกาตุ่มอุตลุด ไม่สุดสักที
ต้องมุ่งขจัด กิเลส ตัวดี
ตัวอัปปรี คือ โลภโกรธหลง
ดังนั้น ทานศีลภาวนา จึงมาสู่ชีวิต
ทางสายกลาง มุ่งสู่ทิศ พระรัตนตรัย
ทางบุญทางสว่าง ทางปลอดภัย
สุจจริง สุขใจ รู้ได้ว่าใช่เลย
ทานศีลภาวนา ไม่ศรัทธา ทำไม่ได้
อยู่บ้านไม่ไหว ทำไม่ได้แน่
จึงต้องเข้าวัด ที่สงบสงัด นั่นแหละ
ยังมีหมู่คณะ และ กัลยาณมิตร
ทานศีลภาวนา สั่งสมบุญญา บารมี
ออกจากกระแสโลกีย์ มาสู่กระแสธรรม
สุขจริงสุขใจ สุขล้ำ
สุขดื่มด่ำ ไม่มีต่ำลงเลย
สุขทางธรรม นำ สมปราถนา
สุขทั้งตน ทั้งโลกา ดินฟ้าอากาศ
เป็นคนเหนือคน แม้ตน ก็สุดคาด
บุญเป็นธรรมธาตุ สุดวิเศษ
ธรรมก็คือบุญ บุญก็คือธรรม
มีบุญค้ำ ชีวิตไม่ตกต่ำ ตลอดกาล
มีความอดทน คุณธรรม ไม่มียั่น
ปราบหมู่มาร ตามท่านฯ สู่สุดธรรม
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น